Eind vorig jaar verschijnt in de vorm van Luciferian Towers een nieuwe full-length, waarmee de teller op zeven komt te staan. Het is net als de twee eerdere releases sinds de heroprichting een relatief compact album geworden. Vier nummers, met een totale lengte van iets meer dan veertig minuten. Het is voor deze post-rockers een verrassend kort album geworden. Met de kwaliteit zit het echter meer dan goed. Sterker nog: met Luciferian Towers levert Godspeed You! Black Emperor mijns inziens zijn beste album van dit decennium af. En dat terwijl de plaat verrassend ingetogen is in vergelijking met de sonische uitbarstingen waar het collectief met name live om bekend staat. Hoewel Luciferian Towers bij vlagen opbouwt naar een mooie climax, is vooral het gitaargeluid ditmaal ondergeschikt aan de overige instrumenten, zoals de trompet (gastbijdrage van Craig Pederson), saxofoon en fluit (bijdrage van Bonnie Kane).
Aan de impact van het album doet die relatief beperkte rol voor de gitaar overigens weinig af. De vier tracks zijn namelijk stuk voor stuk uitstekend. Hoewel bepaalde fragmenten steeds terugkeren, zijn de nummers zeer divers. Zo ademt Undoing A Luciferian Towers vooral een jazzy sfeer uit. Geflankeerd door een simpel, repetitief drumritme bouwt de track op naar een luidruchtige orgie van viool-, cello- en trompetklanken, die nu eens harmonieus samenkomen en dan weer op haast kakofonische wijze hun eigen weg gaan. Bosses Hang is volgens een klassieker stramien opgebouwd en begint met een prachtige gitaarmelodie die voor kippenvel zorgt. Over een totale lengte van bijna vijftien minuten bouwt het nummer verder en verder uit, totdat het hoogtepunt wordt bereikt en de band in n prachtige, vloeiende move teruggrijpt op de openingsmelodie.
Diezelfde melodie zit overigens ook weer verstopt in het luidruchtige ambient-intermezzo Fam/Famine, dat net als de openingstrack klinkt alsof een klassiek muziekgezelschap een collectief delirium heeft ontwikkeld (dat bedoel ik positief, mocht u daaraan twijfelen). Anthem For No State begint met een ingetogen, akoestische melodie, om na ruim vijf minuten steviger en steviger te worden, tot de aanzwellende orkestratie onder zijn eigen gewicht implodeert in een zaligmakend crescendo. Zo laat Luciferian Towers een band horen die nog steeds ontzettend relevant is. Daar waar genregenoten als Mogwai en Explosions In The Sky zich wat lijken te verliezen in elektronische invloeden, is het goed om te horen dat Godspeed You! Black Emperor zich nog steeds weet te onderscheiden, zonder daarmee direct aan impact in te boeten.
Met liefst twee optredens op Roadburn wordt 2018 een bijzonder jaar voor Godspeed You! Black Emperor. En gezien de politieke, anti-kapitalistische agenda van de band, in combinatie met de huidige staat van de wereld, is een klein voordeel dat Godspeed You! Black Emperor aan inspiratie waarschijnlijk geen gebrek zal hebben.
Tracklist:
1. Undoing A Luciferian Towers
2. Bosses Hang
3. Fam/Famine
4. Anthem For No State
