Drie jaar later zijn we aanbeland bij het tweede album van Architects Of Chaoz en zit DiAnno er helaas niet meer bij. De zanger werd zijn eigen band uitgezet omdat zijn bandmaten niet meer op hem konden rekenen wegens zijn slechte gezondheid. Zijn afwezigheid is een flinke aderlating. Die conclusie trok ik al vrij snel na de eerste luisterbeurt van (R)Evolution. DiAnno klinkt op het debuut hongerig. Zijn opvolger Titta Tani (ja, zo heet hij echt!) heeft de boel echter een stuk minder gemotiveerd ingezongen. Zonder de attitude en oprechte agressie van DiAnno is de band opeens een stuk minder intens.
Tani is zeker geen beroerde zanger, maar de vonk slaat maar niet over zoals dat wel het geval is bij zijn voorganger. Tani is op zijn best als hij flink uithaalt, zoals in het felle Hitman, een van de beste nummers van het album. De snellere songs zijn sowieso het betere werk op (R)Evolution, waaronder Into The Fire en No Way Out. Zodra het tempo omlaag gaat, worden de nummers zeurderig en verdwijnt de impact die de vlotte songs wel hebben.
Door de heldere productie en het feit dat de gitaristen een goed gevoel voor melodie hebben, verdient het album zeker een luisterbeurt. Het eindproduct haalt het alleen bij lange na niet bij het debuut. Dat album zet ik regelmatig met plezier op. Dat verwacht ik niet te doen met (R)Evolution.
Tracklist:
1. Rise
2. Dead Again
3. Hitman
4. A Moment Of Clarity
5. All Play Dead
6. Century Of Cancer
7. Into The Fire
8. Hollow Years
9. Pressure
10. Farewell
11. No Way Out
12. Bloodrain Falls
13. The Pulse Of The Sun