Enquête

Wat is jouw favoriete rock- of metalsong over een televisieprediker?

Anthrax - Make Me Laugh
Black Label Society - Counterfeit God
Black Sabbath - TV Crimes
Cake - Comfort Eagle
Crosby, Stills, Nash & Young - American Dream
Death - Spiritual Healing
Depeche Mode - Personal Jesus
Dire Straits - Ticket To Heaven
Frank Zappa - Heavenly Bank Account
Genesis - Jesus He Knows Me
Ghost - Jesus He Knows Me
Hooters - Satellite
Insane Clown Posse - Hellelujah
Iron Maiden - Holy Smoke
Joni Mitchell - Tax Free
Marilyn Manson - Personal Jesus
Metallica - Leper Messiah
Oingo Boingo - Insanity
Ozzy Osbourne - Miracle Man
Poison - Something To Believe In
Queensrÿche - Revolution Calling
Slayer - Read Between The Lies
Suicidal Tendencies - Send Me Your Money
Temple Of The Dog - Wooden Jesus
een andere song over een televisieprediker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    21 november:
  • Brothers Of Metal en Grailknights
  • 22 november:
  • Dying Fetus, Chelsea Grin, Despised Icon en Vitriol
  • Veil Of Maya, Signs of the Swarm, Varials en To The Grave
  • 23 november:
  • Overruled en Defazer
  • Revolution Calling
  • Veil Of Maya, Signs of the Swarm, Varials en To The Grave
  • Wardruna
  • 24 november:
  • Dream Theater
  • Ondfdt, Anguish en Ornaris
  • Therapy? en Deux Furieuses
  • Veil Of Maya, Signs of the Swarm, Varials en To The Grave
  • Wardruna
  • 27 november:
  • Benighted, Baest en Coffin Feeder
  • Feuerschwanz, Orden Ogan en Dominum
  • Sirenia en Xandria
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aaron Jellum (Lȧȧz Rockit) - 61
  • Ana Fernández (Darksun) - 44
  • Bryan Patrick (Manilla Road) - 58
  • Myles Heskett (Wolfmother) - 47
  • Tobias Sammet (Edguy) - 47
Review

Refuge - Solitary Men
Jaar van release: 2018
Label: Frontiers Records
Refuge - Solitary Men
Peter 'Peavy' Wagner is wat je noemt een workaholic. De zingende bassist van het Duitse metalinstituut Rage komt vrijwel jaarlijks met nieuw materiaal op de proppen. Meestal met datzelfde Rage, de vleesgeworden Duitse degelijkheid. Nu duikt de man op met een nieuw project. Al is nieuw een relatief begrip. Refuge blijkt weinig meer dan Rage, maar dan met gitarist Manni Schmidt en slagwerker Chris Efthimiadis. Ofwel het oude Rage. Het drietal dat tekende voor een succesvol deel van het omvangrijke oeuvre, tot en met The Missing Link uit 1993, om precies te zijn. Al bleef Efthimiadis wat langer hangen dan zijn snarenplukkende bandmaat. Hij trommelde alles vanaf Perfect Man tot en met Ghosts uit 1999 vol.

Pure metal

Solitary Men klinkt grappig genoeg als een logisch vervolg op Seasons Of The Black, de jongste telg van Rage. De hoofdband van Wagner keerde na alle orkestrale bombast op Speak Of The Dead en het te gekke Strings To A Web immers al terug naar pure power metal. Refuge komt wellicht iets softer en melodieuzer uit de hoek, maar door de pittige riffjes van Schmidt en het kenmerkende zangwerk van de bassist drijven er voldoende raakvlakken boven. Echt ter zake doet dat uiteindelijk niet, want Solitary Men laat zich beluisteren als een onderhoudend en bij vlagen spetterend werkstuk. Zwakke deuntjes staan er niet op.

Waar is die hoge zang?

Refuge is vooral lekker aards en levendig. De songs steken eenvoudig in elkaar en kennen niet al te veel fratsen. Zonder franje doet Refuge op aantrekkelijke wijze zijn eigen ding. Wat kleine minpuntjes horen daar helaas bij. Aangezien dit gezelschap een eerbetoon aan het oude Rage vormt, had Peavy van mij best wel wat meer in de hogere regionen mogen vertoeven met zijn stem. Platen als Perfect Man en Secrets In A Weird World staan namelijk bol van de heliumhoge vocalen, uitzinnige gilletjes en foute uithalen. De tegenwoordig kale bassist waagt zich er nauwelijks aan. Zijn strot klinkt net als bij Rage. Toch een enigszins gemiste kans, waarmee de heren het verschil tussen beide groepen wat aan konden stippen.

Dus gromt en zingt Wagner zoals we dat al jaren gewend zijn. Nooit groots en stiekem wel een beetje beperkt, maar als iemand zijn beperkingen kent, dan is het Peavy wel. De man weet bovendien hoe je een pakkende zanglijn schrijft en blijkt geenszins vies van een sterk refrein. Zijn twee oude kameraden ondersteunen hem in technisch opzicht uitstekend. Spelen kunnen Chris Efthimiadis en Manni Schmidt nog altijd. Drumspel en gitaarwerk staan er strak op, zeker waar het de jagende passages betreft in een nummer als Mind Over Matter of het groovende begin van het effectieve Let Me Go. Songs waar niets aan mankeert en die zich na een paar luisterbeurten geniepig in je hersenpan boren, om er vervolgens niet meer uit te komen.

Dan Swan

Productioneel klopt alles als een bus. Solitary Men knalt prettig organisch uit de speakers. Een terechte keuze, want productionele foefjes en opsmuk heeft dit soort muziek niet nodig. Topproducer Dan Swan houdt de sound ontspannen en overzichtelijk, zodat je de cd gerust nog een keer opzet als het opnieuw opgenomen Rage-nummer Another Kind Of Madness wegsterft. Of dit plaatwerk net als sommige oudjes van Rage de boeken ingaat als een klassieker, moet blijken, maar Peavy en zijn oude maatjes doen niet veel fout. Wie elke dag weer hard gaat op ouderwetse en effectief gecomponeerde heavy metal, kan gerust toeslaan.

Tracklist:
1. Summer's Winter
2. The Man In The Ivory Tower
3. Bleeding From Inside
4. From The Ashes
5. Living On The Edge Of Time
6. We Owe A Life To Death
7. Mind Over Matter
8. Let Me Go
9. Hell Freeze Over
10. Waterfalls (Rage Cover)
11. Another Kind Of Madness (Rage Cover)

Score: 80 / 100

Reviewer: Jeroen
Toegevoegd: 3 juli 2018

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.