De openingsnummers The Prophet Of Doom en AK 47 zijn sterke tracks die duidelijk hun eigen sound hebben en het op festivals waarschijnlijk goed zullen doen. Er komt echter wel een punt dat het veel op elkaar lijkende groovy gitaarspel en dezelfde soort teksten minder interessant beginnen te worden. Voor mij was dit na het vierde nummer, Bullet In The Head. Het tweede deel van het album klinkt hierdoor dan ook nogal repetitief. Gelukkig vallen het lomere Infernal Warfare en het wat meer catchy Blood For Blood meer op. Ze halen daarmee de sleur uit de tweede helft.
Wat een reden kan zijn voor dit iets mindere album is de verandering van de line-up van vorig jaar. Maar liefst driekwart van de band is vervangen. Alleen zanger/gitarist Zoltn Farkas bleef over. Een dusdanig grote verandering in de line-up kan natuurlijk ingrijpende gevolgen hebben op de muziek die je maakt. Wat ook opvalt is de afwezigheid van zigeuner-invloeden, die Ektomorf voorheen hier en daar toevoegde aan zijn muziek. Hierdoor klinkt de groep nog meer als een tribute-band van groepen als Soulfly, Sepultura en DevilDriver. Begrijp me echter niet verkeerd, fans van Ektomorf zullen waarschijnlijk lekker kunnen genieten van dit album, net als groovemetalfans in het algemeen. Maar dat betekent niet dat dit een bijzonder goed album is, want naar mijn idee heeft Ektomorf in het verleden bewezen dat het beter kan.
Tracklist:
1. The Prophet Of Doom
2. AK 47
3. Fury
4. Bullet In Your Head
5. Faith And Strength
6. Infernal Warfare
7. Tears Of Christ
8. Blood For Blood
9. If Youre Willing To Die
10. Skin Them Alive