From The Shadows begint zeer prettig met Break Me Down en Goodbye. Het vijftal laat hiermee horen compacte en memorabele, veelal melancholische nummers te schrijven die je makkelijk bijblijven. Verwacht beslist geen professionele productie, maar een wat dun, dof, doch karaktervol undergroundgeluid waaruit blijkt dat het uitbrengen van het album belangrijker is dan er beroemd mee te worden. Het voelt voor de bandleden dan ook aan als je kind voor het eerst alleen naar school te laten fietsen.
De basis van de muziek bestaat uit rockende en heavy riffs van Maarten Langeree en een solide ritmesectie waarin vooral het baswerk van Ben Bruschke in positieve zin opvalt, bijvoorbeeld aan het begin van Goodbye. Daaroverheen klinken de atmosferische keyboardpartijen die in Goodbye voor een swingende vibe zorgen. Elders is de stemming ingetogener en herfstachtiger met solide pianomelodien.
Het draait echter met name om de vocalen van zangeres Mirjam. Ze staat prominent in de mix en heeft een hele lieve en zachte stem. De teksten zijn zeer persoonlijk en gaan onder andere over onzekerheid, vrij willen zijn, zelfreflectie en een neerwaartse spiraal doorbreken. Ze zorgt in meerdere nummers voor zanglijnen die goed blijven hangen. Haar vocalen zijn echter zowel de kracht als de zwakte van Noctulux. Als ze binnen haar comfortabele bereik zingt en niet te veel kracht hoeft te zetten, is het prettig om ernaar te luisteren.
Er zijn ook momenten waarop ze blijft terugkomen op dezelfde noten of deze te lang aanhoudt en dat leidt wat af van het luisterplezier, zoals in Broken Record. Het zou beter zijn om hier een instrumentale passage tussen de zangpartijen te voegen. Het beste komt ze tot haar recht op de rustige momenten, zoals in Close My Eyes en ook in Raindrops, waarin ze haar popstem zeer goed inzet en ook de achtergrondvocalen van toegevoegde waarde zijn. Ze zingt zuiver en haalt knap de hoge noot in Fear.
Close My Eyes is n van de hoogtepunten als het gaat om de samenkomst van tekst, muziek en een melancholische sfeer. Het is n van de momenten waarop Maarten (net als in Fear) met zijn gitaarspel wat toevoegt aan de muzikale inhoud. Dat doet hij ook in het eerste deel van Where Darkness Is Light, waarin de sfeer van de voorgaande track aanvankelijk goed wordt vastgehouden. Denk aan een kruising van mid-era Anathema en The Gathering. Ook Evanescence en Within Temptation komen in gedachten op, maar dan vooral bij het beluisteren van de zang(melodien).
Naast Close My Eyes zijn Break Me Down en Goodbye nummers die al snel blijven hangen. Er is voldoende variatie. Zo wisselt men tussen wat snellere nummers zoals het aanvangsduo en tragere nummers of een driekwartsmaat (Raindrops). Aan het einde volgen nog een paar verrassingen met de stevige double bass-sectie en ritmewisselingen in het gelaagde en epische Infected. Niets gaat echter boven Shadows. Dit vanwege het feit dat hier meer dan elders het avontuur wordt opgezocht op muzikaal gebied. Zo versterken het orgelspel en twee gitaarlijnen elkaar en spreken de warme baslijn en de tedere vocalen tot de verbeelding.
Waar Noctulux heel goed in slaagt, is een intieme sfeer neerzetten. De band doet dat in persoonlijke nummers die als een warme deken voelen. Het vijftal wisselt goed in tempo zodat er niet snel verveling optreedt, al zijn niet alle nummers even sterk. Aan de andere kant blijven sommige songs juist heel goed hangen. Voor toekomstige releases is het vooral verstandig om een goede balans te vinden tussen zang en muziek. Want hoe mooi de zanglijnen ook zijn, het is soms wat te veel van het goede. Ook productioneel kunnen er beslist nog stappen gemaakt worden. Er is voor een volgende release dus nog veel werk aan de winkel en toch mag Noctulux trots zijn op deze release, dankzij de eigenzinnige sfeer en de highlights.
Tracklist:
1. Break Me Down
2. Goodbye
3. Broken Record
4. Fear
5. Something More
6. Close My Eyes
7. Where Darkness Is Light
8. Raindrops
9. Leaves In The Wind
10. Infected
11. Shadows
.jpeg){kind=small}
