Hoe goed bovengenoemde artiesten ook zijn, het blijft lastig om binnen een relatief beperkt genre als dit nog enigszins origineel uit de hoek te komen. Daarom is het ook zo knap wat de Oekraner Oleg Puzan voor elkaar weet te krijgen op het album Neuroplasticity. Het nogal onnozele alias Dronny Darko ten spijt, weet Puzan op deze full-length namelijk een volstrekt unieke sound te creren. Vergeet alles wat je ooit over dark ambient dacht te weten, want Neuroplasticity lijkt in de verste verte niet op iets dat al eerder is uitgebracht. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Cryo Chamber, n van de meest vooraanstaande labels binnen dit genre, heeft toegehapt en het werk van deze artiest uitbrengt.
Het beschrijven van de klanken op Neuroplasticity is een uitdaging op zich. Vanaf de bevreemdende openingstonen van het vijftien minuten durende Mirror Neurons bevindt de luisteraar zich in een volstrekt onbekend universum. Gedesorinteerd probeert hij enige grip te krijgen op de ogenschijnlijk willekeurige klanken, maar de pulserende drones onder de oppervlakte maken duidelijk dat gevaar op de loer ligt. Het vermoeden wordt bevestigd door oprecht enge klanken die aanzwellen en nog het meest lijken op nano-bots die zich knagend een weg door de hersenen vreten. Ook het wat kortere Circuits, dat nog wat minimalistisch begint, ontvouwt zich al snel tot een pulserend en vibrerend elektro-landschap vol drones en onheilspellende effecten, om met een abrupte kortsluiting te eindigen.
Terwijl veel darkambientreleases dezelfde beelden oproepen van verlaten steden en post-apocalyptische landschappen, laat Dronny Darko zich veel minder makkelijk vangen in dergelijke clichbeelden. Neuroplasticity is meer een reis naar het innerlijk (maar dan wel een door technologie gemedieerd innerlijk) dan een typisch dystopische toekomstschets. Neem een track als Plazma Lake. Het is een op het eerste gehoor minimalistische exercitie van ruim een kwartier, maar onder de oppervlakte borrelen voortdurend de meest bizarre klanken op.
Zo voelt Neuroplasticity van begin tot eind ongemakkelijk, niet in de minste plaats omdat Dronny Darko de sound niet beklemmend en overvol maakt, maar op innovatieve wijze gebruik maakt van leegte. Hij laat bewust stiltes vallen tussen de droneklanken, waardoor de luisteraar getriggerd wordt om zijn eigen verbeelding te gebruiken. Pas in de korte, vijf minuten durende afsluiter Ion Voltage gaan dan eindelijk alle remmen los en komt Neuroplasticity tot een ontlading. Dit is zeker geen album voor iedereen en zelfs de doorgewinterde darkambientliefhebber zal even moeten doorbijten maar Neuroplasticity is dusdanig uniek dat het album naar meer smaakt en me ontzettend benieuwd maakt naar het overige materiaal van deze Oekraense klankenkunstenaar.
Tracklist:
1. Mirror Neurons
2. Circuits
3. Plazma Lake
4. Electrical Membrane
5. Ion Voltage
.jpeg){kind=small}
