In 2016 brengt King Goat zijn debuutplaat Conduit in eigen beheer uit. Het album is een zeer aangename verrassing en mag zich scharen bij de beste doomplaten van dat jaar. Het label Aural Music pikt de band in 2017 op en voorziet het album van een re-release. Ondertussen hebben de Engelsen niet stilgezeten en ligt er anno 2018 alweer een nieuwe plaat klaar. Debt Of Aeons ligt in het verlengde van het uitstekende debuut en laat wederom smaakvolle en weldoordachte (progressieve) doom horen.
Laat de nogal afgezaagde bandnaam je niet afschrikken, want King Goat levert met Debt Of Aeons wederom een handvol spannende composities die zich gedurende hun lange speeltijd op een mooie manier ontwikkelen. De songs zijn geworteld in de traditionele doom. Het soms aanwezige epische karakter van de songs doet denken aan Candlemass, ten tijde van Nightfall. Hoewel de basis van de muziek doom is, vervalt King Goat niet in het eindeloos herhalen van doomriffs. Integendeel, de mannen uit Brighton lijken een hekel te hebben aan herhaling en zijn continu bezig met het uitbouwen van de composities.
Door de vele wendingen heeft Debt Of Aeons flink wat inzinktijd nodig, mocht je het album echt op waarde willen schatten. Maar wanneer het kwartje eenmaal valt, dan zijn de songs een genot om naar te luisteren. Het progressieve aspect zit hem bij King Goat dan ook niet in virtuoos spel of ingewikkelde maatsoorten, maar vooral hoe de band de songs laat evolueren. De uiteenlopende passages zorgen er regelmatig voor dat de stemming omslaat. Hierdoor lijken de tracks Rapture (9:26), Eremites Rest (8:14), Debt Of Aeons (8:22) en On Dusty Avenues (10:19) ondanks hun lange speeltijd dan ook voorbij te vliegen.
Bij de review van Conduit heb ik al aangekaart dat King Goat met Trim een uitstekende zanger in de gelederen heeft. Op deze nieuwe plaat vind ik hem nog stukken beter zingen. Of het nu hoog of laag is, gruntend of clean zingend; Trim lijkt het allemaal te kunnen. De wanhoop, woede en angst in zijn stem komt duidelijk naar voren en hij weet de songs afwisselend episch, rauw en kwetsbaar te laten klinken.
Het is niet eenvoudig om een uitstekend debuut op te volgen, maar Debt Of Aeons weet zijn voorganger zelfs nog iets te overklassen. Een klein minpunt zijn de twee korte instrumentale songs. Vooral omdat ze weinig toevoegen en omdat King Goat deze niet nodig heeft. De overige vijf langere tracks hebben al genoeg rustpunten en bieden voldoende afwisseling. Daarbuiten alleen maar lof voor deze band. Voor het niet altijd even originele genre doom is King Goat hoop in bange dagen.
Tracklist:1. Rapture
2. Eremite's Rest
3. Debt Of Aeons
4. Psychasthenia
5. Doldrum Sentinels
6. -
7. On Dusty Avenues
