De band is in 2002 ontstaan tussen een groep vrienden, met de ambitie om een flinke pot metal te gaan maken. In 2004 hebben we onze eerste cd, When Grey Becomes, uitgebracht en deze werd zeer goed ontvangen. Dit resulteerde in veel optredens en een videoclip die veel airplay kreeg op MTV en The Box. In 2005 volgde onze tweede plaat, Stainless. Hiermee hebben we de lijn voortgezet die we met When Grey Becomes hadden ingezet. Hoogtepunt tot nu toe was een drie weken durende tour in Amerika.
Op Stainless hoorde ik vooral veel nu metal-invloeden. Het nieuwe album doet me veel aan Machine Head denken. Is dat een band waar jullie mee zijn opgegroeid?
Machine Head is zeker n van de bands waar wij allen veel naar luisteren. Hetzelfde geldt voor Slipknot, American Head Charge, Deftones, August Burns Red, redelijk gevarieerd dus.
Met welk gevoel kijken jullie terug op jullie eerste twee albums, When Grey Becomes en Stainless?
When Grey Becomes heeft veel voor ons gedaan, het was al met al een succesvol debuutalbum. Met Stainless, zijn we muzikaal zeker vooruitgegaan, maar achteraf gezien hadden we er meer van verwacht.
Naast de zware stukken vind ik vooral de cleane zang zoals in No Answers erg sterk. Jullie zullen zelf ongetwijfeld erg blij zijn met de prestaties van Lennard. Op welke elementen op Buried And Gone zijn jullie nog meer erg trots?
We zijn zeker happy met de vooruitgang die Lennard heeft geboekt, waar hij op Stainless nog wat kritiek kreeg, heeft hij er voor gezorgd dat alle eventuele vraagtekens over zijn zangkwaliteiten op onze nieuwe plaat volledig aan de kant geschoven kunnen worden. Dit zowel live als op de cd. Bij Buried And Gone zijn we voornamelijk blij met de benadering van het Alice in Chains-geluid in de refreinen en de voortstuwende snelheid in het nummer. Vooral het refrein-ding is mede door onze producer (Jochem Jacobs) naar voren gehaald.
Wat wilden jullie ten opzichte van de eerste twee platen absoluut anders doen?
We wilden meer lagen in de gitaarstukken. Hiermee bedoel ik dat we meer wilden halen uit het feit dat we twee gitaristen hebben. Zo zijn er meerdere lijnen in alle nummers te ontdekken, waar we voorheen het meer lieten hangen op het groovende samenspel. Ook heeft de samenwerking met Jochem er voor gezorgd dat we nummers, waarvan wij vonden dat ze af waren, nogmaals onder de loep hebben genomen. Het resultaat hiervan is dat veel nummers gelaagder, gebalanceerder en beter uitgewerkt zijn. Dit proces heeft ervoor gezorgd dat de nummers echt compleet zijn, daar hebben we van geleerd.
Welke onderwerpen houden jullie bezig en komen tekstueel aan bod op Forcefeed?
De teksten zijn door verschillende bandleden geschreven, maar een rode draad is toch wel dat het vrij maatschappijkritische teksten zijn. Eigenlijk zijn het teksten over alledaagse irritaties, over wat er om je heen gebeurt. Bijvoorbeeld in de persoonlijke sfeer, de muziekscene, of over zaken die nationaal of globaal voorbij komen. De sterke kant van onze teksten is denk ik wel dat, ondanks dat het persoonlijke teksten zijn, er altijd ruimte is voor interpretatie. Je kan onze teksten makkelijk op jezelf betrekken, of je eigen draai eraan geven.
Waarom hebben jullie ervoor gekozen om van jullie derde album een self-titled te maken? Meestal doet een band dat bij hun eerste plaat.
Klopt, bij ons was het eigenlijk meer een gebrek aan een goeie, allesomvattende titel. We hadden een paar opties, maar geen van allen dekte de lading en aangezien we zo blij waren met de productie en de nummers, hadden we zoiets van; dit is zoals Forcefeed moet klinken... dus zodoende: Forcefeed
Jullie werkten dit keer met producer Jochem Jacobs. Hoe is die samenwerking ontstaan en hoe heb je jullie tijd in de studio met hem ervaren?
Wij kwamen via via in contact met Jochem en toen bleek dat hij ons ook al op zijn verlanglijstje had staan voor een productie. Van begin af aan hebben wij hem zeer betrokken in de pre-productie en kun je achteraf zeggen dat hij een zeer grote invloed heeft gehad in de totstandkoming van de uiteindelijke nummers. Verder is het heerlijk werken met Jochem en haalt hij het beste uit elke muzikant. Zijn kijk op hoe Forcefeed moest gaan klinken paste perfect bij de onze en het resultaat mag er zijn denk ik.
Een tijdje terug tekenden jullie bij Rusty Cage Records. Wat heeft die deal tot dusverre voor jullie betekend?
We zijn zeer tevreden over Rusty Cage. We hebben goeie gesprekken gehad voorafgaand aan het tekenen en wisten hierdoor gelijk dat we op n lijn zaten qua opvatting over de muziekscene. Zij zorgen ervoor dat de plaat de promotie krijgt die het verdient. En supporten ons waar nodig is. Ze doen dus wat je hoop dat ze voor je gaan doen.
In welke landen wordt het nieuwe album allemaal uitgebracht?
Via Rusty Cage wordt de cd in een groot deel van Europa uitgebracht. Daarnaast hebben we getekend bij het Engelse Glasstone Records. Zij zorgen ervoor dat onze nieuwe plaat wordt uitgebracht in Groot-Brittanni en daar de nodige promotie krijgt.
Welke toekomstwensen hebben jullie als band?
Het begint voornamelijk met veel spelen om de nieuwe plaat te promoten. Door onze deal met Glasstone hopen we zeer binnenkort naar Engeland te gaan om daar Forcefeed aan de man te brengen. De voorbereidingen hiervoor zijn inmiddels in volle gang. Verder zouden we graag meer voet aan de grond krijgen in Belgi en Duitsland. Het is even afwachten of dit gaat lukken, maar de recensies uit deze landen zijn in ieder geval positief en uitnodigend, dus hopelijk is dit een kwestie van tijd.
Voor de goede orde: is het ForceFeed, Forcefeed of maakt het eigenlijk niks uit?
Nee, het is absoluut Forcefeed
Is er nog iets dat je zelf kwijt wil over de band of over het nieuwe album?
Ik zou graag alle mensen willen bedanken die naar onze shows zijn gekomen en blijven komen en iedereen die Forcefeed een warm hart toedraagt! Verder hoop ik dat iedereen die ons nog niet kent, snel naar onze MySpace-pagina gaat om de nieuwe songs te beluisteren. Onvervalste bulldozer metal!
