Wat wereldwijd wel bekend is, is dat het noorden van mijn land is getroffen door een aardbeving en een tsunami. Volgens mijn gegevens zijn 27.000 mensen dood of vermist en er zijn grote problemen met de kerncentrale in Fukushima. Waar ik me vreselijk aan erger zijn onze regering, bestaande uit een stel bureaucraten, de grote bedrijven en de media. Niemand wil ons complete informatie geven. Op tv niet, de kranten niet. Niks. Ik wist van de explosie af in de kernreactor door een live stream op internet. Het is een gekkenhuis. Alleen mensen met een internetverbinding hadden toegang tot enige informatie. Mijn twitteraccount werd overladen met juiste en valse info over de ramp. We hebben een show in Tokyo gecancelled, omdat we niet wisten of we wel aan brandstof voor ons busje konden komen, plus dat het op de snelwegen een complete chaos was. Onze stad, Nagoya, ligt in het midden van Japan. De beving was krachtig, maar hier was geen schade gemeld. Het ergste is de radioactieve straling die vrijgekomen is. Die is hier niet meer waargenomen, maar in het noorden is dat nog steeds aanwezig. Het gebied binnen een straal van dertig kilometer is gevaarlijk gebied, maar de gevolgen zijn wereldwijd voelbaar, want de radioactiviteit zit in de lucht en in de zee. Ik heb gehoord dat enkele landen besloten hebben om hun kerncentrales te sluiten. Dat vind ik echt geweldig. Sommige landen blijven vasthouden aan hun nucleare energie, maar hopelijk zullen meer mensen realiseren dat deze vorm van opwekken gevaarlijk en schadelijk is. De elite denkt helaas vooral aan hun eigen portemonnee. Het zal in ieder geval zijn invloed hebben op onze muziek. We hebben geen behoefte aan nepinformatie vanuit de regering. Als steeds meer mensen gaan nadenken over de gevolgen van kernenergie, dan heeft deze ramp in ieder geval een positief gevolg.
Niets aan toe te voegen... Over naar jullie album, wat de hoofdreden is voor dit interview. Is het niet vreemd om, twee jaar na de opnames, nog eens promotie te doen voor Within The Triad?
Toch wel. We hoopten dat Within The Triad snel na de release in Japan in augustus 2009 ook in Europa en de Verenigde Staten zou verschijnen. In ieder geval in de paar maanden erna. Headspin Records had ons daarvoor benaderd. Na een akkoord zijn we wat bonustracks gaan schrijven, maar zoiets duurt altijd lang bij ons. Het opnemen dan. Volgens mij waren we met dat alles klaar in maart van 2010. Daarna ben ik aan de slag gegaan het mixen en dergelijke, maar dat liep al snel vertraging op. Ik kreeg gezondheidsproblemen en belandde voor ongeveer veertig dagen in het ziekenhuis. De mastering was in ieder geval klaar in augustus. We hoopten dat Within The Triad op tijd uit zou zijn voor onze tour in Europa, maar uiteindelijk gebeurde dat een paar dagen nadat we weer terug waren in Japan.
Hoe zijn de reacties eigenlijk op Within The Triad
Goed! We hebben veel positieve reviews gelezen en hebben veel e-mails en dergelijke gekregen van hardrockers uit de hele wereld. We hebben onze fanbase zien groeien, zeker op onze shows en dat is echt gaaf!
Mijn favoriete song van het album is Shadowed Flower. Jullie hebben die nog behoorlijk vaak opgenomen. Hoe zou je de evolutie van dat nummer kunnen omschrijven?
Het is oorspronkelijk opgenomen voor de split cd met Black Cobra in 2007. Toen hebben we volgens mij de arrangementen ervan voltooid, maar er was nog veel aan te verbeteren. We kregen later via Electric Earth Records de mogelijkheid om die, en de meeste andere van de split opnieuw op te nemen. Dat was in 2008 overigens. Voor Shadowed Flower hebben we wat dingen toegevoegd en veranderd. Ook de mix is iets aangepast. Dat was leuk om te doen in ieder geval. Ik ben graag met zulke dingen bezig. In die tijd heb ik dan ook veel nagedacht over de eindbestemming van Shadowed Flower, want het was al een belangrijk onderdeel van de set en voor ons geworden. We vonden al snel een meer doomy groove, waarna we besloten om het op te nemen voor Within The Triad. Al hoor je op de Japanse uitgave nog de oude versie. Ik ben in ieder geval heel tevreden met Shadowed Flower, zoals die nu verschenen is, maar we sleutelen er nog altijd aan. De nieuwe versie is nog beter en ik hoop dat veel mensen dit live zullen checken.
In mijn review heb ik je zangstijl omschreven als zingen door de neus. Ik heb er zeker van genoten. Wat vind je daar van? Is dit je natuurlijke manier van zingen?
Mijn stem? Ik kan niet zeggen dat ik de beste zanger ben, haha. Ik heb altijd wel willen klinken als Joe Yamanaka van Flower Travellin Band, Ronnie James Dio of Scott Reagers van Saint Vitus, maar dat is nu eenmaal niet zo. In ieder geval probeer ik mijn stem steeds beter te laten klinken. Het is niet zo dat ik er zelf niet van houd. Jij gelukkig wel, bedankt!
Het is me opgevallen dat ik nauwelijks Aziatische invloeden in jullie muziek hoor. Waarom hebben jullie er niet voor gekozen om iets van jullie eigen cultuur in jullie muziek te stoppen?
Interessante vraag. Ik bedoel, volgens mij laten we wel specifieke Japanse expressies zien, maar zijn deze niet direct genoeg. Onze muziek en kunst zijn het resultaat van onze omgeving, zowel direct als indirect. In mijn omgeving kwamen verschillende invloeden. Mijn eerste ervaring met muziek was de piano. Mijn moeder speelde klassieke muziek en gospel, dus ik hoorde dat al vanaf ik in de baarmoeder zat. Maar daardoor is de Europese muziek en cultuur heel natuurlijk voor mij. Aan de andere kant houd ik ook veel van de Japanse cultuur, maar daar ben ik me voor gaan interesseren toen ik een tiener was. Ik heb zeer veel respect voor mijn cultuur. Ik kijk en luister veel naar Japanse en Aziatische specials tegenwoordig om te leren over onze primitieve muziek en kunst. Ook andere culturen komen aan bod, want voor muziek en cultuur heb ik altijd grote interesse gehad.
Ik heb nooit de gelegenheid gehad om je teksten te lezen. Waar gaan deze hoofdzakelijk over? En wat is er volgens jou zo interessant hieraanr?
Mijn teksten gaan vooral over dingen waar ik op dat moment aan denk. Vooral de laatste teksten. Maar ik behandel ook interessante verhalen en sommige gaan over de problemen op onze aarde. Ik vind het belangrijk om daar iets over te zeggen, al zijn we geen politieke band. Laatst ben ik begonnen om ook samuraithemas toe te voegen aan onze muziek. Dat is het proces waarin ik naar mijn eigen achtergrond probeer te luisteren. De teksten van Agent Of Doom zijn benvloed door het verhaal van een soort klassieke, Japanse geheim agent. Tana en ik zijn overigens grote fans van Japanse samuraifilms, dus ook daar komt veel inspiratie vandaan.
Ik heb het idee dat er ook redelijk wat drugs komt kijken bij jullie muziek. Hier in Nederland is dat niet echt een probleem. Hoe ga je daar in Japan mee om?
Er is wel een drugscultuur, hier in Japan, maar die is anders dan die van Europa. Het roken van wiet is absoluut verboden in mijn land. De meeste mensen weten overigens niet wat het eigenlijk is. De meesten geloven dat het hetzelfde is als speed en andere harddrugs. Alcohol is hier een groter probleem trouwens. Jongeren kunnen er makkelijk aan komen. Ze hebben geen identiteitsbewijs nodig en verschillende winkels geven er niets om aan wie ze drank verkopen. Ik ken wel een aantal mensen die, net als ik, vinden dat Japan de wet moet veranderen wat betreft de regelgeving rondom softdrugs. Al is het alleen maar om marijuana voor medisch gebruik legaal te maken. Sommige songs op Searching High And Low gaan daar over. Bovendien, wanneer iemand ervoor kiest om drugs te gebruiken (legaal of niet), dan is dat zijn/haar eigen keuze.
Enkele van jullie platen zijn alleen uitgebracht op vinyl. Ben jij zon groot vinylfanaat?
O man, ik houd van vinyl. Ik heb ook een behoorlijke collectie cds, maar vinyl klinkt beter en het artwork is mooier. Mijn voorkeur gaat duidelijk uit naar vinyl. Ik heb geen hekel aan het digitale geluid, maar het analoge geluid voelt heel zacht en teder op je gehoor. Daarbij geef ik toe dat de cd heel helder klinkt. Muziek is, wanneer het digitaal wordt, slechts data.
Ik ben niet heel bekend met de Japanse doom/stonerscene. Natuurlijk kennen we wel bands als Church Of Misery en Boris. Kun je ons nog enige bands noemen die echt de aandacht verdienen?
Corrupted! Ik denk niet dat ik woorden nodig heb om dat uit te leggen. Coffins is ook een goede. De meeste mensen scharen dat onder doom/death metal. Ik heb gehoord dat ze een contract hebben getekend bij Relapse Records. Garadama is een van mijn favoriete bands. Hun sound is benvloed door sludge, noise en seventies heavy rock. Een andere belangrijke band binnen de Japanse scene is Birushanah. Ze hebben ook drie of vier keer buiten Japan getourd. Hun muziek is erg sfeervol. King Goblin heeft een unieke sound, ondanks de duidelijke doom/stonerinvloeden. Je zou trouwens de bands uit mijn stad, Nagoya, in de gaten moeten houden. Het zal een grote naam worden binnen de Aziatische stonerscene. Amber Vial is zon band. Ze speelden eerst sludgedoom zoals Electric Wizard, maar dat is meer doom/ambient geworden. Vomit Monster lijkt wel op EyeHateGod en Stone Banquet is een uitstekende stonerband. Binnenkort gaan zij een plaat opnemen, waarbij ik ze ga helpen. Dat moet je zeker even luisteren.
Hoe zou je de doom/stoner scene omschrijven in Japan en Oost-Azi?
Er zijn niet veel bands die doom metal of stoner spelen in ons deel van de wereld, dus de scene is klein. Echter alle bands hier zijn zeker de moeite waard. Veel bands hebben connecties met andere bands overzee. Behalve wat hardcore en punkbands proberen er maar weinig buiten Japan te spelen. In onze stoner scene is dat anders en wij hebben de visie om echt de wereld in te gaan. Ons geluid is een mix van verschillende rockstijlen, met traditionele Japanse toevoegingen. Luister maar eens naar de bands die ik eerder al noemde. Misschien dat je dan de Japanse invloeden beter kan horen. Ik gebruik ook Japanse toonladders, al komen die het meeste voor op onze oude platen. Ik zal nooit stoppen met het gebruiken van die oude invloeden. Ergens wil ik ook graag Japanse muziek doorgeven aan onze jongeren. Flower Travellin Band is een legendarische, Japanse band en ik kan de Aziatische invloeden voelen in hun muziek. De markt is misschien klein, maar de sound is heel diep en uniek. Zo denk ik over de Japanse stoner/doom scene.
Welke bands hebben je aangezet om Eternal Elysium op te richten?
Black Sabbath. Ik weet het, het is een standaard antwoord, maar het is de waarheid. Mijn leven veranderde op slag toen ik hun muziek hoorde. Een andere belangrijke band voor mij is Flower Travellin Band. Saint Vitus opende de wereld van doom metal voor me. Andere bands die me benvloed hebben, zijn: Led Zeppelin, Deep Purple, Paul Chain, Uriah Heep, Santana en heel wat meer bands uit de jaren 70. Ik heb ook nog veel geluisterd naar Angel Witch, Trouble, Candlemass, Iron Maiden en Mercyful Fate. Mijn liefde voor metal uit de jaren 80 zorgde ervoor dat ik veel sneller speelde op mijn eerste plaat.
Jullie zijn afgelopen jaar in Europa geweest en daarvoor enkele keren in de Verenigde Staten. Hoe ervaar je als Japanner onze, westerse cultuur. Zijn er bepaalde zaken die je als vreemd of grappig hebt ervaren?
Ik vind alle culturen interessant. Het komt nog steeds voor dat zulke gewone dingen in bepaalde landen wat vreemd voor me zijn. Zeker wanneer je het voor het eerst ziet. Wat ik bij jullie fantastisch vind, is dat de underground scene nog behoorlijk goed loopt. Het aantal fans is in ieder geval veel groter dan in Japan. We vonden het erg leuk dat redelijk wat mensen ons al kenden, toen we voor het eerst door Europa tourden. Europese culturen zijn overigens heel interessant en goed bewaard. Jullie hebben ontzettend veel prachtige gebouwen en kunstmusea. En Nederland Jullie hebben ook nog coffeeshops, dat was gaaf! En het red light district. Vreemd Maar gaaf!
Eternal Elysium bestaat nu twintig jaar. Heb jij je, toen je Eternal Elysium begon, ooit gedacht dat de band bekend over de hele wereld zou zijn?
Dat heb ik wel gehoopt. In ieder geval een beetje. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe bekend we zijn. In ieder geval ben ik erg dankbaar voor degenen die ons in het verleden geholpen hebben. We hebben er veel baat bij gehad dat Amerika en Europa ons al snel oppikten in de jaren 90. Dat heeft me ontzettend veel motivatie gegeven. Jullie maken de scene echt de moeite waard! Ik hoop te kunnen spelen tot ik sterf. Twintig jaar geleden liepen er in ieder geval geen indierockers van veertig rond. Nu nog steeds niet echt overigens. Ik heb nooit gedacht dat ik op deze leeftijd in de muziek zou zitten, maar nu hoop ik nog altijd dat we kunnen groeien en dat meer mensen onze shows bezoeken.
Wat zijn jullie plannen voor nieuwe tours en opnames?
Momenteel plannen we een tour door de Verenigde Staten. Een korte tour overigens. Die zal slechts enkele weken duren. Daarnaast zijn we nog volop bezig met het masteren van de analoge versie voor het heruitbrengen van Searching High & Low op dubbel vinyl. Die zal worden uitgebracht via Hydro-Phonic Records in de States. Hopelijk nog vlak voor de tour. En als laatste zijn we met een nieuw nummer bezig dat als themesong moet dienen voor een jonge pro-wrestler. Die gaan we in juli opnemen en zal te horen zijn op het pro-wrestling event. Dat zal gaaf worden!
Bedankt voor het interview! Nog een laatste woord?
Die gebruik ik om je te bedanken, Ruud. De deadline voor dit interview heb ik met meer dan een maand overschreden. Daarvoor excuses. Ik wil je bedanken voor je geduld en begrip. En uiteraard willen we ook onze fans bedanken.
