De rockende, symfonische nummers klinken namelijk heel licht, helder en ruimtelijk. Mede door de schone productie van Christian Moschus Moos en mastering van EROC is Soultaker een zeer prettig album om naar te luisteren. Een andere reden is dat de oosterburen aardig goede songwriters zijn, zo blijkt al direct uit het epische titelnummer waarmee deze release opent. Deze openingstrack duurt acht minuten, maar luistert makkelijk weg. Secties met couplet en het herkenbare refrein worden afgewisseld met instrumentale passages.
In die instrumentale passages is het vooral Artur Schall die met zijn toetsenwerk het geheel naar een hoger niveau brengt. Niet alleen voegt hij met zijn klankentapijt veel sfeer en een epische touch toe (zoals zeer geslaagd samen met het koor en kerkorgel in Snowstorm), hij laat ook nog eens horen razendsnel te kunnen soleren. Het toetsenwerk staat samen met de zang van Anna Rogg dan ook prominent in de mix.
Anna heeft een prettige rockstem die terug doet denken aan de jaren tachtig. Dat doen de NWoBHM-riffs in Sweet Addiction trouwens ook. De frontvrouw brengt het er doorgaans zeer aardig vanaf. Ze komt regelmatig met memorabele zanglijnen, zoals in het titelnummer en Snowstorm en Keep The Distance (met goede bijdrage op viool van Francesca Schenk). In Sweet Addiction is de opbouw met gefluister en kreunende zang minder geslaagd en die classificatie geldt ook voor de creepy vocalen in Monsters. De extreme vocalen in Crucified pakken beter uit.
Gitarist Massimo Giardiello zorgt samen met de ritmesectie, bestaande uit Richi Echeverria en drummer Stefan Zimmerling voor een solide basis. De partijen zijn door de kraakheldere sound zeer goed te volgen. Af en toe komt er een solo van Massimo voorbij. Verder beperkt hij zich tot een rockende manier van gitaarspelen, maar in Soultaker komt hij ook met memorabele In Flames-riffs. In het prachtige, poppy Keep The Distance (denk aan Cranberries, Kylie Minogue), dat fraaie harmonien bevat, is de folky touch van toegevoegde waarde.
Soultaker is een fijne, lichtvoetige release om te beluisteren. De transparante productie zorgt ervoor dat de muziek heel prettig kan ademen. Niet elke track is een hoogtepunt, maar er komen voldoende aangename songs en momenten voorbij waardoor je blijft luisteren. Afwisseling is er afdoende. Zo wijkt het stevige, swingende Crucified flink af van het verderlichte, folky Keep The Distance. Epic tracks en radiorockers lossen elkaar af. De plaat eindigt hemels met Into Eternity. Al met al is er zeker nog werk aan de winkel voor het sextet, maar voor een debuutrelease is dit een heel goed begin.
Tracklist:
1. Soultaker
2. Sweet Addiction
3. Snowstorm
4. Crucified
5. Keep The Distance
6. Screw That
7. Blame
8. Monsters
9. Ghost Dust
10. Into Eternity
