De Belg Olmo Lipani moet haast wel iedere vrije minuut van zijn leven in muziek stoppen. Afgaand op de hoeveelheid aan projecten en bands waar deze man aan meewerkt, moet hij wel als een van de meest productieve personen in de hedendaagse black- en doommetalscene gelden. De afgelopen jaren was hij betrokken bij albums van onder andere Clouds, Cult Of Erinyes, Imber Luminis, Maladie, Slow en Ter Ziele. En dan tel ik sessiebijdragen en oudere activiteiten niet eens mee! Het onbetwiste hoogtepunt wordt echter gevormd door het geniale We All Die (Laughing), waarmee Lipani in 2014 het meesterwerk Thoughtscanning uitbracht (waar blijft die opvolger?).

Ook onder de naam Yhdarl heeft Lipani een hele reeks albums uitgebracht. Vorig jaar bracht de band zelfs een vijf (!) uur durend album uit in eigen beheer (Antithesis), waarmee naar verluidt dit nieuwe plaatwerk bekostigd werd. Wie niet beter zou weten, zou al snel concluderen dat iemand die zo�n enorme hoeveelheid muziek uitbrengt waarschijnlijk grossiert in middelmatigheid. Het tegendeel is echter waar. Loss blijkt namelijk een ronduit geweldig album, waarop drie rijke, gedetailleerde black-/doomcomposities de luisteraar meesleuren in een reis vol wanhoopsklanken. De muziek bevat veel invloeden uit de suicidal black metal � vooral de ijzige, getergde screams van Lipani � maar is veel beter geschreven en uitgevoerd. Daarnaast zijn er de nodige progressieve elementen te horen.

Ondanks de lengte van de tracks (het kortste nummer duurt veertien minuten) verveelt de muziek geen seconde. De drie nummers zijn dan ook zeer afwisselend. Qua vocale performance horen we naast een geweldige Lipani ook toetseniste Larvalis, die op een buitengewoon imponerende wijze vocaal haar steentje bijdraagt. Haar screams doen weinig onder voor die van Lipani. Daarnaast worden we getrakteerd op gastvocalen van Daniel Neagoe (onder andere Clouds, Eye Of Solitude), Todor Krasimirov en Yavor Dimov (beiden ook actief in de Bulgaarse blackmetalband Dimholt).

Het is echter vooral de dynamische muziek die ervoor zorgt dat ik bij het beluisteren van Loss regelmatig op het puntje van mijn stoel zit. De nummers zijn soms theatraal en dramatisch, dan weer slepend en omineus, maar schakelen ook net zo makkelijk een paar versnellingen bij naar verwrongen en manisch kolkende, woeste black metal. Vooral het negentien minuten klokkende Despise � Pity is een ware parel. De sfeerwisselingen en verrassende cleane zangpassages contrasteren hier op fantastische wijze met de razernij die de rest van het nummer kenmerkt. Ook productioneel gezien zit Loss geweldig in elkaar. De sound is krachtig en zwaar, maar voldoende transparant.

Het zou mij niet verbazen als Yhdarl met Loss hoge ogen gaat gooien. De muziek van het gezelschap behoort tot de meest enerverende, intense en afwisselende black metal die ik de laatste jaren heb gehoord. Een muzikale reis vol onverwachte wendingen, die het verdient om gehoord te worden. Wat een aangename verrassing!

Tracklist:
1. Ignite - Ashes
2. Despise - Pity
3. Sources � Nihil