De versie op cd is langer. We hebben veel meer snaren toegevoegd, en het geheel is door Jay Baumgartner opnieuw gemixt. Hij heeft het hele album afgemixt, dus ook dat nummer. De opname van de gitaren, zang en drums is nog dezelfde gebleven, maar we hebben er wat meer aan toegevoegd.
Maar meer dan een jaar terug zaten jullie dus al in de studio.
Alleen voor dat ene nummer. Dat hebben we gedaan om de band te introduceren. Om te laten horen wat we wilden gaan doen. Daarna zijn we een label gaan zoeken.
Iets zegt me dat dat niet lang duurde.
En dag. Toen we met Monte Lipman van Universal Republic spraken wisten we gelijk dat hij onze man was. Het klikte, zoals het hoort te klikken tussen een band en een label.
En nu heb je je voormalig Evanescence-collega's John en Rocky weer terug in je band. Hoelang heeft het geduurd nadat zij uit die band gezet waren voordat je met hen contact opnam?
Een paar jaar. Met bassist Marty had ik al in andere projectjes gezeten voor we met We Are The Fallen begonnen, maar geen daarvan was iets wat me echt tevreden stelde. Alles leek wel perfect te zijn, maar ik was toch nooit echt gelukkig. Er ontbrak iets aan. En ik wilde al langer weer deze muziek maken, zoals ik met Evanescence deed. Op een dag vroeg iemand me waarom ik Rocky en John niet eens zou bellen. Dat heb ik gedaan, en ik heb ze gevraagd of ze weer zin hadden om eens wat te doen. Zonder ook maar te vragen wat voor kant het op zou gaan zeiden ze allebei ja. Eigenlijk wisten we alle drie al hoe we weer gelukkig konden worden met muziekmaken, en dat is door het samen te doen.
De klik was er dus nog steeds?
Yep. Ze vlogen naar Los Angeles om mij en Marty te ontmoeten. Zij kenden Marty nog niet, maar Marty is zo'n persoon waar iedereen van houdt. Ik wist wel dat ze hem zouden mogen. We hebben een dag staan jammen in mijn studio, en ik was bang dat dat heel geforceerd zou kunnen uitpakken. Alsof we vonden dat we dat moesten doen, ook al zou het toch niet helemaal lekker gaan. Gelukkig was dat niet het geval. We wisten gelijk weer waarom we vroeger zo goed konden samenwerken.
Ging het gelijk al deze richting op? Dus de richting die jullie oude band ook had?
Ja. Als wij drien samen muziekmaken dan klinkt het zo. Samen zouden we niets anders kunnen, denk ik. Dan zouden we ons anders voordoen dan we zijn.
En toen moest er een zangeres gevonden worden.
Dat ging gelukkig erg vlot. We waren wel bang dat we geen geschikte zangeres zouden vinden, want we wilden alleen de beste. We wilden niet alleen een goede zangeres, maar we wilden iemand die n van ons zou zijn. Iemand waar we vrienden mee zouden worden, waar we samen muziek mee kunnen schrijven. Dus niet alleen een leuk smoeltje en goede stem, maar iemand die echt deel uitmaakt van de band. En ze zou in de voetsporen moeten treden van onze vorige zangeres [Amy Lee van Evanescence - red], want Rocky, John en ik hebben natuurlijk al een lange weg afgelegd met elkaar. Wat bleek nou? Carly was opzoek naar ons. Dat wist ze alleen nog niet hahaha. Maar ze wilde wel in een band.
Was je in eerste instantie niet skeptisch? Er wordt toch wat neergekeken op zangeressen die aan American Idol hebben deelgenomen. Die zijn te gemaakt, en alleen maar bedoeld om snel een hit te scoren.
Dat was ik zeker. Waarom weet ik niet, want ik had al met Kelly Clarkson en Bo Bice samengewerkt, en zij hadden ook allebei aan American Idol meegedaan. En beide zijn verschrikkelijk goede zangers. Iemand bracht mij Carly onder de aandacht, en eigenlijk was ik niet zo genteresseerd. Ik was bang dat zij aan allerlei contracten zou vastzitten, vanwege haar deelname aan American Idol. Maar toen hoorde ik haar stem.... Verdomme, wat een stem. Ik heb haar daarna gebeld, om te informeren hoe haar situatie was. Of ze onder contract stond, of dat ze iets anders had. Alles viel toen op z'n plek. Zij wilde in een band zingen, met de soort muziek die wij maken. Wij waren opzoek naar een zangeres zoals zij. Ze bleek niet onder contract te staan, en een dag later was onze band compleet.
Hoever is zij in American Idol gekomen?
Zesde, geloof ik. Ze had wel een contract aangeboden gekregen, maar ze wilde niet doen wat zij voor ogen hadden. Ze heeft hen wel verteld wat ze wilde doen, en ze had zelfs al een vroege versie van Bury Me Alive geschreven. Maar dat vond men bij de organisatie achter American Idol niets. Te donker, te hard. En toen ontmoette Carly ons, en viel alles op z'n plaats.
Oh, dus dat nummer komt echt van haar?
Ja. Wij hebben het alleen ingespeeld. Zij heeft het geschreven. Okee, we hebben het natuurlijk nog wel iets meer in onze stijl gespeeld, maar de teksten en melodie komen allemaal van haar af.
Je noemt zelf Kelly Clarkson. Als ik het album beluister hoor ik haar zangstijl er ook in terug. Leren ze dat die meiden aan bij American Idol? Of omdat jij ook met haar gewerkt hebt?
Nee geen van dat. Kelly en Carly hebben allebei een krachtige stem, die toevallig best op elkaar lijken. En in onze sound zit toch ook best een flinke dosis pop, waardoor je al snel op hetzelfde soort stemgeluid uitkomt. Soms klinkt het dan wat als Kelly Clarkson, soms klinkt het als onze oude band. Ik heb ook jaren in de popmuziek gewerkt, en ik breng al mijn ervaring mee naar We Are The Fallen. Het is dus niet met opzet dat Carly zo klinkt, maar het komt gewoon zo bij elkaar. En met Carly ontdek ik dat we veel meer kunnen doen dan voorheen. Wat we ook schrijven, Carly kan het aan.
En van de terugkerende thema's in de nummers is een verloren liefde. Komt dat bij jullie zovaak voor?
Nee nee. Het gaat meestal over andere mensen. We proberen verhalen te vertellen, en we doen dat vanuit diverse oogpunten. Maar in het leven draait het heel vaak om liefdes. En heel vaak gaat dat ook mis. En dan niet alleen liefde tussen twee personen. Burn gaat bijvoorbeeld over iets waar ik in het verleden veel van hield, maar wat erg slecht voor me was. Maar dat praat tegen me alsof het een mens was. I Am Only One gaat dan weer over dat je hoopt op een bepaald leven, maar op den duur realiseer je je dat dat nooit gaat gebeuren. En dan ben je te oud en komt je droom nooit uit.
En St. John gaat dan weer over iemand in een gesticht? Ken je zelf iemand die daar gezeten heeft?
Ik ken er wel een paar, maar de tekst hiervoor kwam van Carly. Hoe zij er bij kwam weet ik niet.
Dat nummer heeft wel een erg gaaf refrein. Het is totaal anders dan de rest van het album.
Dank je, dat vind ik nou ook. Live blijkt het ook een van de beste nummers te zijn. Iedereen gaat dan uit zijn dak. Dat nummer is een van de dingen waardoor we anders zijn dan onze vorige band. We durven nu meer te experimenteren. St. John bijvoorbeeld. Dat vind ik net Andrew Lloyd Webber on crack. En dat wil ik vaker doen. Wij vinden het gaaf om te spelen, Carly vindt het gaaf om te zingen. Dat nummer is echt super, al zeg ik het zelf.
Samen met het titelnummer is het wel het gaafste nummer op het album. Vooral de opbouw naar de climax in Tear The World Down is prachtig.
Toen we dat nummer opnamen wisten we dat dat op het einde moest komen. En live spelen we die ook altijd als laatste. Ik zou niet weten hoe we dat nummer moeten overtreffen. Alles wat je erna speelt lijkt minder dan dat nummer.
Er zit ook heel veel orkest in dat nummer.
Orkest, tribal drums, latijnse koren. Alles wat ik mooi vind aan muziek zit er in. We hebben ook Like A Prayer van Madonna opgenomen. Daarin gaan we helemaal los met alles. Veel koor, en dat klinkt ook echt gemeen. Het rare is dat we dat nummer niet op het album hebben staan. Dat komt op een speciale versie die ooit nog gaat uitkomen. Of op een single, ik weet het nog niet precies.
Wat zijn jullie tourplannen?
Deze zomer zijn we op tour door de Verenigde Staten. We gaan met Saving Abel mee, als voorprogramma. Dat is waar we nu als band zijn. We doen het voorprogramma van wat grotere bands, omdat wij eigenlijk gewoon een nieuwe band zijn.
Kunnen we jullie dit jaar nog in Europa verwachten?
Ik hoop van wel. Zoals het er naar uitziet komen we dit najaar, maar dat is nog niet helemaal zeker. We zijn aan het kijken of we ook met een andere band meekunnen, als voorprogramma.
