Drie jaar geleden kwam Sengirs debuutalbum Guilty Water uit. Sinds die tijd is er veel gebeurd. Zo waren er problemen met de vorige manager, hebben een paar leden die op dat debuut te horen waren de band inmiddels verlaten en is er voor de opvolger van Guilty Water een andere producer aangesteld. Het resultaat is volgens de welbespraakte Belgische duidelijk hoorbaar. Het eerste album was geschreven door iemand die de band al een aantal jaar geleden heeft verlaten. Je zit eigenlijk met een totaal nieuwe band en dat hoor je wel natuurlijk. We hebben nu mensen die technisch toch wel wat meer getalenteerd zijn. Guilty Water was simpelweg een verzameling van nummers die we door de jaren heen geschreven hebben. We hebben die nummers toen op een album geplakt en dat was eigenlijk het debuut. Sign Of Devotion is veel meer gestructureerd en opbouwend.
Ook de prestaties van de ongeschoolde zangeres zelf zijn er mettertijd op vooruitgegaan. Als je net begint ken je de technieken nog niet. Nu ben ik ook een stuk zelfverzekerder en durf ik gebruik te maken van wat gevarieerdere zanglijnen. Tekstueel gaat het album vooral over alledaagse zaken. Geen fantasyteksten, maar gewoon over emoties en wat we als band meemaken. We hebben heel wat meegemaakt tussen het eerste en het tweede album en ik denk dat iedereen de teksten wel een beetje kan volgen.
Opvallend is het gebruik van zowel piano en keyboard. Daar waar veel bands een keuze maken f piano, f keyboard wordt dit op Sign Of Devotion gecombineerd. We hebben nu een keyboardspeler die klassiek geschoold is en hij is er echt wel mee bezig. Soms komt hij met klassieke stukken en wij vonden dat wel iets hebben dus kozen we voor puur klassieke stukken in combinatie met gewone keys. Dat is de keuze die je maakt als je een album opneemt. Het kan zijn dat dat voor het derde album totaal iets anders wordt.
Nederland
Enigszins jaloers op Nederland is de 24-jarige zangeres, die in het dagelijks leven voor de Belgische overheid werkt, toch wel. En dan voornamelijk op de mogelijkheden die beginnende bands hier hebben. In Nederland heb je in bijna elke stad wel een podium waar bands terecht kunnen. Hier in Belgi is er eigenlijk helemaal niets. Ze ziet ook een groot verschil tussen de Nederlandse delegatie aan gothic-metalbands en de Belgische. In Nederland heb je After Forever, Epica, Within Temptation, Trisomy, noem maar op. In Belgi zijn wij feitelijk de enige band met een platendeal. Toch wil Sengir liever niet worden vergeleken met bijvoorbeeld After Forever en Epica, en dat is ook op Sign Of Devotion terug te horen. We maken bewust geen gebruik van grunts of orkestrale elementen. De markt is nu wel een beetje verzadigd geraakt met bands die met koren werken. Op Sign Of Devotion staan een aantal backings, maar niet zo opvallend als bij andere bands. Dat Sengir zich vooralsnog niet op de Nederlandse markt focust is een bewuste keuze. Je bent Belg, he? Je moet ergens toch nog een klein beetje chauvinistisch zijn. We hebben ons voorgenomen om eerst Belgi een beetje rond te toeren en ons daarna te concentreren op het buitenland: Nederland, Frankrijk en Duitsland.
Positief
Schutyser wist voor het uitkomen van Sign Of Devotion al precies waar de Belgische critici de plaat op zouden aanvallen. Zo zou de plaat niet metal genoeg zijn. Nu het album een maand uit is blijkt dat het met die negativiteit van de vaderlandse pers allemaal wel meevalt. Het is eigenlijk allemaal heel positief. We hadden wel een paar negatieve reacties verwacht. Vroeger verweten ze ons dat we totaal geen metal speelden en dat we niet binnen het genre pasten. Aan de andere kant, het gaat ons niet om het genre, het gaat erom dat we muziek maken die in onze oren goed klinkt. Tot nu toe hebben we de kritieken dat het niet metal genoeg zijn nog niet gehad. Toch is ze niet erg te spreken over de Belgische media. Als ze je muziek niet goed vinden richten ze zich op jou persoonlijk, terwijl ze je in Nederland alleen afrekenen op je muzikale prestaties.
Ambitieus
Tot op heden heeft Sengir nog niet zoveel opgetreden als men zelf zou willen. Ook staan er momenteel nog niet veel optredens in de planning, maar daar wordt keihard aan gewerkt. Binnenkort treden we op met Leaves Eyes en ook met Theatre Of Tragedy. Bovendien liggen er wat grote festivals in het vooruitzicht en staan we hopelijk in het voorprogramma van een grote internationale gothicband, maar daarvan is nog niks zeker. Tot nu toe speelde Sengir n van de meest memorabele shows vorig jaar in de Metaldome op Graspop. Schutyser herinnert het zich als de dag van gisteren. Het was er erg warm. Ik geloof bijna 50 graden. Onze manager had een black-out en moest worden afgevoerd. Na afloop zag ik ook zwart voor mijn ogen. Ze kan er inmiddels wel om lachen. Dat was een ervaring om niet snel te vergeten. De Vlaamse schone schiet opnieuw in de lach als ik haar vraag of ze dit jaar niet in n van de twee Marquees zou willen spelen. Daar spelen toch wel een aantal gothicbands. The Gathering, Epica, Leaves Eyes, After Forever, Moonspell en het is toch wel de bedoeling dat wij daar ook zullen staan. Ze weet er blijkbaar meer van. Toch is ze voorzichtig, er is immers nog niks bevestigd. Als ze er een Belgische band willen laten spelen hebben ze niet veel keus. Dus ik hoop dat ze er een Belgische band neerzetten
!
