Laten we nou inderdaad die onduidelijkheid is even wegwerken De cd is dus half januari uitgekomen. In Nederland is op dit moment de cd alleen via ons te bestellen. Aan een distributiedeal wordt op dit moment druk gewerkt. In Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland, Portugal, Itali en Amerika is de distributie wel al goed geregeld. De reden van de vertraging is eigenlijk heel erg simpel: luie Grieken, fabricage problemen, interne strijd bij het label, dichtgesneeuwde postkantoren en weet ik veel wat voor ellende nog meer! Het belangrijkste is in ieder geval dat de plaat er nu is!!!!
Het nieuwe album kan mij wel bekoren. Tegenover het uiteindelijk toch wel positief aanvoelende Lost As One is Shades Of Sorrow zowel muzikaal als tekstueel een stuk donkerder. Is hier een reden voor of is dit een natuurlijke onbewust proces?
Eigenlijk hebben we als band na Lost As One min of meer besloten om de volgende plaat zo donker mogelijk te maken, maar wel binnen het Whispering Gallery-geluid, dus je kunt spreken van een bewuste keuze. En als je dan die keuze maakt is het qua teksten ook wel zo dat je weer meer de donkere kanten des levens gaat verkennen. Uiteindelijk konden we ook niet anders, het is alsof deze plaat op deze manier moest worden. De nummers kwamen allemaal als vanzelf en in combinatie met de sfeer viel alles op zijn plaats.
Dus het scheppingsproces van het nieuwe materiaal was niet zwaar en de composities vloeiden deze keer snel uit de linkerhersenhelft?
Ik denk dat we nog nooit op een dergelijke makkelijke manier nummers geschreven hebben, het is dit keer echt een band-effort geworden. De neuzen stonden de goede kant op en de nummers kwamen als vanzelf. We wisten van te voren welke kant we op wilden en er op terug kijkend zijn we daar prima in geslaagd.
Hoewel dit nieuwe werkstukje dus zwarter en zwaarder aandoet is er voor mijn gevoel wel licht aan het eind van de tunnel. Mijn interpretatie van het album is de volgende: er is een tekstuele rode draad die begint met geschiftheid, die leidt tot zwaar negatieve gevoelens, daarna komt een periode van verlichting om te eindigen met toch een min of meer gelukzalig escapisme. Kan je me volgen of ben ik rijp voor een overbetaalde psychiater?
Eh, ik vrees dat er nog maar weinig hoop voor je is. In den beginne hebben we 4 nummers opgenomen die tekstueel wel een rode draad hadden. Deze nummers zouden een promo worden die we naar verschillende labels wilden sturen.. de nummers vonden we echter dermate sterk dat we besloten er een volwaardige plaat van te maken. Het concept hebben we toen enigszins laten varen de rode draad die jij echter aangeeft spreekt ons enorm aan. Vanaf nu spreken we ook over het concept album van Whispering Gallery dat Kristof van Acker over the deep-end heeft gestuurd.
Jullie hebben het album gewoon opgenomen in Rotterdam in de Excess Studio. Ik zet gewoon tussen aanhalingstekens omdat tegenwoordig elke band met een beetje naam zijn heil zoekt in studios in Scandinavi. Kunnen Nederlandse studios en het bijhorende technische personeel in jouw ogen concurreren met het buitenland?
Nederland heeft wel degelijk studios waar je een super professioneel geluid kunt krijgen, luister maar naar knalproducties zoals de nieuwe Gorefest of Ayreon etc. Je moet echter wel een budget hebben om dat geluid te kunnen realiseren. Dennis Leidelmeyer (producer Excess) heeft wat dat betreft echt fantastisch werk gedaan, zijn stempel is erg aanwezig op deze plaat. Wij wisten hoe we wilden klinken en Dennis heeft ons daarin perfect voorzien, ook wist hij een optimale sfeer te creren voor ons om in te werken. Pluspunt is natuurlijk ook dat je maar n uurtje reistijd hebt, in tegenstelling tot Scandinavi. En over het financile aspect nog maar te zwijgen
Iets waar je veel vragen over gaat krijgen is jullie keuze om bij het relatief nieuwe Griekse label Burning Star te tekenen. Waarom het zover zoeken?
Na het gedonder met Deepsend Records kwam geheel onverwacht Burning Star om de hoek met een contract waar we moeilijk nee tegen konden zeggen. We hadden geen zin meer om nog langer op een mogelijke release te moeten wachten, en eigen beheer wilden we ook niet echt meer. Een label (hoe klein ook) kan toch meer deuren openen dan dat een band alleen kan. Natuurlijk zijn ze nog nieuw/klein etc. tot nu toe houden ze zich echter meer aan hun woord dan alle andere labels die we tegen zijn gekomen.. redenen genoeg om met hun in zee te gaan.
Jullie waren onlangs aanwezig in dat land. Met welke reden zijn jullie naar daar getrokken en hoe zag jullie tijd daar eruit?
We zijn naar Athene gevlogen om daar interviews te doen met enkele Griekse bladen en webzines. Daarbuiten hebben we met namen cd zaken bezocht, je wil niet weten hoeveel metal speciaal zaken er daar zitten!! WALHALLA!!!! Verders de foute toerist uitgehangen, bier gedronken, de Acropolis belachelijk gemaakt en bij de ouders van de platenbaas gegeten. Eigenlijk helemaal top gewoon.
Als ik kijk naar dvds van metalconcerten opgenomen in Griekenland bemerk je net zoals in Zuid-Amerika dat het publiek zeer temperamentvol is. Merkten jullie dat ook wanneer je in contact kwamen met Grieken die met muziek bezig zijn? Hoe zijn de Griekse journalisten?
Hahahaha, de Griekse journalisten. Je moest de vraag echt drie keer laten stellen voordat je begreep wat ze vroegen want hun Engels was echt bijzonder krakkemikkig te noemen. Tja en temperamentvol Long live Rock And RollHet enige vervelende waren al die schreeuwende tienermeisjes die elk moment van de dag ons volgden en hun slipjes naar ons gooiden
Hebben jullie daar nog interessante cds gekocht of heb je speciale aanraders die ons in kikkerlandje nog niet bekend zijn?
Ehm, ik heb twee lps van Opeth gekocht, en op cd Trouble - Trouble en Trouble - Manic Frustration die ik beide al een eeuwigheid zocht. Alleen daarom was de trip al geslaagd!!! Verder moet ik eerlijk zeggen dat ik me niet echt heb laten overdonderen aldaar door een Griekse band.
Eindelijk heeft Whispering Gallery eens artwork dat beter met de muziek aansluit. Jullie hebben gekozen om te werken met de Spina Studios. Hoe werkt zoiets en is het ontwerp voor jullie speciaal gemaakt?
Het artwork is inderdaad speciaal voor ons gemaakt en het eindresultaat is op zijn zachts gezegd bloedmooi te noemen. Al het contact verliep via de mail, en ze wisten al onze woorden om te zetten in prachtige plaatjes.. kortom hulde voor Spina!
Waarom is het altijd zo moeilijk om doombands op de ietwat grotere festivals te krijgen? Blijft dit subgenre een niche of zijn de festivalorganistoren gewoon niet doom-minded? Wat is jouw visie?
Het doom-genre is (en blijft) denk ik toch altijd de vreemde eend in de bijt. Slechts een paar band weten meerdere fans te verzamelen. Derhalve kunnen zij redelijk makkelijk op festival staan. Bands als My Dying Bride etc. daar durven de organisatoren nog wel aan.. Maar om nou op een groot zomerfestival in de stralende zon met een koud pilsje op te gaan in bijv. Shape Of Despair of Asunder is ook niet helemaal tof.
Ik kan mezelf eigenlijk niets zaliger voorstellen dan de combinatie Shape Of Despair/zomerfestival/hitte/bier. Maar goed, wat zijn de plannen voor de rest van het jaar?
Voornamelijk na de zomerstop flink veel optreden, en hopelijk in november of december weer de studio in. De volgende plaat willen we namelijk wel eens op tijd uitbrengen!!!
