Hoi Hans, nou, ik ben een zanger/songschrijver die heeft gewerkt in Denemarken, Duitsland, Noorwegen en Japan, wat resulteerde in een bescheiden release in 1996 in Japan en nog een in Noorwegen in 2001. Begin 2008 maakte ik een album in Denemarken met mijn voormalige band Ripe. Afgelopen september kwam mijn soloalbum uit in Denemarken en dit jaar in de rest van Europa. Feitelijk begon ik in de muziek in 1983 toen ik in verschillende bandjes heb gezongen (o.a. met Peter Maffay's gitarist Peter Keller) en dat is eigenlijk altijd wel zo verder gegaan. Ik heb als frontman rock, blues en progressieve muziek gemaakt in zowel clubs als op grotere festivals. Zeven jaar lang heb ik zangtraining gehad van een Hongaarse operazanger in Duitsland, toen ik als hardrockzangermeedeed aan verschillende competities, opnamen en tours in Duitsland en daarbuiten. Ik kreeg uiteindelijk meer interesse in de Noorse rockscene en de kwaliteiten van de muzikanten aldaar. Dat resulteerde in een geweldig stuk muziek namens Diabolos In Musica: Natural Needs. Nadat Japan niet het succes bracht wat we hadden gehoopt, ging ieder zijn eigen weg. Kort nadat ik vader werd, wilde ik het muzikaal wat rustiger gaan doen en voegde me bij een bluesband genaamd Nobody's Business, die jaar in jaar uit flink aan het touren was. Met hen maakte ik het album Blue Shoe. Muzikaal was het dan wel anders dan anders, toch heb ik me prima vermaakt tot aan de split in 2007.
Na 7 jaar in Denemarken te hebben gewoond en na de split van de bluesband wilde ik nog een laatste keer proberen om in de muziekindustrie iets te gaan doen. Mijn kinderen zijn zoetjesaan tieners en dat geeft me wat meer vrijheid voor mijn passie. Ik trad weer toe tot Ripe en nam met hen het album At The End Of Time op. Heerlijk om weer in een Maiden/Dio-achtige rockband te zingen ! Maar toen ging het snel, en op het moment dat het soloalbum vastere vorm kreeg qua idee ben ik weer uit de band gestapt. In januari 2008 deed ik mee aan X-Factor, en wist me aardig te profileren door de rondes heen; ik was er aan begonnen om weer contacten in de Deense muziekindustrie op te doen. Omdat ik van buiten Denemarken kom dacht ik dat dit de snelste manier was. Om de een of andere reden werd ik niet toegelaten tot de liveshows; niemand had daar echt een verklaring voor. De producent pikte dit echter niet en bracht me terug bij de finale waar ik Queen's The Show Must Go On zong. Dat veroorzaakte zoveel storm in de media en op Youtube dat ik kort na de show gemaild werd door Sren Andersen die deel-eigenaar is van de Medley Studios in Kopenhagen. Daar namen we in de zomer van 2008 mijn soloalbum op, waarvoor ik een contract tekende bij Target Records. Dit moest de meest waanzinnige release uit mijn carrire worden en dus zorgde Sren er voor dat Tommy (A;dridge) en Marco (Mendoza) meededen. In 2009 ontmoette ik Mike Tramp van White Lion, en hij nodigde me uit om in een TV show We Are The Champions van Queen te zingen. Dat kreeg een vervolg, toen ik het voor 40.000 supporters moest zingen in het nationale voetbalstadion ! Kippenvel !
Wat was jouw muzikale drijfveer om aan X-Factor mee te doen?
Ik heb wel mijn twijfels gehad of ik wel of niet moest meedoen, maar ja, soms moet je risico's nemen in het leven en kijken of je er mee weg komt. Ik kwam er ook mee weg omdat ik me concentreerde op de muziek en het artiest zijn. Ik ben er dan ook erg trots op dat ik zoveel positieve kritiek kreeg van de muziekpers.
Sren vond jou op MySpace en regelde Tommy Aldridge en Marco Mendoza. Hoe kreeg hij dat voor elkaar?
Hij vertelde me dat hij al lang op zoek was naar het type zanger zoals ik. We houden dan ook van dezelfde muziek. Sren had lange tijd getourd
met Tommy en Marco, en nadat hij hen het een en ander had laten horen zeiden ze direct "ja". Het was geweldig om met hen te werken. Zulke aardige
gasten en zo verschillend. Tommy is een harde werker en een enorme perfectionist. Alles moet kloppen, van de kamertemperatuur tot het geluid in zijn
koptelefoon. Wanneer hij op zijn drums gaat slaan lijkt het alsof morgen niet bestaat! Ik heb nog nooit iemand zo hard zijn snaredrum horen
geselen als Tommy. En wanneer hij niet aan het werk was, maakte hij zich druk over zijn wasgoed en ging naar de wasserij om het zelf te doen.
Hij is een rockdiva, geen twijfel mogelijk, maar hij heeft zijn status verdiend. Dat is het enige wat hij en Marco gemeen hebben.
Marco was nog geen vier uur in zijn hotel of hij belde me al over ruikende vloerbedekking in zijn hotelkamer. We hebben hem een paar keer
verhuisd, maar dat vond ik geen probleem, hij moest net zo gemotiveerd blijven om prima werk te leveren in de studio. Marco benadert opnamen
heel anders. Hij weet vooraf in welke toonsoort het nummer wordt gespeeld en dan zegt hij "vuur het maar op me af" en doet zijn ding alsof hij
live staat te spelen voor 50.000 man. Hij leeft zich zo in in de muziek dat hij alles om hen heen vergeet. Tijdens de opname voor Crawling
Back Again botste hij tegen een muur, viel over een versterker en kwam plat op zijn rug terecht, maar gewoon doorspelen he? Als Tommy zich
inspeelde voor zijn drumpartijen, liep Marco de studio uit omdat het zijn concentratie brak. Hij wilde echt alles geven en wilde zich ook 100%
op zjn spel kunnen concentreren.
Ik moet je bekennen dat ik de cd in n adem heb afgeluisterd, wat me niet vaak gebeurt. Je cd is gevuld met classic hardrock, en is in mijn ogen een meesterwerk. Hoe zijn de reacties tot dusverre op het album?
Om eerlijk te zijn zijn de reacties fantastisch. Voor een relatieve nieuweling ben ik blij dat het zoveel goede kritieken krijgt. En dat jij het als meesterwerk betitelt, is een van de geweldigste kwalificaties tot nu toe, dank je wel !!
Op de Scandinavische release van het album heb je Queen's The Show Must Go On toegevoegd, wij moeten dit missen. Waarom is dat?
Ik had dit opgenomen als dank voor alle fans tijdens de X-Factor shows. Het is me heel vaak gevraagd om dit op te nemen en als dank aan en wederdienst voor de Deense fans heb ik het voor hen opgenomen en toegevoegd aan het album. Voor een internationale release vond ik twee covers wat teveel van het goede, hoewel het nummers via I-Tunes is te downloaden voor de liefhebbers.
Je hebt de lat voor jezelf met dit album hoog gelegd; hoe denk je het te kunnen flikken om een volgend album nog beter te maken?
Mijn inspiratie! Ik ben erg geinteresseerd in mensen, de manier waarop ze denken, leren, liefhebben, haten etcetera. Daar haal ik veel uit, en met name de elementen die weer vragen bij me oproepen, of dingen die me zorgen baren of juist gelukkig maken. Die rusteloosheid leg ik in mijn songwriting en in miijn zang. Daarom zal ik nooit zonder ideetjes komen te zitten voor songmateriaal. Er valt nog genoeg te doen en ik kan niet wachten om weer aan een album te beginnen. Ik kan natuurlijk niets beloven maar ik zal mijn uiterste best doen om die hoge lat te benaderen.
Hoe werk jij je songs uit van idee tot schrijven en opnemen? Wie of wat beinvloedt jou daarin?
Ik hou van drijven op een gedachte, ik zie graag geluk, ik hou van analyseren en zoek altijd naar antwoorden. Schrijven help mij met mijn focus, verzamelen, research en het allemaal op een rijtje te zetten. Meestal schrijf ik als ik net bezoek van iemand heb gehad omdat de spontane denkbeelden voor mij de beste basis vormen voor een song. En als ik dat ga uitwerken heb ik een verzameling tekstregels die ik in de sfeer van het nummer ga inpassen. Het moeilijkste is dan om de teksten vooral eenvoudig te houden. Een song is slechts 3 4 minuten lang en het is een hele uitdaging om je woorden in zo'n korte tijd voldoende kracht mee te geven. Toen ik met Sren aan het werk was, kwam dat allemaal vrij spontaan, en ik kreeg ook veel inspiratie door de aanwezigheid van Tommy en Marco. Ik denk dat onze gezamelijke ambitie en professionalisme goed doorklinkt in de songs.
Je opende voor Whitesnake en Mtley Cre in Kopenhagen; heb je ambitie om in de rest van Europa en de wereld te gaan spelen?
We zijn heel erg gemotiveerd om de show "on the road" te krijgen! De reacties op deze optredens waren geweldig en de optredens hebben voor mij bewezen dat we elke uitdaging en elk publiek aankunnen, per optreden groeien we meer als band. Deze zomer en najaar doen we wat optredens en festivals in Denemarken, en we proberen de livetour verder in Europa uit te breiden maar het is een hele uitdaging om daarvoor het goede concept te maken. Het liefst doen we de tour als support van een grotere band zodat we voor veel mensen kunnen spelen. Dus...fingers crossed !
Wie gaan er met jou live als band mee op tour? Ik neem even aan dat Tommy en Marco niet beschikbaar zijn...
De liveband zal bestaan uit gitarist en producer Soren Andersen, bassist Claus Langeskov (White Lion),gitarist Anders Bo (The Licks) en drummer Morten Hellborn (Hannah Schneider).Maar als soloartiest heb ik te maken met muzikanten die ook in andere bands spelen en dus zal ik op enig moment ook met andere muzikanten moeten gaan werken. Het zou te gek zijn als Tommy en Marco mee zouden kunnen doen, als de omstandigheden goed zijn. De tijd zal het leren.
Wat zijn verder jouw toekomstplannen?
Ik hoop aankomende winter het tweede album op te nemen! Het draait allemaal om 100% geven wat je hebt en er van kunnen genieten.We zullen zo ver gaan als nodig is om een goede balans te vinden tussen werk en passie. Ik ben iedereen die zich voor ons heeft geinteresseerd heel erg dankbaar en ook blij met alle goede kritieken uit Europa. Ook alle lezers van metalfan.nl wil ik bedanken voor hun interesse en steun, en al mijn vrienden op MySpace en Facebook.
YOU ALL ROCK !
