Wat maakt Paradise Lost een goede band? Wat waren de beste platen van de laatste vijftien jaren? Deze vragen zijn relevant, want de antwoorden daarop kunnen voorspellen wat je van Medusa gaat vinden. In bijna dertig jaar heeft de band veel verschillende kanten van zichzelf laten horen en je kunt de aanhang verdelen in twee groepen. Bij de eerste zullen One Second en Tragic Idol goed scoren. In het lijstje van de tweede groep zullen Faith Divides Us Death Unites Us en The Plague Within hoog staan. Hoe Medusa wordt beoordeeld in de verschillende reviews, is afhankelijk van de antwoorden van de schrijver op bovenstaande vragen.
Medusa is aangekondigd als de meest heavy release in de afgelopen vijftien jaar, net als The Plague Within overigens, die in 2015 hoog in de jaarlijst van onze lezers stond. Wat vind je van The Longest Winter, de eerste single? Het nummer zal de eerste groep aanspreken, maar de tweede vraagt zich wellicht af hoe de track te rijmen valt met de aankondiging. Sec genomen klopt de aankondiging wel degelijk. Al bij de eerste klanken van Fearless Sky is alle twijfel daarover verdwenen. Deze bijna negen minuten durende, zware track zet de essentie van doom perfect neer. Overweldigend is wellicht een passende omschrijving. Over het geheel genomen is de sound wat meer richting sludge verschoven en overheersen de rauwe vocalen van Nick Holmes. Vooral in de eeste drie tracks en in No Passage For The Dead komt dat tot uiting.
Medusa kennen we als monsterlijke verschijning in de Griekse mythologie. Iedereen die naar haar keek veranderde in steen. In de literatuur is Medusa een symbool van de waarheid, soms zo afgrijselijk dat we niet durven te kijken zonder te verstijven van angst. Perseus versloeg haar met een spiegel. Auteur Jack London gebruikte Medusa als paradox in zijn boek The Mutiny Of The Elsinore (1914). Pogingen om niet te kijken naar haar ogen vertegenwoordigen het vermijden van de ogenschijnlijk deprimerende realiteit dat het universum zinloos is. Dat inspireerde Nick voor het schrijven van de lyrics. Nihilisme vormt al bijna dertig jaar de basis voor de teksten, waarbij de muziek het gevoel aanspreekt. Op Medusa komt dat sterker naar voren dan ooit tevoren.
De clip bij Blood And Chaos geeft een goede indruk van de sfeer die deze plaat ademt. De zin waarmee de promo afsluit is veelzeggend: "So abandon hope, all ye who listen here, and celebrate the beauty of ephemerality and nihilism as long as you still wander on earthly soil." God is dood, de hemel is een verzinsel en de enige zekerheid in het leven is de dood. Daarna is er niets meer, voor niemand, al ben je de rijkste man op het kerkhof. Nick is een vocalist die zijn teksten met het juiste gevoel weet te brengen. De melancholische sound is uniek en herkenbaar. Sterke elementen van voorgaande platen evolueren in nieuwe tracks, die op hun beurt de grenzen verkennen voor toekomstige platen. Dat is wat Paradise Lost voor mij een goede band maakt.
Naar mijn mening staat The Longest Winter misplaatst in de tracklist. Tussen de twee sterkste tracks (From The Gallows en de titeltrack) verliest het nummer aan charme. Wanneer ik de balans opmaak van het album als geheel, dan zal de eerste groep behoorlijk teleurgesteld zijn. Ik behoor tot de tweede en vind Medusa een erg sterke plaat. Echter, wat mij betreft wordt The Plague Within niet overtroffen.
Tracklist:
1. Fearless Sky
2. Gods Of Ancient
3. From The Gallows
4. The Longest Winter
5. Medusa
6. No Passage For The Dead
7. Blood And Chaos
8. Until The Grave
