Lang geleden luisterde ik ooit naar het debuut van Machine Head � �Burn my eyes�. Nu is er �Supercharger�, het vierde album van deze San Francisco band. Toevallig luisterde ik naar deze CD en jawel, ik kan het goed verdragen. Sterker nog, dit is een uitermate heftig en afwisselend album. En gek genoeg is het toch weer het clichematige �back to the roots�. Niet meer het experimentele van �The Burning Red�. Stevig drumwerk en krachtige riffs, dat is wat �Supercharger� nu brengt.

Rob Flynn, zanger van Machine Head, klinkt nu als een echte zanger en niet meer zo�n brulboei als vroeger. De band heeft een goede keuze gemaakt in songs. De CD is erg afwisselend met ongelofelijk heftige tracks als �White Knuckle Blackout!� of het titelnummer (met raps), korte spacy stukjes in �Brown Acid� en rustige passages in �Only the names� of �Deafening Silence�. De CD is geproduceerd door John K. Over de gehele linie genomen is de CD minder heavy dan het debuut. Daarentegen is de afwisseling groter en daardoor beter te genieten.

Complete tracklist:
1. Declaration
2. Bulldozer
3. White knuckle blackout!
4. Crashing around you
5. Kick you when you�re down
6. Only the names
7. All in your head
8. American high
9. Brown Acid
10. Nausea
11. Blank generation
12. Trephination
13. Deafening silence
14. Supercharger

Er is ook een limited edition digipack met vier bonustracks:
1. Hole in the sky
2. Ten Fold
3. The Blood, the sweat, the tears (Live)
4. Desire to fire (Live)

Supercharger schijnt een �make or break� album te zijn voor de band. Wat mij betreft mogen ze blijven en nog veel van zulke CD�s maken.
Mijn favorieten: White Knuckle Blackout! en Only the names.