De derde full-length, waarvan de titel komt uit de tekst van Drip Drip van de progressieve folkgroep Comus, heeft net als zijn voorgangers een unieke sfeer, die in het geval van de nieuweling wordt ingezet met de regen en de melancholische pianotonen van Prologue. Met My Arms, Your Hearse wilde kerfeldt zichzelf niet herhalen. Geen tweede Morningrise dus, maar een agressievere plaat met andere invloeden. En dat is gelukt. Op de twee voorgangers waren het vooral de melodieuze (twin)leads die de aandacht trokken die tot de beste in de discografie behoren. Op deze derde plaat zijn het echter de scherpe riffs die bepalend zijn. Vooral de blackmetaltouch valt op.
Het levert een agressievere benadering op dan voorheen, zoals te horen is in April Ethereal, When en de populaire hit Demon Of The Fall (met name het eerste deel). Ze worden afgewisseld met fraaie akoestische passages. Leads en melodien zijn minder aanwezig, maar waar ze opduiken, zijn ze veelal prachtig; het einde van Credence en Epilogue bijvoorbeeld, heerlijk om mee te neurin. Of luister eens naar de geweldige laatste minuten van The Amen Corner.
Er zijn meer veranderingen. De screams van Mikael kerfeldt zijn feller (April Ethereal) en zijn cleane zang is, ondanks dat hij een dag voor de opnamen verkouden was, verbeterd. De heldere zang wint terrein en levert mooie momenten op zoals aan het einde van When en in Credence. Opvallend is dat niet alle teksten die in het booklet vermeld staan, daadwerkelijk worden gezongen.
Opeth verruilde Unisound Studios voor Studio Fredman. Dat levert een ander geluid op. Bovendien was er een tweetal wisselingen in de line-up. Drummer Anders Nordin en bassist Johan De Farfalla vertrokken en voor hen in de plaats kwamen respectievelijk Martin Lopez en Martn Mndez. Laatstgenoemde trad pas vlak voor de opnamen toe en is derhalve nog niet te horen op de plaat. Mikael heeft de baspartijen ingespeeld, die zacht in de mix staan en alleen goed te volgen zijn tijdens de akoestische stukken. Een groot verschil met de partijen van De Farfalla die prominent in de mix stonden. De gitaarsound is wat modderig en het drumgeluid zal niet iedereen liggen, maar ze passen wel binnen de koude, donkere sfeer.
My Arms, Your Hearse is een conceptplaat die de vooruitgang in de songwriting toont. Het is een vloeiender geheel van momenten die bijblijven. Knap hoe passages met felle riffs waarbij je zit te headbangen, en akoestische passages, die je in een hele andere belevingswereld brengen, elkaar afwisselen. De nummers vloeien in veel gevallen mooi in elkaar over, mede doordat aan het einde van meerdere nummers de titel van het volgende nummer in de tekst is verwerkt.
Ondanks het hoge niveau van de eerste drie platen, blijft de band de eerste tien jaren relatief onopgemerkt. Niet in de laatste plaats omdat ze in al die tijd slechts een keer tourden. In 1997 wordt de band echter door Century Media opgepikt en later ziet Peaceville er wel brood in. Maar de echte doorbraak volgt met Blackwater Park en daarmee krijgt de band die waardering die de Zweedse formatie verdient. Diverse uitgaven van My Arms, Your Hearse volgden. Sommige met de memorabele covers van Iron Maiden (Remember Tomorrow) en Celtic Frost (Circle Of The Tyrants), die wat los staan van de rest van de plaat. Een klassieker die aan voormalig Candlelight-baas Lee Barett (tevens ex-bassist van Extreme Noise Terror) is opgedragen, die de kwaliteiten van Opeth al vroeg op waarde inschatte.
Tracklist:
1. Prologue
2. April Ethereal
3. When
4. Madrigal
5. The Amen Corner
6. Demon Of The Fall
7. Credence
8. Karma
9. Epilogue
