Nerveus? Wat? Ik ben een old pro!

Ik begrijp het. Laten we anders beginnen. Waarom klinkt het nieuwe album een stuk heftiger en progressiever?

Omdat het eerste deel van de trilogie een soloplaat was met veel akoestische zooi. Maar voor het tweede deel had ik zowaar een band tot mijn beschikking. Dus veel gitaar, drums en bas en dat soort gedoe.

Kan je iets vertellen over die band?

Ja. Op aanraden van mijn goede vriend Mike Portnoy zette ik een advertentie in de krant. En daar reageerde een band uit Sardini� op.

Sardini�?

Ja. Dat heb je goed gehoord. Dus ik heb gewoon een vliegtuigticket geboekt om die kerels te ontmoeten. We hebben eerst wat samen gejamd en daarna opgetreden in een caf� daar.

Wat speelde je toen?

Nummers van When Dream And Day Unite van Dream Theater. En dat klonk best goed joh! Daarna zijn we aan het album beginnen werken.

Was het moeilijk om het album te schrijven?

Verschrikkelijk. Een groot schrijver genaamd� verdomme nu ben ik zijn naam kwijt. Maar goed die zei iets als I hate writing, but I love having written. En dat geld voor elke kunstenaar, dus ook voor mij.

Kunstenaar?

Ja, kunstenaar. Weet je dat ik totaal geen muziek luister? Want ik wil absoluut niet be�nvloed worden door iets. Overigens heb ik veel respect voor elke echte kunstenaar, of het nu om muziek, film of kunst draait, ik vind het geweldig.

Laten we maar even teruggaan naar 03: A Trilogy Part II. Waarom is de eerste song instrumentaal en duurt dat ook nog eens acht minuten. Het is toch jouw plaat?

Jij bent niet de eerste die zich dat afvraagt. Heb je het album eigenlijk al gehoord?

Natuurlijk. Anders zat ik nu niet met jou te praten.

Ah ok! Dan is het je vast opgevallen dat er in die eerste song allemaal stukjes muziek zitten die later nog eens aan bod komen. Zoals een ouverture. Maar ik heb het maar niet over Ouverture genoemd omdat Dream Theater dat al honderd keer heeft gedaan. �Ouverture�. Jakkes.

Kan je eens in het kort vertellen waarover het verhaal gaat?

En nu begint meneer Dominici met een lang verhaal waar ik werkelijk niets van begrijp. En ook niet kan vertalen. Ik zal toch even kort schetsen waarover Charlie het allemaal heeft: religieuze gekheid, een fanatieke god, terrorisme versus de superioriteit van Amerika, een man met een alcoholprobleem, verlaten in de woestijn nadenken over het leven, een trein en over hoe Amerika erover vijftien jaar zal bijliggen.

Ok. Ik d�nk dat ik het begrijp. Kan je wat over het derde deel vertellen?

Dat zou je wel willen weten h�. Maar dat blijft een verrassing! Zal het positief eindigen? Zal het negatief eindigen? Er is maar ��n iemand die dat weet en dat ben ik.

Hoe zal het muzikaal klinken dan?

Muzikaal gezien hetzelfde. Misschien wat meer moderner en progressiever.

Waarom heb je eigenlijk getekend bij InsideOut?

Omdat mijn goede vriend Mike Portnoy dat aanraadde. Verschillende Dream Theater leden hebben daar trouwens soloplaten uitgebracht. En was hij zeer te spreken over dit label. Overigens werden mij door veel mensen ook wat labels afgeraden. Die zeer slecht zijn. Welke? Dat ga ik je niet vertellen.

Voor Dream Theater was je ook actief als zanger. Komt dat materiaal ooit nog eens opnieuw uit?

Welk materiaal? Ik weet van niets.

De elpees die je hebt gemaakt en waarop je hebt meegespeeld van v��r Dream Theater.

Sssssst. Dat zijn jeugdzondes! Dat zijn het soort elpees waar je als artiest van hoopt dat ze nooit meer zullen worden gespeeld of bekend geraken. Laat die rotzooi maar rustig liggen. Mijn carri�re begon met Dream Theater, niet daarvoor. Laat dat duidelijk zijn.

Maar over die periode bij Dream Theater schreef iedereen: Dominici is a good singer in the wrong band.

Ja, dat zal ik nog eens uitleggen. Dream Theater was in de beginjaren vooral ge�nspireerd door Rush en ze zochten iemand die even hoog zong als Geddy Lee. Dus ik heb mijn stem moeten vervormen en me moeten aanpassen en dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan. De stem die je op de Dominici platen hoort, zo klink ik echt.

Een paar jaar geleden stond je terug met Dream Theater op de planken voor een speciale show.

Ja, dat was omdat When Dream And Day Unite 15 jaar oud was. Was best uniek omdat ik samen met James Labrie Metropolis heb gezongen in duetvorm. Die song stamt uit de periode dat ik nog bij de band zat.

Een registratie van die avond is ook op cd en dvd verschenen onder de titel When Dream And Day Reunite.

Dat klopt. Ik heb Mike Portnoy gesteund in de beslissing. Het ziet er best aardig uit.

Laatste vraag. Je roept overal dat je graag zou touren, maar hoe realistisch is de kans dat we je in Europa zullen zien?

Dat ligt eraan hoeveel fans het album kopen. Het debuut verkocht voor geen meter, maar nu heb ik een eigen band en het moet lukken. Het wordt dan wel een grootste show met licht, speciaal materiaal en een leuke setlist.