De atmosferische blackmetalband Wolves In The Throne Room wordt door veel mensen gezien als een van de klassieke bands binnen het zogeheten �cascadian black metal�-subgenre, dat gekenmerkt wordt door lange, repetitieve composities met veel ruimte voor uitgesponnen instrumentale passages. De populariteit van het Amerikaanse gezelschap, dat vorig jaar na een paar jaar afwezigheid zijn terugkeer heeft gevierd met een optreden op Roadburn en het nieuwe album Thrice Woven, staat buiten kijf. En terecht, want Wolves In The Throne Room heeft inderdaad in zijn carri�re een aantal fantastische albums afgeleverd.

Wie verder de geschiedenis van de Amerikaanse black metal induikt, komt in de stoffige archieven de obscure band Weakling tegen. Slechts ��n album verscheen van deze groep uit San Francisco, die maar drie jaar actief was (1997-1999). Dead As Dreams (2000), postuum uitgebracht, verschijnt in een periode dat Amerikaanse black metal weinig meer om het lijf had dan Judas Iscariot, Krieg en Leviathan. Toch is dit album een mijlpaal in het genre en ik durf er heel wat op te verwedden dat bands als Wolves In The Throne Room, maar ook Krallice en een heel leger aan hedendaagse blackmetalbands ge�nspireerd zijn door dit machtige epos.

Met een lengte van zesenzeventig minuten, verdeeld over vijf nummers, is dit een plaat waar je als luisteraar echt even de tijd voor moet nemen. De temperamentvolle openingstrack Cut Their Grain And Place Fire Therein is met tien minuten nog het kortste nummer, terwijl het titelnummer zelfs de twintig minuten aantikt. Ondanks de lengte verveelt het album geen seconde. Woest kolkende blackmetalpassages worden afgewisseld met trage, doom-achtige gedeeltes. Regelmatig duiken dissonante, wilde riffs en zelfs gitaarsolo�s op, die voor een licht psychedelische ondertoon zorgen. Uit die ondertoon spreekt niet alleen een voorliefde voor black metal, maar zijn ook invloeden vanuit de experimentele scene te horen (de bandnaam is vernoemd naar een track van Swans).

Dead As Dreams is al achttien jaar oud, maar nog steeds verrassend actueel. Het album klinkt nog geen moment achterhaald. De productie is rauw en grimmig, maar heeft nog niets aan zijn kracht ingeboet. De sound is dan ook eerder zwaar en bedrukkend dan de schelle, typerende sound die veel undergroundbands zich in die tijd aanmaten. Een groep als Leviathan (de Amerikaanse) is hier onmiskenbaar door be�nvloed op albums als The Tenth Sublevel Of Suicide (2003) en Tentacles Of Whorror (2004). Ook de vocalen van John Gossard zijn nog steeds waanzinnig sterk. Zijn ijzige gekrijs en gekerm gaat door merg en been. Hij voegt daarmee hoogstpersoonlijk een extra laag toe aan de toch al bijzonder beklemmende en intense sound.

Het album steekt vooral met kop en schouders boven veel hedendaagse bands uit omdat de nummers geweldig in elkaar zitten. De tracks zijn lang en complex, maar vloeien op een bijna organische wijze van idee naar idee. Waar sommige blackmetalbands er moeite mee hebben om beklijvende riffs te produceren, schudden de gitaristen van Weakling de ene na de andere memorabele melodielijn uit hun mouw. Neem de magistrale openingsriff van This Entire Fucking Battlefield, die uit honderden herkenbaar is, of de machtige maalstroom aan idee�n die Desasters In The Sun rijk is.

De afwisseling is bovendien groot. Zo begint het titelnummer nog verrassend ingetogen met een prachtige keyboardmelodie die doordrenkt is van melancholie. Na drie minuten volgt een zeer melodieuze riff, die zich in het hoofd nestelt. Al snel ontwikkelt het nummer zich tot een grandioos epos, vol fraai dubbel gitaarwerk en krachtige drums, om te eindigen in een minutenlange gitaardrone waaruit weer de experimenteerdrift naar voren komt. No One Can Be Called As A Man While He'll Die valt op door een eigenzinnige bas-solo halverwege de track, om vervolgens middels een lang, vrijwel instrumentaal, verrassend progressief uitstapje weer te eindigen in vlammende black.

Het mag duidelijk zijn: ook anno 2018 is Dead As Dreams een meesterwerk dat de tand des tijds zonder enige moeite heeft doorstaan. De plaat dient als blauwdruk voor vele volgelingen en heeft daardoor met name in de Amerikaanse underground een cultstatus bereikt. Die status is volledig terecht. Dead As Dreams is een monumentaal epos dat de luisteraar direct bij de strot grijpt en meezuigt in een nachtmerrie-achtig labyrint van geestdriftige black metal, aangevuld met drone-, ambient- en doom-invloeden. Weakling loopt op dit album vooruit op latere grootmeesters: de ongrijpbaarheid van Blut Aus Nord, de beklemmende klanken van Leviathan en de razende atmosfeer van Wolves In The Throne Room worden hier al gecombineerd tot ��n waanzinnig geheel.

Tracklist:
1. Cut Their Grain And Place Fire Therein
2. Dead As Dreams
3. This Entire Fucking Battlefield
4. No One Can Be Called As A Man While He'll Die
5. Desasters In The Sun