Het is vijf jaar geleden dat de Zweedse grootmeesters van de anti-kosmische black metal met The Wild Hunt op de proppen kwamen. Op deze schijf treffen we de experimentele en gevoelige kant van de band. Zo klinken er hier en daar genre-vreemde instrumenten en cleane zang. Dit werk is zonder twijfel een muzikaal eerbetoon aan Bathory en Dissection en er is meer melodie te bespeuren dan ooit tevoren. Kortom, deze plaat is niet voor iedereen weggelegd, maar trekt wel een diverser publiek aan. Nu is het wachten wat de volgende schijf ons zal gaan brengen.

Aan dit wachten komt dan nu eindelijk een einde. Even voor de releasedatum van Trident Wolf Eclipse werd er al een videoclip online gezet bij Nuclear Alchemy en het was gelijk duidelijk dat deze Zweden weer een ander pad zouden gaan bewandelen dan op de vorige plaat het geval was. Dit nummer (tevens de opener van de plaat) is namelijk ontzettend vuig, kort en het sprankelt van agressie.

Op Lawless Darkness (2010) en The Wild Hunt (2013) wordt de luisteraar nog al eens op de wenken bediend. Een track als The Waters Of Ain heeft alles om de blackmetal-liefhebber in hogere sferen te brengen. Op Trident Wolf Eclipse wordt de luisteraar zo nu en dan teder gekieteld en weer losgelaten in een bak van chaos en geweld en dat is precies wat dit album een meesterwerk maakt. Sacred Damnation is zo'n heerlijk agressief nummer dat eindigt in een schitterende climax die blijft evolueren waardoor er weinig houvast is. Wanneer je de melodie doorhebt, is het nummer al ten einde. Dit zijn van die details die dit album bij iedere luisterbeurt lekkerder maakt.

De productie van dit schijfje is ook om van te likkebaarden. Alles is duidelijk hoorbaar, maar alsnog een dusdanige zwarte brij waardoor er bij iedere luisterbeurt weer iets nieuws te ontdekken valt. Zo is A Throne Below een overduidelijke Zweedse blackmetaltrack, maar dan ontzettend bombastisch en met een gigantische knipoog naar The Devil's Blood. Niet dat er psychedelische rock te bespeuren is, maar de sfeer is identiek.

Ultra (Pandemoniac) klinkt als Von met meer aandacht voor compositie. Ook de vocalen van Erik doen hier zo nu en dan aan denken. Deze track is doordrenkt van de thrash en punk. Tijdens The Fire Of Power zit ik nog steeds vol enthousiasme naar deze parel van een plaat te luisteren en als dit nummer is afgelopen, zit ik nog steeds te hunkeren naar meer, maar helaas is Trident Wolf Eclipse nu al afgelopen. Dit is ook gelijk het enige nadeel aan dit album. Het feestje duurt namelijk maar zo'n 35 minuten. Gelukkig heeft mijn stereo-installatie een repeatknop en valt bij iedere luisterbeurt alles beter op zijn plaats. Deze langspeler blijkt wederom een meesterwerk van deze zwartgallige virtuozen.

Het nieuwe publiek dat uit de 'mainstream-metal' komt, zal misschien niet �cht kunnen smullen van deze schijf, maar de liefhebber van black metal van Bathory tot Profanatica en van Arckanum tot Horna zal van elke seconde op deze schijf genieten. Het is goed om te horen dat deze band absoluut niet valt voor de commercie of de verwachting van wie dan ook. Blind aanschaffen dus!

Tracklist:
1. Nuclear Alchemy
2. Sacred Damnation
3. Teufelsreich
4. Furor Diabolicus
5. A Throne Below
6. Ultra (Pandemoniac)
7. Towards The Sanctuary
8. The Fire Of Power