RJ: Ok, wij zijn Friso (zang), Wilbert (gitaar), Casper (gitaar), Robert-Jan (bas) en Roland (drums) en samen zijn we Captain, Your Ship is Sinking. We hebben allemaal al in een aantal bands gespeeld. Casper, Friso en Roland waren al jaren vrienden in Hengelo, maar hadden nog nooit bij elkaar in een band gezeten. Ik leerde Casper kennen doordat Casper's vorige band (Suvorov) op een campusfeest speelde waar ik bij betrokken was. Casper was klaar met Suvorov en zocht iets ruigers. Mijn bandje viel ook net uit elkaar, en samen met Roland en Mark (gitaar) zijn we een paar keer gaan spelen. Het klikte, en ik geloof dat tijdens de tweede repetitie de basis van No Shit, I'm the Professional Partythrasher al gelegd is. Mark haakte af omdat ie te druk was met Suvorov, en via via vonden we Wilbert. Dat klikte nog beter, en tegen de tijd dat het eerste nummer af was besloten we dat er nog ruimte was voor vocalen. Roland vroeg z'n huisgenoot Friso en ook dat klikte prima. Vanaf dat moment voelde het compleet en zijn we met z'n allen gaan schrijven aan nieuwe nummers.

Hoe zijn jullie trouwens op de bandnaam gekomen?

Casper: Nou, we hebben er best even over gedaan een geschikte bandnaam te vinden. Voordat we onze huidige naam gingen gebruiken hebben we een tijdje met het idee gespeeld om de band Satsuma te noemen. Satsuma was de Japanse emoboot. De Japanners hadden namelijk verzonnen een nieuwe, hele gave boot te gaan maken, de Satsuma, uitgerust met alleen maar zwaar geschut. Maar het geschut moest uit Engeland komen. De Engelsen waren tegelijkertijd op ongeveer hetzelfde idee gekomen en begonnen aan de bouw van hun nieuwste slagschip, de Dreadnought. Daarop moest hetzelfde zware geschut komen als op de Satsuma en door een tekort aan geschut leverden de Engelsen de kanonnen voor het Japanse schip pas nadat de Dreadnought voorzien was. De Dreadnought was eerder af en daarmee werd de nieuwe klasse van schepen met alleen zwaar geschut aan boord naar de Dreadnought vernoemd. Die eer ging dus aan de Satsuma voorbij. Vandaar dat het een beetje een emoboot was. Wat ook helpt aan het emo-gehalte is dat de boot alleen in WO I in actie gekomen is. Daarna werd het een reserveboot om een beetje later tijdens schietoefeningen met een nieuw schip tot zinken te worden gebracht. Tot zover de geschiedenisles. De naam Captain, your ship is sinking is in een dronken bui op een verjaardagsfeestje door Friso verzonnen.

Jullie demo is vrij regelmatig in mijn cdspeler te vinden. En vooral het Japanse Envy komt regelmatig in me op als ik naar jullie luister, wat beschouwen jullie zelf als invloeden?

RJ: Envy is denk ik wel een voorbeeld ja. De Franse screamo-stroming ook: Daitro, Amanda Woodward, maar vooral Aussitot Mort. Toen we begonnen wilden we eigenlijk iets doen met On the Might of Princes, maarja, het wordt toch altijd anders dan gepland.

De reacties die ik op jullie demo lees zijn (terecht) stuk voor stuk erg positief, hebben jullie al mindere reacties ontvangen?

RJ: M'n moeder is geen fan.

De teksten op de demo zijn helaas wat moeilijk te lezen, maar met titels als No Shit I'm the Profesional Party Crasher en We Will Ninja your Loot ben ik toch wel erg benieuwd waar ze over gaan, kan je een tipje van de sluier oplichten?

Friso: Wat betreft de titels van songteksten; het zijn fragmentarische zinnen, geciteerd en bij elkaar geknutseld uit films, literatuur en quotes. En soms dat ook helemaal niet. Het moet echter wel iets voorstellen.

Zo kent We Will Ninja Your Loot een geeky achtergrond; het is ontleend uit het spel World of Warcraft. De tekst gaat echter over verandering; als er niets gebeurd verandert er niets. Je moet zelf iets opzetten om reacties te ontketenen; je ziet overal om je heen mensen die vastlopen en jaren later terug kijken op gemiste kansen; onderneem.

No Shit I'm The Professional Partycrasher gaat voornamelijk over vitrinekasten bij de Ikea die veel te duur zijn. Of wacht; het gaat eigenlijk over dat alles al gedaan is, en dat het moeilijk is om nog origineel uit de hoek te komen, maar ook dat het niet erg is om ergens een eigen lijn te trekken; als het goed is is het goed.

Het nummer Let the Blood of the Martyrs Command You gaat over de nasleep die een zelfmoordpoging van iemand die je na staat. En dat er weinig romantisch is aan zoiets, zoals wel eens beweerd wordt op diverse sites die je er mee willen �helpen'. Ziek!

En tot slot gaat Noah Built Me an Ark over dat Noah een ontzettende eikel was voor zijn dieren. Hij zou het nooit redden met de wetten van tegenwoordig; zoveel beesten bij elkaar? Dat kan toch niet. Dat is veel te krap.

De demo is in eigen beheer opgenomen met JB van Dr. Doom, hoe was dit?

Casper: Ik had al wel een beetje studio-ervaring, maar had nog nooit met JB gewerkt en altijd alles in een studio opgenomen. Met JB hebben we alleen de drums in de studio gedaan en de rest in �It Badhus', de lokale hangplek in Zwaagwesteinde. Het is fantastisch met hoe relatief weinig middelen JB een goede sound neer weet te zetten en ik ben super trots op onze demo. Ik had alleen wel spijt dat ik m'n oordoppen niet meegebracht had want in It Badhus zaten we de hele tijd in het lawaai van de versterkers als er iemand z'n partijen aan het inspelen was.

Is er trouwens al zicht op een deal met een label of zijn jullie daar nog niet zo mee bezig?

RJ: We zetten zelf af en toe showtjes op voor tourende bands, en op die manier hebben we al behoorlijk wat contacten opgedaan, ook een paar mensen die labeltjes runnen. Er is nog niets concreets uit gekomen, maar we hebben goede hoop dat dat er wel een keer van gaat komen, ja.

Wat voor plannen zijn er voor de toekomst? Al begonnen met het schrijven van nieuwe nummers? En wat kunnen we hier van verwachten?

RJ: Zoals gezegd proberen we wat contacten te leggen binnen het DIY wereldje, en hopelijk kunnen we daarmee volgend jaar een tourtje opzetten. Daarnaast hopen we de komende tijd wat meer shows te spelen in Nederland.

Nummers schrijven gaat gewoon door, ik heb het idee dat we een beetje aftasten waar onze grenzen liggen. Er zitten de laatste tijd wat meer trage, zware riffs in. Het laatste nummer wat we schreven is zo wanhopig dat elk feestje ermee verpest kan worden. Een verzopen kat. Huilende kinderen. Dat niveau. Maar er liggen alweer vrolijke riffjes klaar hoor!