Met Ingmar Regeling en Thijs Kwint erbij had Alvenrad de eer om in de lente van dit jaar te openen voor Empyrium, waarbij de band vijf nummers van de nieuwe plaat Heer ten gehore bracht. Begin december is de officile release van Heer een feit. Alvenrad blijft met de naam van dit album dicht bij zijn paganroots: Heer is de letterlijke vertaling van Freyr, Noorse god van de vruchtbaarheid, en de Noorse mythen lopen dan ook als een rode draad door deze plaat waarbij de Nederlanders zich vooral focussen op themas als seksualiteit, liefde en geweld tussen goden en reuzen. Met nieuw bloed in de aderen en vernieuwde inspiratie belooft Alvenrad op Heer naar eigen zeggen verscheidene muziekstijlen ten gehore te brengen.
Heer opent met het instrumentale en vrij rustige De Hoogzit, waarbij rock aandoende gitaarpartijen gecombineerd worden met de folky klanken van de nyckelharpa. Deze song zet meteen de toon voor het gehele album: folk metal die openstaat voor een verscheidenheid aan invloeden uit uiteenlopende genres. De Hoogzit schept behoorlijk hoge verwachtingen en de song stroomt moeiteloos over in De Raven Wodans, maar helaas kenmerkt de plaat zich met deze song en de opvolgende nummers als een minder prettige emotionele rollercoaster. Er zitten zeker wat smakelijke hapjes tussen, maar net wanneer het album ons de kans geeft om ons onder te dompelen in de muziek, lijkt de sfeer om te slaan en verliest de plaat zijn magie.
Dagen Gaan Heens had qua sound, riffs en drumpartijen zo op het debuutalbum van Heidevolk kunnen staan, en toegegeven, het is instrumenteel een prima te nassen song met lekkere solos en interessante overgangen, maar de power metal-achtige vocalen en de teksten zijn het in dit nummer nt niet. De (soms iets afgezaagde) lyrics en vocals lijken niet bij de algehele sfeer van de song te passen en dat is precies waar Alvenrad het merendeel van het album last van blijft houden.
Er zijn echter uitzonderingen, zoals bijvoorbeeld De Zonne-ever. De Zonne-ever beschrijft de macht van Freyrs gouden everzwijn, beter bekend als Gullinbursti. De tekst is inspirerend en aandrijvend, alles behalve clich en de song ligt over het algemeen prima in het gehoor. Ook het instrumentale Boom Des Gouds, dat duidelijk trekjes heeft van speed metal, is ook in orde. Wat we Alvenrad wel moeten meegeven, is dat de formatie zich instrumenteel zeker weet te distantiren van standaard folk metal. Het spelen met en het mixen van verschillende genres houdt het album op muzikaal vlak toch enigszins interessant.
Alvenrad brengt met Heer een redelijke plaat die prima als achtergrondmuziek fungeert, maar laten we eerlijk zijn: het is niet heel vernieuwend of zeer bijzonder. Hoewel de band slaagt in zijn poging om met een open mind naar folk metal te kijken en genres als klassieke hard rock, speed metal en traditionele metal te combineren, zorgt Heer helaas niet voor die verrassende vibe. Zoals eerder aangegeven springt een aantal nummers er wel uit, maar dit is ongelukkigerwijs niet het merendeel van de plaat. Wellicht past dit album prima in de verzameling van de echte fan. De casual folkmetalluisteraar kan de aanschaf van deze plaat beter achterwege laten. Jammer!
Tracklist:
1. De Hoogzit
2. De Herder
3. Boom Des Gouds
4. Minneschemering
5. De Groene Tempel
6. Dagen Gaans Heens
7. Fallisch
8. De Zonne-ever
9. De Raven Wodans
10. Omheind
11. Foreest In Tweelicht (Bonustrack)
.jpeg){kind=small}
