Gravity laat namelijk een vernieuwd Bullet For My Valentine horen. De thrash-gerichte metalcore heeft namelijk plaatsgemaakt voor een heel nieuw geluid. De screams van vocalist Matt Tuck zijn veelal ingeruild voor cleane zang en de snelle gitaarriffs en solo's zijn verbannen of naar de achtergrond geheveld. In ruil daarvoor hebben elektronische samples een grote rol gekregen. In die zin treedt de band hiermee in de voetsporen van onder andere Linkin Park, 30 Seconds To Mars en Bring Me The Horizon.
Het verhaal achter de plaat is een helende Matt Tuck, die net uit een relatiecrisis komt en gescheiden is. Elk nummer gaat over dit onderwerp en laat het een frontman horen die uit een diep dal klimt, maar met nog veel boosheid kampt. Het uitgangspunt kan veel opleveren, maar het is jammer dat de band zich tekstueel vooral richt op makkelijk meezingbare rijmelarij. Het blijft hierbij opmerkelijk dat Bullet For My Valentine nooit meer het niveau qua songwriting haalt van zijn debuut. Kijk alleen maar eens naar de genspireerde songtitels van die plaat en de generieke tracktitels van Gravity.
Die frisse, gemotiveerde en energieke houding is dan ook vooral wat mist. De band is een machine geworden die erop gericht lijkt te zijn om zo doeltreffend mogelijk het grote publiek aan te spreken. Hierbij lijkt het alle ingredinten te vergeten die Bullet For My Valentine destijds op de kaart zette. Niet dat Gravity per se een slechte plaat is, maar als luisteraar voel je ondanks de stijlwisseling niet die frisse wind.
Daarnaast presteert de groep ook niet op zijn sterkst. Tuck redt het niet om een heel album vol te zingen met alleen cleane zang en lijkt vooral veel gebruik te maken van auto-tune als hulpmiddel. Gitarist Padge moet het doen met een bijrol. Hij krijgt de kans niet om te schitteren met zijn gitaarspel. Het is in die zin verrassend dat de tracks zich nog enigszins overeind weten te houden. Ze zijn onderhoudend genoeg opgebouwd en luisteren gemakkelijk weg. Een enkeling weet zelfs aardig te overtuigen (Don't Need You, Not Dead Yet en Coma). Alleen weet de muziek nooit verder te komen dan het predicaat aardig.
Gravity luidt een nieuw tijdperk voor Bullet For My Valentine in: nieuwe bandleden, een nieuwe platenmaatschappij en een compleet andere muzikale richting. Het geheel moet radiovriendelijker overkomen en zorgen voor een groter publiek. Het is zonde dat een vlakke plaat ervoor moet zorgen dat deze doelstelling gerealiseerd wordt. Met de scherpe randjes professioneel weggevijld en de kwaliteiten van de muzikanten niet optimaal benut is Gravity niet de hoogvlieger die de mannen voor ogen hebben. Het luistert makkelijk weg, het heeft zijn meezingmomenten, maar het geeft nergens een blijvende indruk. Misschien moet Gravity de band maar even met beide benen op de grond zetten.
Tracklist:
1. Leap Of Faith
2. Over It
3. Letting You Go
4. Not Dead Yet
5. The Very Last Time
6. Piece Of Me
7. Gravity
8. Under Again
9. Coma
10. Don't Need You
11. Breathe Underwater
