Terwijl de Britse band Saxon nog altijd druk doordendert met tours en eerder dit jaar een nieuw album (Thunderbolt, het 22ste!), brengt BMG in rap tempo de oudere platen per drie opnieuw uit. Dit keer zijn Innocence Is No Excuse, Rock The Nations en Destiny aan de beurt. De nieuwe cd-uitgaven zijn bijzonder mooi vormgegeven mediabooks en met speciale persingen komen ook de vinylliefhebbers er goed vanaf. De albums bevatten geremasterde versies die in 2010 ook al te verkrijgen waren. De bonustracks verschillen soms wel van die op eerdere heruitgaven.
Van deze derde serie van drie is Innocence Is No Excuse (1985) kwalitatief het interessantst. Het moordende tempo van constante tournees en onderwijl nieuwe platen uitbrengen, begon zijn uitwerking te hebben op de band. Spanningen liepen op en betekenden het vertrek van Steve Dawson na het verschijnen van deze schijf. Daarnaast wilde de band graag doorbreken in de Verenigde Staten en werd er gekozen voor een radiovriendelijker geluid. Dit vormde een breuk met de rauwe NWOBHM-wortels. Het leidde tot gemengde reacties van pers en publiek. Na het wisselvallige Crusader (1984) leek Saxon zoekende. Het zou drie albums en enkele bezettingswisselingen duren voordat de groep zich had hervonden.
De plaat komt traag op gang met de wat saaie hymne Rockin' Again, dat samen met Gonna Shout het gebrek aan tekstuele inspiratie benadrukt. Het herhaaldelijk terugvallen op clichteksten met rock dit en rock dat etaleert het uitgebluste karakter van het materiaal van eind jaren tachtig. In Call Of The Wild, Devil Rides Out en Raise Some Hell horen we iets terug van het NWOBHM-geluid, terwijl in Give It Everything You've Got de flirt met glamrock terug is te vinden. Het zijn stuk voor stuk aardige songs, maar geen memorabele hoogvliegers.
De echte juweeltjes van het album zijn Back On The Steets, Rock 'N' Roll Gypsy, Everybody Up en Broken Heroes. Back On The Streets is zeker een van de meest radiovriendelijke nummers en zou niet misstaan als titelsong bij een Amerikaans jarentachtigtienerdrama met happy end. Het pakkende nummer is een breuk met ouder materiaal, maar er zullen veel bands uit die periode zijn die slechts hebben kunnen dromen van een single als deze. De spetterende solo van Paul Quinn van deze song wordt opgevuld met wat synthesizergeluid dat gelukkig niet overheerst. Het bezwerende Rock 'N' Roll Gypsy bevat uitnodigende gitaarpartijen die zelfs het clich middenstuk verhullen, terwijl de ingetogen ballade Broken Heroes een donker hoofdstuk uit de geschiedenis beschrijft.
Met de kennis van nu en zonder alle verhitte emoties waarmee de wijzigingen in geluid destijds gepaard gingen, is er voor Innocence Is No Excuse enige herwaardering ontstaan. Ja, het album heeft een commercilere inslag dan bijvoorbeeld Denim And Leather, maar het bevat ook een aantal zeer aangename tracks. Destijds zal het ongetwijfeld fans en recensenten hebben verdeeld, maar drie decennia later ligt er een aardig rockalbum op tafel, dat zeker met de toevoeging van bonustracks Live Fast Die Young en Krakatoa een mooie toevoeging in de platenkast is. De plaat is in Saxons discografie het laatste, echte lichtpunt van de jaren tachtig.
Tracklist:
1. Rockin' Again
2. Call Of The Wild
3. Back On The Streets
4. Devil Rides Out
5. Rock 'N' Roll Gypsy
6. Broken Heroes
7. Gonna Shout
8. Everybody Up
9. Raise Some Hell
10. Give It Everything You've Got
11. Live Fast Die Young (B-Side)
12. Krakatoa (B-Side)
13. Broken Heroes (Chapel Studio, Thorsby)
14. Devil Rides Out (Chapel Studio, Thorsby)
15. Rock 'N' Roll Gypsy (Chapel Studio, Thorsby)
16. Rockin' Again (Chapel Studio, Thorsby)
17. Shout It Out (Chapel Studio, Thorsby)
