�mr is alweer het zevende solo-album van Ihsahn. De Noorse artiest die bekendheid verwierf met Emperor wil iedere keer een n�g donkerder album maken, maar tegelijkertijd vernieuwen. Dat levert met de nieuweling enerzijds een voortzetting van Arktis. (2016) op en anderzijds een contrastrijke, introverte en relatief toegankelijke release met opmerkelijke experimenten. Dat introverte komt onder meer terug in de teksten, waar de multi-instrumentalist het meerdere keren over (innerlijke) leegte heeft.

De plaat begint met Lend Me The Eyes Of The Millenia, een track met blasts, blackmetalriffs, screams en een repetitieve, bijna hypnotiserende synthmelodie. Daarna krijgt het geheel een progressief karakter met Arcana Imperii, dat een gave solo van Fredrik �kesson (Opeth) bevat, een afwisseling van cleane en extreme vocalen en een prima bijdrage op keyboard. Opmerkelijk is het droge geluid. Er zit niet veel distortion op de gitaarpartijen. Het doffe en lage snaredrumgeluid (nog nadrukkelijker dan op Arktis.) is wel even wennen en zal tot gemengde reacties leiden.

�mr is evenwel het meest toegankelijke solo-album, hetgeen blijkt uit het prachtige, deels poppy Twin Black Angels (denk aan de jaren tachtig) en S�mr, dat de voorliefde voor Pink Floyd verraadt (zowel in de zang als in het soleerwerk) en een zoetsappig refrein bevat. Hoewel Ihsahn het doorgaans niet moet hebben van zijn stemgeluid, is dat juist ��n van de sterkste variabelen op deze plaat. Luister maar eens naar het duistere, experimentele Where You Are Lost And I Belong, beslist een van de hoogtepunten vanwege de sfeer en de samenkomst van zang, getokkel met distortion en keyboardpartijen die aan de jaren zeventig doen denken. Daarnaast zijn er passages waarbij de meervoudige stemmen zeer fraai en harmonieus samenkomen, zoals in One Less Enemy, waarin ook de leads een compliment verdienen.

Zo zijn er meerdere sterke fases op dit ingetogen album te vinden, want ook In Rites Of Passage (met breakbeats en een Opethiaanse riff) is vermeldenswaardig. Ondanks alle twists en turns is �mr goed behapbaar. De nummers nestelen zich al snel in het hoofd van de luisteraar en bevatten veel fraaie harmonie�n. Het is evenwel een plaat die vanwege de droge sound gemengde reacties gaat opleveren. Ondanks dat er nog steeds af en toe blasts en extreme metalriffs te horen zijn (zoals in het gave Wake), schrijft Ihsahn steeds meer songmateriaal met zowel een progressieve als een toegankelijke inslag. Dat lijkt tegenstrijdig, maar de Noor vindt een goede balans tussen die twee schijnbare uitersten.

Tracklist:
1. Lend Me The Eyes Of The Millenia
2. Arcana Imperii (feat. Fredrik �kesson)
3. S�mr
4. One Less Enemy
5. Where You Are Lost And I Belong
6. In Rites Of Passage
7. Marble Soul
8. Twin Black Angels
9. Wake