Toen we de band in 2003 tijdelijk in de ijskast zetten wisten we wel al dat we nog een tweede album wilden maken. We wisten alleen nog niet wanneer dat zou gaan gebeuren. Hij ging terug naar Slipknot, ik deed ondertussen mijn ding. Mensen vragen nu dus constant waarom het acht jaar geduurd heeft voordat we met een tweede album kwamen. We waren gewoon druk bezig met onze andere dingen. Dat van mij was wel op een veel kleinere schaal dan wat Joey met Slipknot deed, maar ik was er toch ook druk mee.
Maar wanneer begon het dan serieus te worden dat jullie weer iets met Murderdolls zouden gaan doen?
Ongeveer een jaar terug denk ik. We hadden al die jaren wel contact gehouden, maar vanaf vorig jaar gingen we steeds serieuzer praten over een nieuw album. De nummers hadden we al grotendeels. De ideen daarvoor hebben we in de afgelopen jaren verzameld. Nu werd het simpelweg tijd om ze echt op te nemen. Sommige van de demo's stammen al uit 2002. We hadden dus voor acht jaar aan songs liggen; een stuk of zestig zeventig. Daar hebben we er negentien van overgehouden.
Welk van deze nummers is dan al acht jaar oud? En is dat nummer dan nog echt zoals het in 2002 was?
Poeh, dat weet ik zo even niet eens meer. Die demo's van mij dat zijn meestal wat riffjes en een refreintje enzo. Geen hele nummers. Dan heb ik ideen, die neem ik dan op en als ik ze een tijdje later terugluister en nog goed vind dan houd ik ze. Vooral het laatste jaar hebben Joey en ik veel demo's over en weer gestuurd. Ook demo's van mij waar ik echt mijn twijfels over had, maar Joey zag daar soms geweldig gave mogelijkheden mee. Hij heeft de nummers zo echt structuur gegeven.
Verklaart dat waarom het album qua songs meer lijkt op wat jij met je soloalbums doet, dan wat Joey normaal met Slipknot doet?
Misschien wel. Tekstueel komt het toch van een andere kant. Op het eerste album waren de teksten vooral van horrorfilms afgeleid. Nu heb ik ook veel persoonlijke teksten geschreven. Er zitten nog wel wat teksten bij die door horrorfilms genspireerd zijn. Vanwege mijn stem klinkt een Murderdollsalbum natuurlijk ook gelijk meer als een van mijn solo-albums, dus ik snap je vergelijking wel. Maar hoe ik de opnames voor dit album heb aangepakt en de mentaliteit die ik had zijn totaal anders dan ik op een soloalbum had.
Waarom zijn de teksten nu persoonlijker geworden?
Bij het verzinnen van teksten voor mijn vorige platen was het vaak zo dat ik bijvoorbeeld een Night Of The Living Dead of Dawn Of The Dead had gekeken en daar dan een nummer over ging schrijven. Dat is makkelijk. Zo heb ik vijftien jaar gewerkt. Elke mogelijk horrorfilm heb ik wel gehad. Voor mij was het dus nu een uitdaging om zelf verhalen te vertellen. Neem nu het nummer Chapel Of Blood. Joey had dat nummer geschreven en toen ik de muziek hoorde kreeg ik gelijk inspiratie voor de teksten. Zonder het te baseren op een horrorfilm. Andere nummers die ik eens niet op een bestaand horrorverhaal of -film gebaseerd heb zijn bijvoorbeeld Summertime Suicide, Nowhere, Rock 'n' Roll Is All I Got, Nothing's Gonna Be Alright en My Dark Place Alone. Dat zijn allemaal persoonlijke nummers. Voor mij persoonlijk, maar misschien dat de fans zich ermee kunnen identificeren.
De eerste single My Dark Place Alone is wel het meest persoonlijke nummer op het album. Dat gaat over wat ik zoal heb meegemaakt. Toen we het album schreven en opnamen was ik mentaal niet echt in topvorm en Joey was dat evenmin. Vandaar de zieke persoonlijke nummers. Maar daardoor waren we zo close en konden we het album nu maken. Nu weet ik dat ik ook persoonlijke teksten kan schrijven, wat heel goed voelt. Onlangs hebben we voor het eerst in zes jaar opgetreden en de emotie die dat met zich meebracht is onbeschrijfelijk. Dat is het verschil tussen Murderdolls in 2002 en Murderdolls in 2010. We zijn een stel psychopaten op het podium. Ik zeg niet dat we mensen verwonden bij onze shows, maar we zijn nu echt zo gefocust. Het is nu veel persoonlijker, we zijn uit op wraak. Niemand kan ons tegenhouden. We gaan er helemaal voor.
Wraak op wie of wat?
Op alles. Voor mij is dit een tweede kans. Als ik terugkijk op hoe ik acht jaar terug was, dan ben ik nu heel anders. Toen was mijn eerste kans om iets te doen op dit niveau. Ik geef eerlijk toe, dit staat een stuk boven al het andere dat ik gedaan heb. Na het eerste Murderdollsalbum kreeg ik wel meer zelfvertrouwen. Ook door mijn soloalbums, maar nooit was dat op zo'n hoog peil als het nu is. Dat is het grote verschil.
Je zei dat je mentaal niet in je beste vorm was voor dit album. Zijn de teksten daarom nog zieker dan op het eerste album?
Ja. Dat komt ook omdat ze persoonlijker zijn. Ik ben een product van deze business. Van de muziekbusiness. Als je er zo door geleefd wordt als ik, of als Joey, dan krijg je dat. Mensen zeggen wel dat rocksterren soms gek zijn. Ja, dat word je wel van deze business, heb ik ondervonden. Als je twee jaar op tour bent, weg van je familie en vrienden, dan word je een beetje gek. Hotels en tourbussen zijn dan "thuis" geworden. Je moet sterk in je schoenen staan als je dan normaal kunt blijven. In deze business zijn sommige mensen je vriend, maar het volgende jaar steken ze een mes in je rug. Je wordt er paranode van, als je niet oppast. Zoals ik zei, Joey en ik zijn een product van deze business. Op dit album komt al die frustratie eruit. Daarom is dit album ook wat zwaarder dan het vorige. Dat waren we in eerste instantie ook niet van plan, maar het is gewoon zo eruit gekomen.
Maar je bent gelukkig je morbide humor niet kwijt.
Nee gelukkig niet. Dat is wel onderdeel van Murderdolls. Van eigenlijk al mijn platen. Een Murderdollsalbum moet ook leuk zijn. Als je naar onze shows komt zul je dat ook merken. De nummers zijn soms grappig, maar we geven ons nu volledig. De energie die we nu op het podium hebben is ongekend. De liveband zoals we die nu hebben zouden we eigenlijk al vanaf het begin gehad moeten hebben. Niks ten nadele van de mannen die we bij de vorige cd hadden, maar de band zoals hij nu is, is perfect.
Op het album nemen jij en Joey alle instrumenten voor jullie rekening, afgezien van de gastrollen. Wie zitten er nu dan nog in de band?
Roman Surman is ook te horen op het album. Hij doet de meeste leadgitaren, terwijl Joey en ik voornamelijk slaggitaar spelen. Ook onze producer Zeuss speelt af en toe wat mee op het album. Pas nadat we het album opgenomen hadden zijn we ons gaan concentreren op de liveband. Als drummer hebben we Racci Shay Hart. Hij is de leukste drummer die ik ooit heb zien spelen. Joey is fan van hem. Dat wil wat zeggen, aangezien Joey een van de beste drummers ter wereld is. Racci drumt niet zoals Joey, dus live zullen zijn drumpartijen wat anders klinken dan op het album, maar hij past gewoon perfect bij de band. Op bas hebben we Jack Tankersley. Hij is de rustige van het stel. De enige die niet gek is. Ik heb medelijden met hem omdat hij met ons op tour gaat, maar hij is een geweldige kerel. Het verschil met de vorige line-up van Murderdolls is dat we nu allemaal echt goede vrienden zijn. In de vorige line-up waren we wel vrienden, maar we kenden elkaar niet echt goed. Daar kwamen we pas op tour achter, waar het niet altijd even goed klikte.
En op het album heb je een gastbijdrage van Mick Mars! Hoe cool is dat?
Dat was niet gepland, maar zoals het gebeurde en zoals het uitpakte, dat had ik nooit kunnen dromen. Het was echt zo gaaf, ik kan het nu nog amper geloven. Tijdens de opnames van het album was onze tourmanager er ook bij. Hij lette een beetje op ons toen we het album opnamen. Hij had echt de slechtste baan ter wereld, want hij moest er voor zorgen dat we niet elke dag Hollywood onveilig gingen maken. Aangezien hij met ongeveer elke band ter wereld gewerkt heeft kent hij dus ook iedereen. We hadden net de basis van Blood Stained Valentine opgenomen en onder het eten waren we er nog over aan het napraten. Er moest nog een gitaarsolo in, maar we hadden eigenlijk nog geen idee hoe die moest klinken. Ik zei dat ik het nummer wel een Mick Mars-vibe vond hebben, waarop de manager voorstelde om Mick te bellen en te vragen of hij een solo wilde inspelen. Hij zou dat wel eens even regelen. Wij dachten niet dat hij dat ook echt zou doen, of berhaupt voor elkaar zou krijgen, maar twee dagen later liep Mick Mars onze studio in. Als een echte rockster natuurlijk: hoge hoed, 4" zolen onder zijn schoenen, jong wijf aan zijn zijde. Hij nam plaats en wij waren ineens bloednerveus, maar zodra we begonnen te praten leek het alsof we elkaar al jaren kenden. En hij deed het niet voor het geld, maar omdat hij heel graag dat wilde doen. In enkele uren had hij de twee nummers opgenomen. Hij speelde overigens iets totaal anders dan ik verwacht had, maar het is nog veel beter dan we gehoopt hadden. Het geeft aan hoe getalenteerd hij is. Mick Mars is echt een ondergewaardeerde genie. We zijn dus oprecht vereerd dat we hem op ons album hebben staan.
Jullie gaan vast ook nog wel op tour. Ligt er al wat vast?
We gaan zeker op tour, maar het meeste moet nog bevestigd worden dus ik kan en mag er nog niks over zeggen. Ik geloof dat we in september op de Britse Ozzfest staan en rond die tijd zijn we nog meer van plan in Europa. Maar we gaan een volledige wereldtournee doen met Murderdolls, dus we komen zeker ook naar Nederland.
