We gaan terug naar 1990. Jesper Strömblad is destijds de initiator van In Flames. In eerste instantie is het een zijproject van Ceremonial Oath, maar Jesper verlaat die band omdat hij geen ruimte krijgt om songs te schrijven. Hij neemt vervolgens samen met gitarist Glenn Ljungström (onder andere The Resistance, ex-HammerFall) en bassist Johan Larsson (onder andere Carrion Carnage, ex-HammerFall) songs op die de bruutheid van death metal bevatten en tegelijkertijd de twinmelodieën van Iron Maiden.
Een demo met drie songs belandt in augustus 1993 bij Wrong Again Records. In hun enthousiasme om een contract te verdienen, liegen de Zweden dat er al dertien songs gereed zijn. De eigenaar is desondanks overtuigd en de deal is al snel rond. Een paar maanden later nemen de Zweden samen met sessiemuzikanten, waaronder zanger Mikael Stanne (Dark Tranquillity), het debuutalbum Lunar Strain op. In 1996 volgt één van de beste In Flames-albums: The Jester Race. Het is een komen en gaan van sessiemuzikanten in de eerste jaren. Pas na de opnamen van Whoracle is er een stabiele line-up.
Whoracle bevat in vergelijking met zijn voorgangers een gepolijste sound. Met deze plaat legt In Flames meer nadruk op de melodie. Dat hoor je terug in onder meer Jotun en het instrumentale, folky, van fraaie twinleads voorziene Dialogue With The Stars). Toch pakken de Noord-Europeanen nog steeds agressief uit met Food For The Gods en Morphing Into Primal. Jotun en Food For The Gods markeren een ijzersterke start van het album.
In een paar rustigere tracks, waaronder The Hive en Jester Script Transfigured, staan folk en melodie voorop. The Hive bevat neo-klassieke gitaarmelodieën en Jester Script Transfigured is zwierig. Het is moeilijk om de melodie niet mee te neuriën. Het is Morphing Into Primal dat de boel weer wakker schudt. Hoogtepunten zijn er daarna in de vorm van Worlds Within The Margin (dat evenwel wat aan de lange kant is) en vooral Episode 666 (“This is episode 666, destination chaos”). En over chaos gesproken: het proces in de studio verliep niet soepel, mede doordat de muzikanten liever bier dronken en de game Tekken 3 speelden dan dat ze muziek aan het opnemen waren.
De teksten vormen samen een concept, een concept dat het verleden, het heden en de hypothetische toekomst van onze planeet beschrijft. Zo gaat Jotun over een samenleving na een apocalyptische gebeurtenis en Episode 666 stelt een uitzending hiervan op televisie voor. De nummers verhalen over de opkomst en neergang van de samenleving. The Hive en Jester Script Transfigured beschrijven deze technologisch geavanceerde samenleving en een utopische wereld die in de volgende twee songs door mensen vernietigd wordt.
De matige Depeche Mode-cover Everything Counts maakt op pijnlijke wijze duidelijk dat men pas na de vernietiging realiseert hoe dwaas men heeft gehandeld. Bijzonder detail is dat Anders Fridén de teksten in het Zweeds schreef en gitarist Niklas Sundin van Dark Tranquillity ze vertaalde naar het Engels omdat Fridén de Engelse taal niet machtig was. Hij zet op dit album zelden zijn cleane vocalen in en schreeuwt vooral, waarbij hij geïnspireerd is door Mille Petrozza van Kreator. In Jester Script Transfigured kreunt hij de teksten in de coupletten. Die vocale stijl leidt tot gemengde reacties.
De verrassing is er na de eerste twee full-lengths wel af, maar wie zich niet stoort aan de melodeathformule, heeft met deze plaat een ijzersterke release in handen. Een release die net als fan-favoriet The Jester Race (1996) de Gotenburg-sound op de kaart zet en die samen met At The Gates, Dark Tranquillity en Soilwork melodieuze death metal in de jaren negentig tot een trend maakt. Een klassieker dus, die tot op de dag van vandaag veel bands beïnvloedt.
Tracklist:
1. Jotun
2. Food For The Gods
3. Gyroscope
4. Dialogue With The Stars
5. The Hive
6. Jester Script Transfigured
7. Morphing Into Primal
8. Worlds Within The Margin
9. Episode 666
10. Everything Counts (Depeche Mode-cover)
11. Whoracle
.jpg){kind=small}
