Geen idee wat de naam betekent, maar het zal wel iets exotisch zijn gezien de 'polymorfische' metal van dit Franse vijftal. Die term gebruiken ze zelf om hun muziek te beschrijven. Beetje interessant-doenerij van een band die een revolutie denkt te ontketenen, maar die in werkelijkheid weinig vernieuwing brengt, was mijn aanvankelijke reactie. Na het album een aantal maal te hebben geluisterd, blijkt de term best representatief te zijn voor de moeilijk te defini�ren sound van Tao Menizoo.

Dat de band veel naar (bay area) thrash geluisterd heeft mag duidelijk zijn. De manier waarop Tao Menizoo thrash van een modern gezicht voorziet doet denken aan de oude Machine Head en Skinlab. De echt extreme metal wordt gemeden, maar daarvoor in de plaats is er wel metalcore, industrial, electronica en lichte progmetal op het album te vinden, en zelfs een vleugje 'moderne metal' (ik gebruik de term 'nu metal' liever niet aangezien dit meestal tot een verkeerde associatie leidt). De nummers zijn vrij van voorspelbaarheid en de manier waarop verschillende invloeden binnen de songs gecombineerd worden geeft mij als liefhebber van polyneoprogressivemultimorfische metal veel voldoening.
In essentie is Tao Menizoo bovenal modern. Er zullen telkens meer bands komen die op vergelijkbare wijze (en totaal onvergelijkbare wijze hopelijk) inspiratie uit verschillende sub-genres nemen en hier een gevarieerd geheel van maken. Revolutionair is Tao Menizoo natuurlijk niet. Maar dat is ook niet vereist, de revolutie is immers nog lang niet voltooid en elk alternatief voor de ingeslapen standaard dient gepromoot te worden. En dan is het mooi meegenomen dat het hier ook nog eens om een goed album gaat.

Maar het is niet allemaal zonneschijn waar het dit album betreft. Ondanks de interessante, frisse muzikale aanpak en bovendien een aantal zeer sterke nummers, mist er toch iets: Een moeilijk te specificeren element dat de plaat tot een echte knaller maakt. Je weet wel, die speciale vonk die een album tot de hogere niveaus eleveert. Dit valt wellicht deels te herleiden tot een ander probleem, namelijk: De wat onopmerkelijke productie, die erin faalt de muziek met de juiste kracht uit de boxen te doen knallen.

Ondanks dat nergens op dit album een niveau van genialiteit wordt gehaald, had ik deze plaat niet willen missen en ik kijk dan ook halsreikend uit naar de opvolger. Mocht het Tao Menizoo lukken z'n kunst te perfectioneren, heeft de alternatieve tak van de metal er een echte topband bij.

Tracklist:
1. Paranoid Crisis
2. Dementia
3. Thorns
4. Inner�ngst
5. Belief
6. Victims 7. Sin of Flesh
8. DNA
9. Come Inside My Hell
10. Sadness Enthroned
11. The Ending