Drummer Frankie Banali maakte in 2010 de keuze om door te gaan met Quiet Riot. Sindsdien is het een komen en gaan van zangers. En ze hebben allemaal wel iets slechts te zeggen over Banali. Zo vernam Mark Huff, de eerste zanger van het herboren Quiet Riot, zijn ontslag via een persbericht terwijl hij in het ziekenhuis lag vanwege een hersentumor. En nadat Banali in een recent interview alle oud-zangers ervan langs gaf door te zeggen dat ze slechts klonen van DuBrow wilden zijn, sloeg Huff terug door te zeggen dat de drummer geen talent heeft en de muziek van Quiet Riot klinkt als shit. Dit zijn allemaal volwassen mannen waar we over spreken, h?
Met de meest recente oud-zanger Seann Nicols was er al een nieuw album in kannen en kruiken toen Banali in al zijn wijsheid besloot om hem te ontslaan, omdat het persoonlijk niet klikte. Vervolgens onthulde Nicols dat Banali een ware nachtmerrie is om mee te werken. Het album Road Rage stond klaar om uitgebracht te worden, maar is opnieuw ingezongen door James Durbin. In de Verenigde Staten heeft hij het in 2011 ver geschopt in American Idol. Hij was de metal-kid en trad in de show op met Judas Priest en Zakk Wylde.
Nu mag de rest van de wereld genieten van het loepzuivere stemgeluid van Durbin middels Road Rage. Helaas heeft hij niet dat speelse wat DuBrow zo uniek maakte. Bovendien schrijft hij teksten die geforceerd rebels zijn, zoals in Cant Get Enough, waarin Durbin zingt over zijn ouders die maar moeten accepteren dat hij graag naar rock luistert. Ik raak daar niet van onder de indruk.
De muziek stelt ook niet zoveel voor. De term party metal geldt niet meer voor de muziek. Bluesrock is tegenwoordig een betere omschrijving. Banali legt een lekkere groove neer met zijn relaxte drumspel. Maar zonder echte uitschieters gaan de nummers het ene oor in en het andere uit. Road Rage is vooral geschikt als achtergrondmuziek.
Nieuwere bands zoals Rival Sons, Inglorious en Graveyard maken dit soort muziek tegenwoordig veel beter. Van die bands spat de energie en het spelplezier ervan af. Quiet Riot maakt op Road Rage een uitgebluste indruk. Het vorige album 10 uit 2014 werd vanwege de slechte recensies en verkoop teruggetrokken uit alle streamingdiensten en online-verkooppunten. Ik ben benieuwd wanneer dat met Road Rage gaat gebeuren.
Tracklist:
1. Cant Get Enough
2. Getaway
3. Roll This Joint
4. Freak Flag
5. Wasted
6. Still Wild
7. Make A Way
8. Renegades
9. The Road
10. Shame
11. Knock Em Down
