Het New Yorkse Prong zit blijkbaar lekker in zijn vel, want de kersverse aanwinst Zero Days is alweer de derde studioplaat in vier jaar. Tel daar nog de tussendoortjes in de vorm van een live- en coveralbum bij op en dan kun je stellen dat de Prong-fan de laatste jaren flink verwend is. Wanneer je Prong zegt, dan denk je natuurlijk direct aan zanger/gitarist/songwriter Tommy Victor. Op Zero Days heeft Victor weer alle songs geschreven. Mike Longworth heeft de basgitaar overgenomen van Jason Christopher. Drummer Arturo Cruz maakt de line-up compleet.
Zero Days is vooral een erg herkenbare Prong-plaat. De doorgewinterde Prong-luisteraar komt niet voor echte verrassingen te staan en krijgt groovende, melodieuze metal voorgeschoteld, die zo nu en dan een kleine uitstap maakt richting thrash, industrial en hardcore. Toch verschilt het songmateriaal van Zero Days iets ten opzichte van de twee vorige langspelers. Waar er op Ruining Lives en X No Absolutes gekozen is voor een meer toegankelijke koers, wordt op Zero Days vaker de botte bijl gehanteerd. Met het indrukwekkende trio How It May Ends, de titeltrack en Off The Grid begint de plaat furieus en drukt de band het gaspedaal vol in. Via het iets te veel Prong-by-numbers-achtige Divide And Conquer (gek genoeg gekozen als eerste single) knallen de New Yorkers er weer vol op met de kraker Forced Into Tolerance.
Interbeing, Blood Out Of Stone en The Whispers klinken melodieuzer en doen bij vlagen denken aan Killing Joke en Pain. Met Self Righteous Indignation, Rulers Of The Collective en Compulsive Future Projection blijft Prong op de stevige koers. Alleen zijn de songs meer midtempo en wordt er nadrukkelijker een brug geslagen tussen het oude en nieuw Prong-songmateriaal. Wasting Of The Dawn is een sterke en waardige afsluiter van deze stabiele plaat. Ook in dit nummer zijn er invloeden van Killing Joke hoorbaar.
Zero Days is over de gehele rit iets minder indrukwekkend dan zijn voorganger X - No Absolutes. Ook bevat dit album niet echt krakers zoals Ruining Lives heeft met Turnover, The Barriers en Remove, Seperate Self. Zero Days is echter stukken stabieler. Het is vooral mooi om te horen hoe Prong haar oude sound weet te combineren met de modernere. Deze nieuwe plaat is dan ook allesbehalve teleurstellend en laat horen dat er genoeg eer te behalen is met dit uitstekende Prong-recept.
Tracklist:1. However It May End
2. Zero Days
3. Off The Grid
4. Divide And Conquer
5. Forced Into Tolerance
6. Interbeing
7. Blood Out Of Stone
8. Operation Of The Moral Law
9. The Whispers
10. Self Righteous Indignation
11. Rulers Of The Collective
12. Compulsive Future Projection
13. Wasting Of The Dawn
14. Reasons To Be Fearful (bonustrack)
