Onze band is opgericht in juli 2004 en toen namen we onmiddellijk een eerste demo getiteld The Words You Betray in een viertal weken op. In augustus van dat jaar speelden we al onze eerste show! Daarna kwam al de Dead Hearts EP uit, traden we vaak op en werden getekend door Ferret Music. In augustus 2005 lag ons debuut No Love, No Hope in de winkel dat we nog uitbrachten via het Nederlandse Reflection Records. Daarna volgden nog wat tours, kregen we in de persoon van Josh Heatley een nieuwe drummer en in januari van dit jaar begonnen we te werken aan Bitter Verses. Dat namen we op in maart en daarna volgden nog meer optredens. Nu kan je Bitter Verses eindelijk kopen en zijn we net terug van een verbluffende tour met The Warriors en Sick Of It All.
Dat is pas werken! Schrijven jullie zo gemakkelijk nieuwe songs?
Ja en neen. Het liep een klein beetje moeilijk omdat onze oude drummer Rich halfweg het schrijfproces stopte en dat vertraagde ons wat. Maar toen Josh kwam, liep het terug goed. We waren er niet zeker van dat al onze ideeën zouden werken, maar we hebben vooral hard gewerkt en we hebben geen conflicten gehad. Met Bitter Verses hebben we de beste plaat gemaakt die we op dit moment konden maken.
Toen ik het cd-boekje aan het bestuderen was, las ik dat de opnames om 6 uur klaar waren op 6/6/06. Humor, speciaal de opnames uitgerekt of gewoon toeval?
Het is echt waar en het was puur toevallig. We hadden zelfs nog vijf dagen studiotijd, maar we waren volledig klaar met het mixen en met de mastering. Dus we stopten ermee en keken op de klok en het was exact zes uur ’s avonds.
Bitter Verses is een conceptalbum dat handelt over slapeloosheid. Waarom deze keuze en denk je dat hardcore kids er wat mee kunnen?
Telkens ik teksten schrijf probeer ik zo eerlijk en menselijk mogelijk te zijn. Ik werkte ’s nachts in een hotel toen we die songs aan het opnemen waren en ik leed aan erge slapeloosheid. Bassist Tom en ik besloten toen een concept te doen rond dit thema en het heeft toch wel gewerkt. Ik denk overigens dat iedereen die houdt van eerlijke en emotionele teksten er wel van zal houden. Het is niet enkel een album over slapeloosheid, maar ook over het verkloten en het effect van je domme beslissingen.
Toch begrijp ik de titel Bitter Verses nog niet helemaal.
Elke song is een hoofdstuk. Een hoofdstuk kan je ook een vers noemen. En elke vers draait rond hetzelfde thema.
Het artwork is me ook maar erg vreemd.
Ik vind het geweldig. Het is een van de beste kunstwerken die Jake Bannon de laatste jaren heef gemaakt.
Ik heb ook enkele recensies en reacties van fans gelezen over de instrumentale songs die op Bitter Verses staan. Veel mensen vinden ze overbodig.
Die begrijpen dan niet dat die stukjes dienen om de toon juist te zetten voor de volgende song. Dit album is geschreven als een album en moet je luisteren in zijn geheel. Ze brengen meer dynamiek aan en zorgen ervoor dat niet heel het album maar door knalt.
Zoals je al vertelde brachten jullie een cd uit via het Nederlandse Reflection Records. Hoe kijk je daar op terug?
Ik vind de meeste songs op dat album nog steeds goed. Ik vind vooral de teksten van Waking fantastisch, maar de muziek klinkt te gehaast en te rommelig. Johan en Suzanne van Reflection Records zijn trouwens erg cool en als de mogelijkheid zich voortdoet, zou ik misschien wel terug met hen werken.
Hoe belangrijk was MySpace voor jullie?
Ik denk dat MySpace fantastisch is en toen we net begonnen heeft het ons erg geholpen. MySpace is heel goed om jonge en onafhankelijke bands te promoten.
Ferret Music heeft best wat leuke bands op stal. Welke zijn jouw favorieten?
Madball, Every Time I Die en The Banner.
Jullie hebben ook in de legendarische New Yorkse club CBGB gespeeld. Leuke herinneringen?
Het was fantastisch. Het was geweldig om daar te spelen, zeker omdat we toen nog maar net bestonden.
Jullie hebben nu al opgetreden met legendarische hardcore acts als Sick Of It All, Agnostic Front en Slapshot. Zijn dat ook de bands die Dead Hearts hebben geïnspireerd?
Dat waren de bands waarvan ik gek was op de middelbare school. Ik vind ze overigens nog steeds fantastisch hoor. Het waren ook de eerste hardcorebands die ik live zag in 1991. Dus qua stijl hebben ze mij niet geïnspireerd, maar op een andere manier dus wel.
Sommige kids vinden jullie stijl iets te veel lijken op die van Comeback Kid. Wat zou je tegen hen zeggen?
Open je oren.
Hehe. Laatste vraag dan maar. De bandnaam Dead Hearts is een beetje depressief en past mijn inziens niet echt bij de muziekstijl.
We vonden dat het bij ons geluid en teksten pasten toen we net begonnen. Ik heb het idee van de Midnight Oil song The Dead Heart en van een een tekstregel van HIM! Maar we klinken absoluut dus niet zoals die bands.
