Wanneer Never Say Die de eerste kennismaking met de Australische vijfmansgroep Dead City Ruins is, kun je niet ontkomen aan de gedachte, dat de groep eigenlijk heel graag Black Sabbath zou hebben geheten. Die hartenwens spreekt niet alleen uit het vernoemen van deze derde studioplaat naar Black Sabbaths Never Say Die! (1978) en het gegeven dat zanger Jake Wiffen voor het beeldmateriaal bij deze uitgave is omgetoverd tot Ozzy-kloon, maar hoor je ook direct terug in de negen nieuwe nummers van het vijftal. Een directe kopie is het niet, maar het is duidelijk dat de groep zich flink heeft laten benvloeden door de rockgrootheden der aarde. Denk dan niet alleen aan de ruige rock van de jaren zeventig met als voornaamste incarnaties Black Sabbath, AC/DC en Led Zeppelin, maar ook aan een meer recente band als Soundgarden.
Het energieke en genspireerde spel van de heren knalt erin vanaf opener Devil Man en stopt pas weer na afsluiter Lake Of Fire. Echt mindere songs zitten er niet tussen. Dat zorgt voor een redelijk compacte plaat, die gedurende de volledige speeltijd interessant is voor rockfans. Naar eigen zeggen doen de heren niet moeilijk over wat zij schrijven. Zij pakken hun instrumenten, duiken de studio in en jammen tot er een bevredigend resultaat is. Verwacht dan ook geen grote concepten. Dead City Ruins maakte pure hardrock met swingende gitaren, een levendige ritmesectie en steengoede zang. De receptuur en het algehele geluid zijn niet bijster origineel, maar dat maken de mannen goed met uitstekend schrijverschap en een solide uitvoering. Zanger Wiffen mag voor deze plaat niet alleen ogen als Ozzy Osbourne, klinken doet hij dat ook. Vergelijkingen zijn er dan eveneens te trekken met Osbournes solowerk.
De uitbundige singles Bones, Dirty Water en We Are One zijn visitekaartjes waar je bij elke rockliefhebber mee aan kunt komen. Het is ruige rock in optima forma. Anders is dat met het ingetogen, mysterieuze Rust And Ruin en de southern rock-ballads The River Song en Lake Of Fire. Het laatstgenoemde nummer kent een bevreemdend einde, maar past desalniettemin goed bij het overige werk. De roem en faam van Black Sabbath mag Dead City Ruins dan (nog) niet ten deel vallen, maar met Never Say Die levert de groep een bijzonder aangename plaat af waar rockfanaten zeer van zullen genieten.
Tracklist:
1. Devil Man
2. Bones
3. Dirty Water
4. Rust And Ruin
5. The River Song
6. We Are One
7. Destroyer
8. Raise Your Hands
9. Lake Of Fire
