Wij zijn een Carcass tribute band die op den duur eigen nummers is gaan schrijven maar wel in de onmiskenbare Carcass-stijl. Ik weet het, het is een beetje afgezaagd, maar het is echt pure bewondering, die ons deze weg doet inslaan. Nou, en ik ben dus Morton, de gitarist, en dan hebben we verder nog Jack die drumt en Guy die aan de bassnaren plukt.
Wat opvallend is, is het feit dat jullie alle drie ook echt betrokken zijn bij de medische wereld, naast jullie muzikale carriere. Houdt het n nog verband met het ander?
Nou, ik heb altijd al dokter willen worden. En metal luisterde ik al ruimschoots voor mijn studie. Nee, ik kan niet echt zeggen dat mijn beroepskeuze en muziek elkaar beinvloeden of in de weg zitten, het zijn gewoon delen van mijn leven, elk op een eigen manier. Jack is ook altijd al met metal en andere herrie bezig geweest. En Guy... hij luistert niet echt naar metal. Hij is meer iemand van de jazz en klassieke muziek.
The County Medical Examiners is aanvankelijk als een Carcass coverband begonnen, maar naar de hand is de band is de band eigen nummers gaan maken. Waarom zijn jullie uiteindelijk op deze aanpak overgestapt?
Tijdens de coverperiode had ik alle nummers van de eerste twee Carcass albums leren spelen. Vervolgens ben ik begonnen met het schrijven van riffs die daar sterk op leken en maakte daar uiteindelijk nummerconstructies van. Ik was niet echt aan het nadenken tijdens het schrijfproces, ik deed gewoon. Het voelde heel natuurlijk en ging vanzelf. Ik denk persoonlijk dat alle andere band die sterk beinvloed worden door een andere band, hetzij Carcass, hetzij Suffocation of Neurosis, het ook op die manier aanpakken. Alleen overdrijven wij waarschijnlijk stukken meer.
Wat hebben jullie eigenlijk met Carcass?
Carcass is gewoon de allerbeste! Serieus! Het is mijn favoriete oude grind/death band aller tijden.
Jullie leiden, zeker gezien de medische carrires, geen "bandbestaan" maar eerder een heel normaal leven waarin af en toe wat muziek gemaakt wordt, gewoon, voor de lol. Eens?
Ja, The County Medical Examiners is gewoon een leuke hobby. We zien elkaar ook maar een paar keer per jaar, wanneer Jack hierheen rijdt en Guy hierheen vliegt. Dan jammen we ons door een leuke set heen in mijn garage en laat ik ze de nieuwe riffs en nummers horen die ik in de tussentijd heb geschreven, en die gaan wij dan instuderen. Ook maak ik soms kleine opnames met de metronoom en die e-mail ik dan rond, maar dat werkt eigenlijk nooit heel goed omdat de kwaliteit van muziek niet best is. Het is te rommelig en bijna onontcijferbaar. Dus ik schrijf eigenlijk de nummers, hoewel Jack soms, tijdens de oefensessies, ook met nieuwe ideen komt. En ik heb gemerkt dat hij beter is in het maken van nummerconstructies dan ik. Maar ik geloof dat drummers daar sowieso van nature beter in zijn.
De pseudoniemen die jullie gebruiken om met The County muziek te kunnen maken, zijn die er om jullie bezigheid verborgen te houden voor bepaalde personen, die het beter niet hoeven te weten?
Ja, we willen toch wel een beetje anonimiteit tijdens onze werkzaamheden voor de band. Onze gezinnen en naasten weten er uiteraard van, maar de meeste van onze collega's niet, om maar iemand te noemen...
Hadden jullie berhaupt bandervaring, toen jullie met The County begonnen?
Ik niet, en ik kan nog steeds geen andere muziek op m'n gitaar spelen dan de Carcass- en Carcass-achtige deuntjes. Maar Jack is een zeer vakkundige drummer die genspireerd wordt door een hoop rock. Guy is verreweg de beste muzikant van ons drien, hij is uitstekend getraind in de klassieke richting. Ook is hij een goede jazz-bassist en hij kan echt ontzettend cool op een cello spelen. Jack en Guy hebben ook door de jaren heen in meerdere bands gespeeld.
Jullie muziek benadert Carcass wel erg sterk. Ben je niet bang dat de mensen jullie daar op af gaan rekenen, gaan zeggen dat n Carcass al genoeg is, en jullie muziek links laten liggen? Of kan het je geen reet bommen wat mensen er van vinden?
Met dat laatste ga je door voor de koelkast! En ik weet zeker dat er genoeg mensen zijn die er wel warm voor lopen. Die de oude Carcass net als wij helemaal geweldig vinden, en onze muziek een warm welkom zullen heten. Dus wat wij doen, doen wij voor onszelf en voor hen. En ja, natuurlijk besef ik dat het een zeer specefiek project is en het bereik redelijk beperkt is...
Voordat jullie bij Relapse Records hebben getekend waren jullie eerst nog met allerlei andere labels in de weer. Waarom hebben jullie deze uiteindelijk verlaten?
Bij Razorback hebben we het uitstekend naar ons zin gehad en ze hebben qua promotie geweldig werk voor ons en ons eerste album afgeleverd. We waren heel blij dat dit label het met ons wilde proberen. Maar plots wilden ze ons niet meer hebben en moesten wij halsoverkop op zoek naar een nieuw label, daar we al op het gemakje waren begonnen aan de opnames van Olidous Operettas en er graag een haven voor wilden regelen. Maar niet veel labels waren in ons genteresseerd. Wij zonden heel wat demo's rond maar we hoorden van niemand wat, behalve van Relapse Records. We waren behoorlijk verrast omdat wij nooit hadden verwacht dat dit label ons wilde hebben. Ik bedoel, laten we wel onder ogen zien dat The County Medical Examiners wel een wat vreemde eend in de bijt is tussen de andere bands en Relapse is een geweldig label, en erg invloedrijk. We zijn erg vereerd dat we nu de samenwerking met Relapse konden aangaan. Ik weet niet zeker of we hun moeite wel verdienen, maar we gaan ons best doen.
Hoe zit het eigenlijk vandaag de dag met jullie metalconsumptie, naast de werkzaamheden voor de band? Zijn jullie nog altijd van de partij tijdens andermans concerten?
Jack gaat inderdaad nog altijd naar shows. Ik ga tegenwoordig niet vaak meer naar concerten daar ik een gezin heb dat verder weinig met deze muziek heeft, en ik wil ze niet mee te hoeven slepen. Guy is volgens mij nog nooit naar een metalconcert geweest. Ik houd overigens nog steeds veel van metal en grindcore in vorm van bands zoals bijvoorbeeld Napalm Death, Terrorizer en Repulsion, maar door de jaren heen is mijn muzieksmaak nog altijd koppig beperkt gebleven, waardoor ik niet kan zeggen dat ik veel nieuwe muziek heb gehoord. Maar wat ik nog wel probeer is op de hoogte blijven van de ontwikkelingen op goregrind-gebied.
De bassiste van het eerste uur, Michelle Hays, verliet de band na het uitbrengen van het eerste album. Waarom?
Ze ging naar school aan de andere kant van het land, dus het werd voor haar een beetje te veel van het goede. Haar plaats is toen ingenomen door Guy. Guy is een oude vriend van mij en woont in Washington, dus ik moest hem wel even zien te overtuigen om het vliegtuig naar Californi te pakken.
Olidous Operettas is nu dan eindelijk uit. Blij?
Nou en of! Het is mij echt een genoegen nu het eindelijk zo ver is.
Hoe zijn de reacties tot dusver?
Grotendeels positief. De meeste mensen vinden de muziek wel gaaf en iedereen is erg enthousiast over het hoesje.
Ja, de verpakking heeft wel heel veel weg van een humoristische versie van Reek Of Putrefaction / Symphonies Of Sickness. Dat is zeker ook geen toeval?
We wilden een collage die wat minder bloederig was, maar wat droger en meer gericht op de anatomie. En toen kwam ik met het idee om er lijken op te maken die muziek spelen op instrumenten die ook gemaakt zijn van lijken. Ik heb het dus grotendeels ontworpen en de rest van de band e-mailde mij suggesties. Maar we hadden uiteindelijk nog wel professionele hulp nodig om het geheel in elkaar te zetten en dus heb ik de hulp van een goede vriend ingeschakeld. De binnenkant van het boekje is verzorgd door Relapse. Ik denk dat het al met al heel geslaagd is geworden.
De band heeft tussen de bedrijven door ook een split-cd met General Surgery uitgebracht en zulke onderlinge samenwerkingen zijn bij grind-bands sterk waarneembaar. Kunnen we in de toekomst nog meer split-cd's verwachten?
Helaas hebben wij daar allemaal geen tijd voor. Kijk, als we gewoon een draaiende band waren en de mogelijkheid hadden om geregeld te oefenen, dan was dat natuurlijk geen punt geweest en hadden we zeker meer op dat gebied kunnen doen. Maar nu zijn wij beperkt tot incidenten. Wij hebben General Surgery jaren geleden al benaderd en zijn toen voor de split gaan schrijven.
Hoe hebben jullie de opname van Olidous Operettas ervaren? Voor mensen die doorgaans niet erg veel tijd in hun band investeren moet dat wel een aparte ervaring zijn..?
Wat sowieso scheelde is dat we het samen met een vriend opnamen, hij heet Matt. Hij heeft ons een veel beter geluid bezorgd dan dat we in het verleden hadden. Maar we wilden niet te "clean" gaan klinken. Misschien klinkt ons nieuwe album al wat te "clean", ik weet het niet, maar wij vinden 'm in ieder geval geweldig klinken. Verder werd het album in een aantal sessies opgenomen die op hun beurt weer in stukken werden verdeeld. Alles ging best vlot, hoewel we aanvankelijk dachten dat we wel goed geoefend hadden, en dat tijdens de opnames wel wat tegenviel. Dus we hadden heel wat takes nodig.
Heeft de band eigenlijk ooit wel eens een reactie gehad van de (ex) leden van Carcass?
Zeker, zeker. Jeff Walker was zo aardig om ons te erkennen en hij heeft ons zelfs een geweldige quote vor het nieuwe album gegeven.
Hoe lang denk je dat de band deze toer nog zal draaien, qua muzikale aanpak? Is er een kans dat The County op een dag degelijke grind gaat speken, maar zonder de link richting Carcass?
The County Medical Examiners zal nooit andere muziek dan deze spelen. Dit project is uitermate begrensd. Misschien dat we er nog een albumpje of twee er uit kunnen slepen... Ik zou het leuk vinden om op het volgende albumReek Of Putrefaction te emuleren.
Wat is eigenlijkje favoriete Carcass-album?
Symphonies Of Sickness.
Ik heb begrepen dat The County nog nooit live heeft gespeeld en dat ook niet van plan is. Hallo, en wij dan?
Nou, zeg nooit "nooit". Maar we leven in verschillende delen van Amerika en hebben allemaal een carrire. Dit is onze hobby en optreden is nooit een prioriteit geweest voor ons. Maar desondanks lijkt het ons wel erg leuk om een paar shows te doen, ter promotie van ons nieuwe album. Misschien op een paar festivals ofzo.
Even wat anders. Je leeft in de USA waar metalmuziek zich met een sneltreinvaart ontwikkelt. Er zijn duizenden bands en zo veel verschillende stijlen dat het nauwelijks valt bij te houden. Jij bent iemand van de oude muzikale stempel. Wat vind jij van al deze progressies?
Ik juich deze progressie alleen maar toe. Ik denk dat het goed is om zoveel mogelijk variatie in de metal te hebben. Ik ben blij dat mensen nog altijd streven naar verbetering, ontdekking en uitvinding van muziek. Ik ben blij om de groei en de experimenteerdrang van anderen. Op die manier is er ruimte voor iedereen, ook voor mijn vreemde band, en kan ik ongestoord mijn gang gaan met schaamteloze imitatie van een andere band.
Nu hebben we Olidous Operettas in ons midden. We hoeven niet op een tour te rekenen, dus die hoop laten we voorlopig maar varen. Maar misschien heeft de band wel wat anders in petto?
Ik denk dat er weer stilte en rust in aantocht zijn. Wij zijn niet zo jong als de meeste metalbandleden, dus we springen na de release van ons album niet gemakkelijk weer terug op het wilde paard. Maar ik zal sowieso nog met de jongens overleggen, of we niet wat kunnen oefenen nog, zodat we toch een show kunnen doen. Al zou ik bij God niet weten hoe dat uit zou pakken. Wij zijn geen performers... Ik denk dat we van het type zijn van gewoon staan en gewoon de nummers opdreunen. Nee, dat zal niet echt heel denderend ogen. Maar aan de andere kant, ik heb beelden gezien van Carcass, toen ze nog maar net begonnen, en die jongens stonden er ook niet niet veel anders bij...
