Ha! Sengaia betekent zoiets als ‘de beet’. Het komt uit een inheemse taal die in de beginscène van ‘Braindead’ gesproken wordt. Braindead (Peter Jackson) is echt een goeie aanrader om eens te kijken als je die nog niet hebt gezien, en van splatter-horror houdt.

Het werd wat mij betreft wel eens tijd dat er hier in Nederland bands als Sengaia en Isle Of Man opstonden. Ik heb tot nu toe dan ook louter positieve tonen opgevangen van de pers en uit persoonlijke kringen. Hoe is tot nu toe de reactie uit het buitenland?

De reacties uit het buitenland zijn vrijwel allemaal positief. Uit o.a. Duitsland en Denemarken hebben we goede reacties gekregen. Verder moet het – voor zover ik weet - nog een beetje op gang komen qua reacties uit andere landen.

Luisterend naar de “Maelstrom” EP kun je er moeilijk om heen dat Sengaia een vrij breed scala aan invloeden in de muziek samenbrengt. Wat is de inbreng van elk afzonderlijk bandlid op dit gebied?

Ieder bandlid draagt zijn eigen muzikale historie en dus zijn eigen benadering van muziek met zich mee. Dit werkt in het geval van Sengaia erg positief; we hebben songs met veel diverse invloeden. De combinatie van deze vijf individuen levert ook een goede en ‘aparte’ sound op, als je dat zo zou mogen noemen. De inbreng van ieder lid is dus essentieel; Sengaia zou anders klinken zonder één van ons.

In mijn recensie van jullie EP schreef ik dat het me niet zou verbazen als bleek dat een band als The Mahavishnu Orchestra jullie evenveel geïnspireerd heeft als een wat meer voor de hand liggend voorbeeld als Meshuggah. Met name een nummer als “Hydra Guillotine” kent een sterk fusion-karakter. Hoe groot is de invloed van progressieve rock en fusion geweest op de ontwikkeling van jullie muzikale visie?

Wij zijn zeker liefhebbers van fusion en andere geïmproviseerde muziek, dus de invloed daarvan is best groot. Voor zover ik weet niet speciaal The Mahavishnu Orchestra (hoewel John McLaughlin briljant is), maar bijvoorbeeld Zappa en King Crimson (als we het toch over die periode hebben) zijn ook acts waar we naar luisteren.
Zulke muziek heeft een uitdagend karakter en is inderdaad ook van invloed geweest op onze muzikale visie. Maar onze muziek is verre van geïmproviseerd; het zijn vooral de klankkleuren die we gebruiken.

Vinden jullie het belangrijk om de brutaliteit en complexiteit van de muziek te compenseren/aan te vullen met een zeker element van ‘catchiness’? Ik verwijs hier naar de zuivere zang en het refrein van bijvoorbeeld “Hydra Guillotine”.

De ‘catchiness’ waar jij het over hebt is nooit een bewuste keuze geweest. Oorspronkelijk was het plan om botte grindcore te spelen, maar we kwamen er snel achter dat we veel meer mogelijkheden hadden dan alleen grindcore. Bijvoorbeeld: Eric kan geweldig clean zingen, dus waarom zouden we dat dan niet gebruiken? Als dat een uitgangspunt is, schrijven we daar een geschikte (akkoord)progressie bij; zo is dat destijds bij ons gegaan. Het is echter wel een vaker gehoord punt, maar dan als vorm van kritiek. Sommige mensen vinden het jammer dat we dat doen. Wij sluiten echter niks bij voorbaat uit, dus dan kan het ook dat er toegankelijker passages ontstaan.

Elk lid van Sengaia draagt bij aan de compositie van het materiaal. Is er bij het schrijfproces wel eens onenigheid binnen de band over de inclusie van bepaalde elementen in de nummers? Zo ja, hoe gaan jullie hier mee om?

Uiteraard gaat niet altijd alles van een leien dakje. Het komt voor dat passages, of soms hele nummers geschrapt worden. Of vervormd worden tot iets wat iedereen wel tof vindt. In zo’n situatie geldt de mening en argumentatie van de meerderheid. Daarbij maakt het natuurlijk ook uit of het gaat om het idee of om de vorm. Een vorm heb je zo veranderd, maar als het muzikale idee helemaal niet geschikt bevonden wordt, dan moet er een andere riff/passage of een ander ritme gevonden worden.
Maar daaromtrent hebben we niet vaak onenigheid. Dat heeft wellicht ook te maken met het feit dat we veel verschillende muziekgenres luisteren.

Zanger Eric Kalsbeek maakt naast Sengaia tevens deel uit van Textures, een band die qua populariteit de laatste tijd behoorlijk in de lift zit. Hoe gaat hem het combineren van deze twee bands af?

Het is natuurlijk lastig als mensen hun prioriteiten moeten verdelen over verschillende bands. Het is regelmatig passen en meten om de agenda’s op elkaar af te stemmen, maar we kunnen niet anders. Iemand vervangen is in ons geval een redelijk drastische wijziging van de sound, dus dat is niet echt een optie. ‘Roeien met de riemen die je hebt’ is nog een mooi cliché om daar aan toe te voegen;)

Drummer Roy Moonen kenden we al van de hardcore/metalband 37 Stabwoundz. Hoe zit het eigenlijk met de muzikale achtergrond van de overige bandleden?

Zanger Eric Kalsbeek timmerde tot 2004 behoorlijk aan de weg met het Hellevoetsluisse Brainshake. Hij studeerde ook nog twee jaar aan de rockacademie, waar ik hem heb ontmoet. Gitarist Auke Visser speelt al zeker 5 jaar in het Graafse Blind Sight, waarvan binnenkort het nieuwe album ‘The Tenderstrike Salvation’ op de markt zal komen. Roy Moonen en bassist Sander Stappers studeren ook aan de rockacademie. Roy speelde voor 37 Stabwoundz in o.a. Opus Nocturne. Sander speelde in o.a. Martyrium, en speelt nu bij de progrockformatie China White. Ikzelf speelde in het Friese No Tokay en heb aldaar ook ervaring opgedaan met verschillende muzikanten en formaties.

The End – Within Dividia: ronduit geniaal
Mayhem – Chimera: coherente en goed geproduceerde black metal
Meshuggah – Catch 33:vet conceptalbum van de Zweedse godenzonen
Mats & Morgan – On air with guests: Stockholm de gekste à la Zappa
Antigama – Bloodmaker: Hele botte Poolse grind.

En natuurlijk The Moog Cookbook en Yousef & Kamal. (check deze dingen, je lacht je ziek.)

Jullie eclectische muziek leent zich uitstekend voor een dynamische live-show. Ondanks het hoge technische niveau van hun songs presenteren bands als Dillinger Escape Plan en Cephalic Carnage een zeer energieke podiumpresentatie. Aangezien Sengaia ruwweg in hetzelfde straatje opereert, voelen jullie ook enige druk om een vergelijkbare show neer te zetten?

Die druk voelen wij niet, maar ikzelf ben wel altijd erg onder de indruk als een band muzikaal hoogwaardige prestaties weet te combineren met een beukende live-show. Volgens mij gaat ons dat wel redelijk goed af; de reacties daarop zijn positief. Bovendien voel ik mij er goed bij wanneer ik keihard ben losgegaan tijdens een show.

Hebben jullie al materiaal geschreven of zelfs opgenomen voor het aankomende debuutalbum? Zo ja, kun je een tipje van de sluier oplichten over de vorm van dit materiaal?

We hebben al wat nieuwe nummers klaar die op een vervolgplaat kunnen verschijnen. Dit materiaal is tot nu toe iets brutaler dan op de ‘Maelstrom EP’. Één nummer bevat hyperblast en wat latin-invloeden, en een andere is qua vorm wat experimenteler dan tot nu toe gehoord. De nummers die al af zijn spelen we ook live.

15 december speelt Sengaia in de Goudvishal (Arnhem) met The Red Chord en Massive Assault; 21 januari 2006 in Het Bolwerk (Sneek) met o.a Black Dahlia Murder en Aborted en 28 januari in Canix (Lottum) met Collision.