The Sacrament Of Sin is het zevende studioalbum van het (voornamelijk) Duitse weerwolvencollectief Powerwolf. De formatie maakt pakkende power metal met teksten die handelen over bloed, vleselijke lusten, volle manen, (on)zalige kruistochten en nog meer bloed. De groep heeft zijn definitieve stijl in 2011 gevonden met het uitbrengen van Blood Of The Saints en wijkt daar sindsdien maar weinig van af. Dat geldt ook voor de elf nummers van The Sacrament Of Sin.
Vanaf de eerste minuut van opener Fire & Forgive is duidelijk dat het om een Powerwolf-plaat gaat. Dit soort stevige openingstracks kennen we van voorgaande albums. Alle ingredinten van een typische Powerwolf-song komen dan ook direct aan bod: aanstekelijke refreinen, teksten doorspekt met Latijn, een strakke ritmesectie, Falk Maria Schlegel op toetsen en voorbeeldige gitaarsolos. Het zal doorgewinterde luisteraars dan ook weinig moeite kosten om na een enkele luisterbeurt al mee te kunnen zingen of live mee te kunnen doen met de carnavaleske circusact die zanger Attila Dorn en de zijnen rond de muziek bouwen. Het is muziek die direct pakt en anders helemaal niet. Net zoals dat bij bands als Sabaton, Battle Beast, Beast In Black en Civil War het geval is.
Herhaling en het terugvallen op beproefde recepten liggen voor Powerwolf constant op de loer, maar toch lukt het de groep om fris en interessant te blijven klinken. In de eerste plaats vanwege het nieuwe materiaal, dat wederom goed in elkaar steekt, en het degelijke spel. Daarnaast proberen de heren binnen de vaststaande kaders te variren met bijvoorbeeld het tempo, geluid en uitgebreidere orkestraties. Wellicht dat dat ook de verdienste is van producent Jens Bogren (Opeth, Amon Amarth), die op productioneel gebied het stokje overneemt van Fredrik Nordstrm.
Na de opzwepende opener is het tijd voor de eerste single Demons Are A Girls Best Friend. Het midtempo nummer klinkt als de titelsong van een horrorserie vol humor en romances en is net zo aanstekelijk als het snellere werk. Dat het tempo niet altijd hoog ligt op The Sacrament Of Sin bewijzen ook Stossgebet, de spirituele, Duitstalige opvolger van Kreuzfeuer (2013) en de bands eerste powerballad: Where The Wild Wolves Have Gone.
De tweede acte van de plaat wordt afgetrapt met Nightside Of Siberia. Het is een van de zwaarste nummers in de historie van Powerwolf. Het lied wordt ingeluid als Boheemse horrorwestern met een intro la Ennio Morricone en dendert door met zware gitaarriffs en omineuze keyboardpartijen. Het zal ongetwijfeld uitgroeien tot een publieksfavoriet bij optredens, waarbij het voorzien zal worden van welgeplaatste hoe-has. Datzelfde geldt voor het rappe Venom Of Venus.
Fans kunnen The Sacrament Of Sin met opgeheven hoofd in huis halen. De band slaagt er wederom in een plaat af te leveren die enerzijds direct bekend in de oren klinkt en anderzijds fris voor de dag komt. Voor liefhebbers is de speciale editie bijzonder interessant, want deze bevat een bonusschijf met daarop tien Powerwolf-covers door bekende bands (onder andere Epica, Battle Beast, Kadavar). De discussie omtrent de uiterste houdbaarheidsdatum van dit genre van aanstekelijke powermetalbands, waarvan Sabaton en Powerwolf de voornaamste vertegenwoordigers zijn, zal blijven voortduren. Met het verschijnen van dit nieuwe album is die datum voor Powerwolf in ieder geval nog niet in zicht.
Tracklist:
1. Fire & Forgive
2. Demons Are A Girls Best Friend
3. Killers With The Cross
4. Incense And Iron
5. Where The Wild Wolves Have Gone
6. Stossgebet
7. Nightside Of Siberia
8. The Sacrament Of Sin
9. Venom Of Venus
10. Nighttime Rebel
11. Fist By Fist (Sacralize Or Strike)
