Trinity is een collectie zwaarmoedige songs die de ontwikkeling van Eria d’Or heel goed in kaart brengt. De eerste zes songs zijn soms wat primitief van aard, maar laten hier en daar de potentie al horen. De eerste demo, Songs Of Sorrow And Agony, stamt alweer uit 1999. Hierop combineren de mannen doom/death van de oude school met wat invloeden uit de folk. Tokkelpassages en secties met heavy riffs wisselen elkaar af. Het verhalende effect van de teksten (versterkt door vertellingen in The Serpents Eye en het fluisteren in Running Through The Woods) is een van de kenmerken.
Een ander kenmerk is het sfeervolle, meeslepende karakter van de muziek. Toch is er op deze eerste collectie songs wel sprake van langdradigheid vanwege de primitieve en minder interessante ideeën. The Serpents Eye en Her Song Of Sorrow And Agony bevatten de beste riffs en melodieën. De meeste nummers gaan over liefde. Ghazghkull Thraka wijkt daar als enige van af. Het agressievere nummer gaat over de strijdlustige Ghazghkull Mag Uruk Thraka in de game Warhammer 40,000.
Op het beter geproduceerde The Black Well uit 2001 is er een duidelijke verandering waar te nemen. De songs zijn avontuurlijker (luister eens naar het baswerk), er zijn meer leads en tempowisselingen en de riffs en loopjes zijn inventiever. Dat begint al met opener The Crimson Rose, dat op het gebied van songwriting een vooruitgang laat horen middels zijn opbouw. Hierdoor blijft de luisteraar beter bij de les. Het titelnummer laat de voorliefde voor folk horen. Over liefde gesproken: Werner Kruf verhaalt met zijn klaagzang en lage, zachte grunts over zijn door J.J. Slauerhoff geïnspireerde visie op liefde. In Weeping In Fear overheerst de traditionele metal en het afsluitende Why The Wolves Howl kijkt vooruit op wat komen gaat.
Op Memories uit 2003 is er zowel op het gebied van songwriting als productie wederom een stap voorwaarts gemaakt. Ook speltechnisch is het strakker. In het titelnummer toont Werner aan zijn zang verbeterd te hebben. Memories, When She Comes en The Old Man zitten alle drie vol met memorabele ideeën. Het is een genot om naar de samenkomst van de verschillende gitaar- en baspartijen te luisteren. Er zit een poëtische elegantie in het tokkelwerk van When She Comes die je niet vaak hoort. De schoonheid en het karaktervolle in de sombere leads verdienen een compliment, net als die aan het begin van The Old Man. In laatstgenoemde komt even de naam van Opeth ten tijde van de eerste twee albums in gedachten op. De overgangen van de versterkte fases naar de akoestische secties verlopen geslaagd.
Trinity toont dus de opgaande lijn van Eria d'Or. Tussen de eerste en de laatste demo zit een wereld van verschil. Songs Of Sorrow And Agony weet slecht in fases een positieve indruk te maken en bij Memories is het over de gehele lengte genieten. Vooral de elegantie in de wonderschone melodieën is een pluspunt. Het is mooi om te zien dat deze band weer bij elkaar is gekomen om de melancholische doom weer te laten herleven. Hopelijk krijgen de liefhebbers van zwaarmoedige muziek in 2018 nieuwe songs te horen die een doorontwikkeling zijn van de stijl die Eria d’Or op Memories laat horen.
Tracklist:
1. The Serpents Eye
2. Running Through The Woods
3. King I've Never Been
4. Her Song Of Sorrow And Agony
5. Lost In Life
6. Ghazghkull Thraka
7. The Crimson Rose
8. The Black Well
9. Weeping In Fear
10. Why The Wolfs Howl
11. Memories
12. When She Comes
13. The Old Man
.jpg){kind=small}
