La Mort Dans L’Âme bevat in totaal elf nummers waarvan het nummer Interlude, hoe kan het ook anders op de helft van dit album, als rustpuntje wordt gebruikt tussen al het muzikale geweld. Daarvoor, maar ook zeker daarna wordt het (dubbele) gaspedaal stevig ingetrapt en is er weinig ruimte om op adem te komen. De zuivere productie zorgt er gelukkig voor dat de rit wel te behappen is. Nu heb ik niets met Frans en Frans heeft niets met mij, maar de vocale ondersteuning in eigen taal levert deze band wel iets extra's. Het geeft Déjà Mort net wat meer eigen smoelwerk om toch nog enigszins met de kop boven het maaiveld uit te steken.
Laten we vooropstellen dat het muzikale trucje namelijk niets origineels bevat. De moshparts horen we van heinde en ver aankomen en de afwisseling tussen uptempo en beatdown-parts klopt ook zoals je mag verwachten. De voorspelbaarheid is in deze dus de grootste valkuil van de Canadezen, maar daartegenover staat dat het wel circa dertig minuten doordendert en makkelijk wegluistert. De muzikale vergelijking die eerder al aangehaald werd, blijft dan ook rondspoken, namelijk die met de Amerikaanse band Walls Of Jericho. Frontdame Sophie Coté is echter wel met lagere vocalen aanwezig dan haar Amerikaanse collega en laat daarnaast geen ruimte over voor cleane zangpartijen.
Al met al had de bandnaam ook Déjà Vu kunnen zijn, om maar in de Franse termen te blijven. Dat neemt zeker niet weg dat dit een lekkere plaat is om eens uit de kast te trekken op momenten dat je de cd-collectie nog eens wil doorluisteren of gewoon toe bent aan wat rechttoe rechtaan beukwerk. La Mort Dans L’Âme is echter geen album dat wekelijks door de speakers zal blazen. Daar kan ook de vlammende frontdame die de longen uit haar lijf schreeuwt, helaas niets aan veranderen.
Tracklist:
1. Tel Est Leurs Lois
2. Mains Liées, Pieds Liés
3. Expiation
4. Stagnation
5. Monde Froid, Cruel Et Sans Pitié
6. Interlude
7. La Mort Dans L'âme
8. Suffer
9. Déboussolé
10. Angoissée Et Torturée
11. Without Thinking
.jpeg){kind=small}
