Na de release van dat laatste album werd het akelig stil rond Nocturnal Rites. Officieel is de band niet uit elkaar gegaan, maar de laatste jaren gingen wel voorbij zonder een teken van leven. De bandleden gaven de voorkeur aan hun privleven. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en tien jaar later is er met Phoenix toch weer een nieuw album.
Na de eerste luisterbeurt is het duidelijk dat men voortborduurt op het laatste album The 8th Sin. Het is bepaald geen back tot the roots-album geworden. Nocturnal Rites concentreert zich op het maken van pakkende nummers met een flinke dosis melodie en meezingbare refreinen. De symfonische elementen zijn weer volop aanwezig, maar voeren nooit de boventoon. Het zijn uiteindelijk toch de stevige gitaarpartijen die de meeste aandacht trekken. Men heeft het voor elkaar gekregen om met een kraakhelder geluid te komen, zodat het nergens pijn aan de oren doet.
Het tempo op Phoenix is opnieuw laag gehouden, waardoor je meerdere luisterbeurten nodig hebt om de verschillende songs van elkaar te kunnen onderscheiden. Dat is enigszins jammer, want de snelle nummers waren altijd wel de hoogtepunten van de albums dankzij het creatieve keyboardgebruik. Daardoor kwamen de tragere nummers ook beter uit de verf. Nu is Phoenix vooral een consistente plaat geworden zonder noemenswaardige uitschieters.
Tracklist:
1. A Heart As Black As Coal
2. Before We Waste Away
3. The Poisonous Seed
4. Repent My Sins
5. What's Killing Me
6. A Song For You
7. The Ghost Inside Me
8. Nothing Can Break Me
9. Flames
10. Welcome To The End
