Ivar: Rikskonsertene is een bureau dat valt onder het Noorse ministerie van Cultuur. Voorzover ik het kan zien is het hun doel om Noorwegen van nieuwe culturele impulsen te voorzien, dus boeken ze speciale tours en af en toe commissioneren ze muziekstukken die dan speciaal voor deze concertreeks geschreven worden. En dat is ook gebeurd met Trinacria; Rikskonsertene benaderde mij van Enslaved en Maja/Hild van Fe-mail en regelde een ontmoeting waarbij het idee voor de compositie en de toer werd gepresenteerd.
Jullie konden elkaar van te voren al?
Ivar: Voor deze Rikskonsertenen reeks waar we aan elkaar voorgesteld werden, en waar ik nog steeds erg dankbaar voor ben, kon ik ze alleen van naam; zeker Maja kon ik uit de media in Noorwegen. Met Emmerhoff gaan we veel langer terug, ik ben al jaren vrienden met ze en een fan van deze band. Ze maken al sinds de jaren '90 uitstekende melancholische 'desert rock'.
Wat deed jullie besluiten om van Trinacria een volledige band te maken?
Maja: Het was duidelijk dat de band uit meer dan ons drien zou bestaan en het was aan Ivar de taak om de juiste muzikanten te vinden die bij de muziek pasten. Zoals je inmiddels wel weet heeft hij Grutle (zang) en Arve (gitaar) van Enslaved en Espen (bas) en Iver (drums) uit andere bands gehaald, die laatste twee kende hij al jaren uit de scene in Bergen. Hild en ik hadden hen nog nooit persoonlijk ontmoet voordat Trinacria werd opgericht, maar de chemie was daar zodra we samen begonnen te spelen. En dat is ook het moment dat we begrepen dat Trinacria meer dan een project was, maar een echte band die gelijk op een niveau was waar andere bands jaren over doen. Wat opzich ook wel logisch is, we zijn immers geen beginnelingen meer.
Jullie zijn dus een volledige band met tourplannen en albums?
Ivar: Momenteel hebben we geen concrete tourplannen, maar we kijken er naar uit en zijn er klaar voor mocht die kans zich aandienen. We zijn een band die geen compromissen sluit als het op live optredens aankomt; we moeten wel een volledige productie kunnen doen met betrekking tot licht en visuele aspecten. We zijn realistisch genoeg om in te zien dat het erg lastig wordt om met zulke hoge eisen op tour te gaan terwijl we een debuterende band zijn, maar we zien het wel en hopen dat het toch kan gebeuren. Met betrekking tot nieuwe albums, dat gaat absoluut gebeuren! Alleen hoe en wanneer is iets momenteel nog niet aan te geven.
Enslaved zal voor onze lezers weinig introductie meer behoeven, maar hoe zou je de bands van de andere Trinacria leden omschrijven?
Maja: Fe-mail is een noise/improvisatie duo dat als een live band sinds 2000/2006 al bestaat. We hebben verschillende albums uitgebracht en we hebben het grootste deel van Europa en Canada/VS al aangedaan tijdens het toeren. Mensen die in de improvisatie scene zitten werken normaal gesproken met veel verschillende mensen samen en we hebben ook erg veel projecten naast dit project. Mensen met wie we onder anderen hebben samengewerkt zijn Wolf Eyes, Ikue Mori, Otomo Yoshihide, Lasse Marhaug, Carlos Giffoni, Jaap Blonk, Manheim (bekend van vroege Mayhem) en Per Inge Bjrlo. Emmerhoff, de andere band van leden van Trinacria is een geweldige rockband. Iedereen zou bands als Emmerhoff, Manngard en Audrey Horne eens moeten beluisteren, ik denk trouwens niet dat ik het juiste overzicht heb om verder op hun werk in te gaan, dus laat ik het hier even bij.
Zijn jullie tevreden met het resultaat van Journey Now Travel Infinitetly, jullie eerste album ?
Maja: Absoluut! Ik denk dat het album echt laat zien wat we zien, en we hebben het echt getroffen met een van Noorwegens beste producers, Jrgen Tren, een noise muzikant die daarnaast enkele van de best verkopende Noorse pop en rock acts produceert. Het feit dat hij al jaren naar metal luistert maakte het alleen maar eenvoudiger om met hem te werken. Alle geluiden en instrumenten in Trinacria zijn als een sonische reis die allerlei verschillende deuren opent. We zijn meer dan bereid om ons publiek een extatische beleving te geven. Het album is niet bedoeld om te provoceren maar is eerder bedoeld als een genereus, organische overdaad aan melodien, ritmes en geluiden.
Zijn de reacties van publiek en pers even enthousiast?
Maja: De reacties zijn erg positief tot nu toe. Dat juichen we uiteraard toe want we kunnen er niet vanuit gaan dat mensen dit album met open oren en 'mind' zullen ontvangen. We gaan er niet vanuit dat mensen dit zonder hun bestaande vooroordelen over hoe een band met leden uit deze 3 verschillende bands zou moeten klinken zullen beluisteren. Het is ook interessant te zien dat de reviewers uit de noise/avant-garde hoek wat teleurgesteld zijn omdat het album redelijk eenvoudig te beluisteren is, zij hebben het idee dat Trinacria de plek is waar we naar hartenlust experimenteren, maar dat was niet de bedoeling van deze band. De bedoeling was om een solide monster van een plaat te maken zonder de individuele achtergronden van de leden teveel te tonen. In de metalscene krijgen we soms een tegenovergestelde reactie, dat Trinacria te experimenteel is vergeleken met wat men normaal gesproken luistert. Maar de liefhebbers van muziek in het algemeen zijn meer dan tevreden met dit album. We zijn in ieder geval blij dat we iets hebben uitgebracht dat voor veel mensen de moeite waard blijkt te zijn.
Travel Now Journey Infinitely lijkt een soort concept album te zijn..
Ivar: Het is geen 'puur' concept zoals in de jaren '70 prog-rock scene gebruikelijk was; het is meer een concept album in de zin van er is een gezamenlijke bron van inspiratie op dit album, een rode draad. Zie het als een soort van mist of rook dat in elk scenario, elk nummer terug te vinden is. Deze mist of rook is een mengeling van samenzweringstheorien, occulte symbolen, metaphysica, stedelijke angst, individualisme tegenover massale psychose enzovoorts enzovoorts.
In mijn review beschreef ik Travel Now.. als een erg origineel album, maar refereerde ook aan bands als Fleurety, Solefald, Grand Declaration of War-periode Mayhem, maar ook Sunn0))), Agalloch en Primordial. Herken je je hierin?
Ivar: Sunn0))) kan ik me in vinden, zeker, maar niet helemaal met de andere bands die je noemt, sorry. Het is niet zo dat ik het met je oneens ben maar het is simpelweg vanwege het feit dat ik die bands niet ken dus de vergelijking niet kan maken. The Grand Declaration-periode van Mayhem heb ik nooit echt begrepen en ik heb me er eigenlijk nooit echt in verdiept, maar misschien had ik dat wel moeten doen hehe. De andere bands heb ik nooit het voorrecht van gehad om ze te beluisteren.
Wat luister je zelf momenteel?
Maja: Ik hou van allerlei soorten muziek, maar ik luister vooral naar mensen als Masami Akita, Dave Philips, Otomo Yoshihide. Otomo heeft recent een geweldig album uitgebracht op het Asphodel label. Een DVD en een CD met daarop zichzelf als solo artiest: Multiple Otomo.
Jullie hebben als ik me niet vergis al enkele liveshows gespeeld, hoe is dat anders dan de gemiddelde Enslaved show?
Ivar: Het is tegelijkertijd zowel hetzelfde als verschillend. Voor mij is Trinacria een stuk meer 'bouwen' en een sfeer creren waar het in Enslaved vooral draait om het directe en om de technische uitdaging. Ook de interactie met het publiek is verschillend bij Enslaved staan we veel meer direct in contact met het publiek terwijl het bij Trinacria meer draait om het delen van een ervaring en daarbij horende energie, er is daar absoluut een vorm van afstand aanwezig.
Spelen jullie alleen Trinacria nummers live?
Ivar: Alleen Trinacria nummers inderdaad. Er zitten mensen van Enslaved in de band, maar Trinacria is een heuse band. Het is trouwens niet ondenkbaar dat we wat covers, van zowel Enslaved, Emmerhoff, Trinacria of Slut Machine gaan doen. Eigenlijk is dat best een geweldig idee, dankjewel!
Maja: Haha. Het is behoorlijk zinloos om Fe-mail 'nummers' te spelen, we hebben tenslotte alleen maar improvisaties opgenomen en gecomponeerd en er is geen sprake van een band line-up bij ons.
Wat zijn de plannen voor de komende maanden?
Maja: We zijn bezig om dit album te promoten dus hebben we erg veel afspraken met journalisten en radiostations. Iets dat geweldig is want we willen dat zoveel mogelijk mensen de Trinacria ervaring meemaken. En in de toekomst zou het geweldig zijn als we meer live kunnen spelen!
Ook al is dit een interview over Trinacria wil ik toch graag een Enslaved gerelateerde vraag stellen. Recent hebben jullie op het Roadburn festival gespeeld als vervanger voor Celtic Frost. Persoonlijk vond ik het een prima show, maar ik ving ook veel commentaar op dat Enslaved voor Roadburn begrippen wel erg metal was. Hoe heb je zelf het Roadburn festival ervaren?
Ivar: Mijn persoonlijke ervaring was dat het publiek het goed kon waarderen. Denk wel dat sommige mensen de 'beats per minute' een beetje te drastisch vonden op zijn tijd als je het vergelijkt met de andere acts, maargoed, je kan niet iedereen te vriend houden hehe. We zijn erg dankbaar voor het feit dat we uitgenodigd werden voor Roadburn en ik hoop dat we met Trinacria, of Enslaved natuurlijk, eens terug kunnen komen daar. Het is duidelijk een van de meest interessante festivals als je naar de identiteit kijkt, voordat we uitgenodigd werden om te spelen had ik al plannen om er samen met mijn vrouw heen te gaan.
Goed, dat was het wat mij betreft. Heb je nog enkele 'famous last words'?
Ivar: Ontzettend bedankt voor het interview, en voor het feit dat je het Trinacria album wat van je tijd hebt gegeven. Hoop dat je het ooit eens live mag meemaken, het zal het wachten meer dan waard zijn!
Maja: Bedankt voor het lenen van je oren!
