Carach Angren schildert een muzikaal plaatje, waarin de grandioze diepte van een Rembrandt gecombineerd wordt met Van Goghs maalstroom van kolkende kleuren en de volslagen waanzin van Jheronimus Bosch. Het infosheet bij de promo begint met deze treffende omschrijving. Carach Angren behoort zonder twijfel tot de meest originele metalbands. Al jaren wordt er discussie gevoerd of het wel of geen black metal zou zijn. Wat doet het ertoe?
Dance And Laugh Amongst The Rotten sleept de luisteraar mee in verleidelijke danse macabre die je nooit meer loslaat. Het verhaal gaat over een meisje dat te lang met haar Ouijabord speelt. Carach Angren heeft inmiddels een flinke aanhang aan de andere kant van de oceaan en dat zie je terug in de tracklist. Twee jaar geleden was de Charlie Charlie Challenge in het nieuws, gebaseerd op het eeuwenoude Ouijabord. Het was een hype onder jongeren die overwaaide naar Europa. Massaal werden filmpjes en ervaringen gedeeld over het spel, waarbij Charlie (de geest van een Mexicaans jongetje) antwoord moest geven op vragen.
Wat betreft het concept en de sound gaat de nieuweling terug naar Where Corpses Sink Forever (2012). Het is niet zo dat de stijl van Carach Angren wezenlijk veranderd is, maar het album laat wel nieuwe kanten horen. In vergelijking tot black metal in het algemeen klinkt Carach Angren altijd al zwaar, maar deze plaat is logger. De uitspattingen zijn er wel, maar enigszins gedoseerd. De overweldigende orkestratie krijgt bijval van elementen die passen bij industrial metal. De riffs, ook ditmaal ingespeeld door Patrick Damiani, hebben soms een mechanisch karakter. Het versterkt het gevoel dat de samenwerking met Till Lindemann invloed heeft gehad op de composities van Ardek. Dit komt vooral tot uiting in Pitch Black Box, want die track zou niet misstaan op een album van Rammstein.
Dat industrile komt in mindere mate ook naar voren in Charlie, zowel aan het begin als na het midden. Die track verraadt al dat Carach Angren wat stijl betreft meer dan voorheen de breedte opzoekt. Het gevolg daarvan is dat is deze plaat misschien wel de meest toegankelijke is tot nu toe, ondanks het extreme karakter. Natuurlijk ontbreken giftige tracks niet. Blood Queen, The Possession Process en In De Naam Van De Duivel voldoen zeker aan die verwachting en vooral de laatstgenoemde is een erg sterke track. De volgorde van de nummers gaat wel ten koste van Song For The Dead. Het is op zich een prima rustpunt, maar verliest aan charme omdat het na de schitterende compositie Charles Francis Coghlan op de plaat staat, wat eveneens een rustiger nummer is. De legende over deze acteur is absoluut de moeite waard voor verder speurwerk op het internet. Three Times Thunder Strikes is met recht een grande finale.
Carach Angren is een totaalpakket en voor een album van dit drietal geldt hetzelfde. Een muzikaal theater met een prachtig verhaal, op onnavolgbare wijze verteld door Seregor en met schitterende composities van Ardek. Het ene moment ingetogen en melodieus, het volgende ronduit furieus met duivels slagwerk van Namtar. Tekst en muziek zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Symfonische black metal of horror metal, het doet er niet toe. Carach Angren is uniek en Dance And Laugh Amongst The Rotten is het vijfde meesterwerk op rij.
Tracklist:
1. Opening
2. Charlie
3. Bloodqueen
4. Charles Francis Coghlan
5. Song For The Dead
6. In De Naam Van De Duivel
7. Pitch Black Box
8. The Possession Process
9. Three Times Thunder Strikes
.jpeg){kind=small}
