Elf albums en meer dan twintig jaar actieve dienst; het is lang niet iedere band gegeven. Het Oostenrijkse smeerpoetsenensemble Belphegor krijgt het echter voor elkaar. Knapper is dat de muziek van het trio, met zanger/gitarist Helmuth als drijvende kracht, in al die jaren compromisloos is gebleven. Ondanks het relatief extreme karakter van de muziek resideren de Oostenrijkers alweer zes albums bij het grote Nuclear Blast Records. Totenritual volgt het drie jaar geleden verschenen Conjuring The Dead op. Dat bleek een prima plaat, die enerzijds veelzijdiger is dan het eerdere werk (hoewel veelzijdigheid in het geval van Belphegor een relatief begrip is), terwijl de nogal logge productie van Eric Rutan anderzijds voor een puurdere deathmetalsound zorgde.

Met Totenritual levert Belphegor een solide werkstuk af. Niet meer, maar zeker ook niet minder. Enerzijds vliegen de clich�s de luisteraar om de oren. De titels van de eerste twee nummers op Totenritual (Baphomet en The Devil�s Son), spreken wat dat betreft boekdelen. Zelfs het artwork van de Griekse kunstenaar Seth Siro Anton is voorspelbaar. Tegelijkertijd klinkt Belphegor, ondanks alle stilistische en conceptuele beperkingen, nog steeds agressief en venijnig. Daar waar andere bands die hetzelfde trucje album na album blijven herhalen (ik noem een Amon Amarth of Kataklysm bijvoorbeeld), komt Belphegor er w�l mee weg, omdat de nummers hun intensiteit behouden.

Zo behoren het eerder genoemde The Devil�s Son en het gedreven Embracing A Star tot het betere materiaal dat de Oostenrijkers in de laatste jaren hebben geschreven. Krachtige, felle riffs, imponerend drumwerk en de smerige strot van Helmuth als kers op de taart: het zijn Belphegor-nummers pur sang. In Apophis - Black Dragon kiest Belphegor voor een wat loggere aanpak, met zware, bij vlagen bijna doom-achtige riffs onder de strakke dubbelbass van sessiedrummer Simon Schilling (Panzerchrist). Toch is niet ieder nummer even sterk. Zo zijn de opener Baphomet en Swinefever - Regent Of Pigs beide nogal saai en eentonig. Gelukkig eindigt het album met het Duitstalige titelnummer met een knaller, die helaas te kort duurt.

Totenritual zal de fans van de Oostenrijkers tevreden houden en de band in de gelegenheid stellen om de komende jaren weer langs de internationale podia te trekken. Tegelijkertijd mis ik de smerigheid en vakkundige vernietigingsdrang die de band in zijn hoogtijdagen kenmerkte. Leg dit album bijvoorbeeld eens naast het ijzersterke drieluik Lucifer Incestus (2003), Goatreich � Fleshcult (2005) en Pestapokalypse VI (2006) en het zal opvallen dat de stilistische overeenkomsten weliswaar groot zijn, maar dat Belphegor qua kracht van de songs toch een kleine knieval heeft gemaakt.

Tracklist:
1. Baphomet
2. The Devil's Son
3. Swinefever - Regent Of Pigs
4. Apophis - Black Dragon
5. Totenkult � Exegesis Of Deterioration
6. Totenbeschw�rer
7. Spell Of Reflection
8. Embracing A Star
9. Totenritual