Devin Townsend komt uit Canada en speelde ooit met Steve Vai. Maar hij zit ook in Strapping Young Lad. Ondertussen is hij bijna dertig jaar en maakt bizarre muziek
Hoe moet je Terria het beste omschrijven. Pink Floyd anno 1973 goes metal? Zou kunnen. Maar er is meer. Soms doet het gitaarwerk me aan Mike Oldfield denken. De muziek is vaak erg heftig en strak met hele melodieuze vocalen. Townsend speelt zelf alle gitaren en vocals en verzorgt ook de samples.
Terria is zoals gezegd erg afwisseld. De gitaarmuren zijn soms niet door heen te komen, zo heftig. Dan doet het me weer denken aan Dark Side Of The Moon van Pink Floyd. Dit vanwege het gitaargeluid en de effecten die zijn gebruikt. Na een break is het weer de gitaarmuur die de klok slaat. De CD kent briljante momenten met als hoogtepunt het enerverende "Earth Day". "Deep Peace" doet me dus aan Pink Floyd denken, maar dan heftiger. "Down and under" is een song met veel akoestische gitaar zonder zang en gaat dan langzaam over in heftige riffs. Het aantal riffs is niet te tellen op deze CD. Ze zijn vaak erg heftig met daaroverheen dan hele melodieuze zanglijnen. "Nobody’s here" zou je kunnen omschrijven als een ballad, met veel keyboards. Over het algemeen wordt de CD naar het einde toe iets melodieuzer, maar de heftige riffs dringen ook tot hier door. De CD duurt 72 minuten en dat is een hele belevenis. Soms houd ik het vol, soms ook niet. Ik ben er nog niet uit, ik weet het niet, het is ook zo verwarrend allemaal. Ik zet ‘m nog maar eens voor de 11e keer op...
Songs op Terria:
1. Olives
2. Mountain
3. Earth Day
4. Deep Peace
5. Canada
6. Down And Under
7. The Fluke
8. Nobody's Here
9. Tiny Tears
10. Stagnant
11. Humle
.jpeg){kind=small}
