Deadheads ja. Geen Dead Head. Laat dat maar direct duidelijk zijn. Geen thrash/death van eigen bodem te vinden hier, maar rechtlijnige heavy metal. Deadheads is een bandje uit G�teborg, Zweden. Een stel jonge honden dat met This One Goes To 11 toe is aan hun derde album. Het zijn dus liefhebbers van de film This Is Spinal Tap. Doet dat geen belletje rinkelen, dan kun je beter eerst maar eens die klassieker bekijken.

This One Goes To 11 is het derde album van dit powerkwartet. Deze heren hebben inmiddels redelijk wat ervaring en dat is te horen. Ze maken er geen geheim van dat de originaliteitsprijs ze weinig interesseert en gooien het vooral op snelle, energieke metal. De muziek heeft in dat opzicht wel wat weg van Mot�rhead. Het is alleen meer eighties metal en de zanger heeft zijn stembanden slechts een beetje verkloot met sigaretten en whiskey.

Meestal haak ik snel af bij dit soort albums met eenrichtingsverkeer, maar Deadheads heeft de zaakjes goed op orde. Dit album heeft behalve een toffe energie ook een fijne sfeer en best leuke songs. This One Goes To 11 geeft zijn geheimen snel prijs, maar zal niet snel vervelen. Too Lost To Be Found is een welkom rustpunt. Sterker nog: het is een prachtige powerballad. Daarna wordt het gaspedaal weer ingetrapt, maar er is genoeg ruimte voor melodie en dynamiek. Zodoende is dit album best de moeite waard.

Tracklist:
1. Black Out
2. Don�t Mind The Ghost
3. Somebody Along The Way
4. Manic Mondays
5. Too Lost To Be Found
6. The Plan
7. Instant Control
8. 2 Steps Before The Fall
9. Lucifer
10. My Time
11. Status Low