Iedereen die een beetje bekend is met Dimmu Borgir zal zich dan ook wel kunnen voorstellen hoe de negen nummers op Cell 666 klinken. Opener Crowned in Thorns zet wat dat betreft de toon: majestueuze keyboardpartijen, grimmige zang en gelikt gitaarwerk, alles gegoten in een vrij strakke productie. De nummers klinken over het algemeen lekker afwisselend omdat de band agressieve stukken op sterke manier weet af te wisselen met melodieuzere passages, waardoor de nummers voortdurend blijven boeien. Een mooi voorbeeld hiervan is het goed in elkaar zittende titelnummer. Een nummer als Icon roept weer meer herinneringen op aan het oude werk van Old Man's Child, hoewel ook die band natuurlijk erg naar de sound van Dimmu Borgir neigt. Verder verdient het snelle 7th Throne extra vermelding.
Mensen die voortdurend op zoek zijn naar vernieuwende elementen in muziek, zullen waarschijnlijk niet veel van hun gading vinden op dit gelikte, maar sterke album. Liefhebbers van een goed gespeelde pot symfonische black metal zullen zich waarschijnlijk echter uitstekend weten te amuseren met Cell 666. Het gaat te ver om de band al meteen als een nieuwe sensatie aan te prijzen, maar als de heren op een volgende album wat origineler te werk proberen te gaan, kunnen we nog mooie dingen gaan verwachten van dit Apostacy. Een ideaal album voor beginnende Dimmu Borgir-adepten die ook eens wat onbekender soortgelijk werk willen verkennen.
Tracklist:
1. Crowned In Thorns
2. Infernal Majesty
3. Cell 666
4. Icon
5. 7th Throne
6. Beneath the Lies of Prophecy
7. Reign of Chaos
8. Beauty of Death
9. Metempsychosis