Je bent betrokken bij U.D.O., Dirkschneider en The Old Gang. Daar is nu een vierde project bijgekomen dat onder je eigen naam wordt uitgebracht.

My Way zie ik als een soloalbum. Met U.D.O. heeft het niks te maken en de nummers heb ik allemaal zelf uitgekozen. Dat verklaart de titel My Way. Het is zonder een vooropgezet plan tot stand gekomen. Het idee was om dit gewoon voor de lol erbij te doen. Faith Healer van Alex Harvey was vroeger mijn favoriete nummer en daar begonnen we dan ook mee.

Daarnaast leek het me interessant hoe een coveralbum zou klinken met mijn ‘grom grom’ karakteristieke stem. Het idee heb ik voorgelegd aan mijn platenmaatschappij en men vond het prima om te proberen. Vervolgens koos ik een lijst met nummers waar ik vroeger graag naar luisterde. Het zijn dus geen tracks die mij hebben geïnspireerd als artiest.

Jij zingt nummers van zangers die tot de wereldtop behoren, zoals Robert Plant (Led Zeppelin) en Ronnie James Dio (Rainbow). Jij hebt, zoals je zelf al aangeeft, een heel ander stemgeluid. Hoe heb je dat aangepakt?

Rock And Roll van Led Zeppelin is erg hoog ingezongen door Plant. Toch ging het me op een bepaalde manier makkelijk af. De hoge noten pakte ik gewoon en het ging meteen goed. Dat was ook zo bij het inzingen van Rainbow’s Man On The Silver Mountain.

Het moeilijkste nummer om te doen was met afstand het Duitstalige Kein Zurück van Wolfsheim. Deze song moest op het album komen. Ik identificeer me met de tekst die het verhaal van mijn carrière vertelt. We hadden het vertaald naar het Engels, maar daardoor ging de boodschap verloren. Nou ja, dan maar in het Duits. Dat had ik nog nooit gedaan. Het is mijn moedertaal, dus zo moeilijk kon dat niet zijn. Wel dus, haha.

Waarom viel het zo tegen om het in te zingen?

Het bleek erg moeilijk te zijn om Duitse woorden te zingen. In het Engels gaat alles vloeiend. Duitse woorden hebben veelal een harde klank. Dat maakt het lastig om de correcte uitspraak te pakken te krijgen. Maar goed, ik heb het geleerd door het gewoon te doen en het is me uiteindelijk gelukt.

Heeft het je geïnspireerd om een eigen Duitstalig nummer te gaan schrijven?

Oh nee, nee, nee. Deze vraag krijg ik nu vaker. Maar het was een eenmalig iets. Engels is toch de taal van rock-‘n-roll. Ik heb dan ook veel respect voor Rammstein. De band houdt vast aan de Duitse taal en het slaat wonderwel aan over de hele wereld. Dus voor Duitstalige metal verwijs ik iedereen graag naar Rammstein.

Je gaf eerder al aan dat My Way ongepland was. Is dit een project dat is ontstaan dankzij de coronapandemie, om jezelf bezig te houden?

In zekere zin wel. Met producer Stefan Kaufmann zat ik in de studio en waren we met andere dingen aan de slag. Om mezelf bezig te houden, ontstond het idee van het coveralbum. In eerste instantie dus voor de lol, maar al gauw werd het serieus. Je moet het wel zien als een project. Er zullen geen shows worden gedaan. In zekere zin is het een familieaangelegenheid. Mensen uit mijn directe omgeving zijn betrokken geweest bij de totstandkoming van de plaat.

Mijn zoon Sven heeft alle drumpartijen ingespeeld en Peter Baltes (ex-Accept) speelt in elke song de basgitaar. U.D.O.-gitaristen Andrey Smirnov en Dee Dammers spelen solo’s, evenals oud-gitaristen Mathias Dieth en Kaufmann. De meeste gitaarpartijen komen echter van Peter Koff, iemand die ik persoonlijk niet kende. Hij is een veelgevraagd gitarist van diverse Duitse popartiesten. Toch is hij diep van binnen een echte metalgitarist.

Sommige nummers zijn opgenomen in de U.D.O.- en Accept-stijl zoals we van jou gewend zijn. Andere songs klinken dan weer als het origineel, zoals Man On The Silver Mountain. Kies je de gitaristen voor zulke tracks op basis van hun stijl?

Zo is dat inderdaad gegaan. Kaufmann speelt alle partijen van Man On The Silver Mountain, want hij houdt enorm van die stijl. We hebben een echt hammondorgel gebruikt om de sfeer van het nummer te behouden. Het uiteindelijke doel was echter om mijn stempel op de nummers te drukken. Veel mensen waren niet zo onder de indruk van het feit dat ik zo nodig een coveralbum wilde uitbrengen. De eerste reacties zijn goed en men is dan ook aangenaam verrast.

Ik heb begrepen dat je Deep Purple en Black Sabbath ook rekent tot je favoriete bands, maar songs van die bands ontbreken op My Way.

Klopt, ze stonden simpelweg niet op mijn lijstje. Ik weet eigenlijk niet waarom. Vroeger heb ik veel naar Black Sabbath en Deep Purple geluisterd. Toch was het tijdens de totstandkoming van My May niet zo dat ik per se een bepaalde song van een van de bands wilde coveren.

Zou je ze overwegen voor je volgende coveralbum?

Oh nee, want er komt helemaal geen vervolg op My Way. Heel misschien ver in de toekomst, over vijftien jaar of zo. Momenteel heb ik alweer genoeg andere dingen te doen. Zo worden de touractiviteiten van U.D.O. langzaamaan weer opgestart en denken we alweer aan een nieuwe U.D.O-release.

Saxon en Axel Rudi Pell hebben recentelijk ook coverplaten uitgebracht. Net als op My Way staan er versies op van Paint It Black van The Rolling Stones.

Maar mijn versie is toch echt anders. Het arrangement is iets aangepast, waardoor het beter past bij mijn stem. Toch hoor je overduidelijk dat het gaat om Paint It Black. De verwachting was dat we geen toestemming zou krijgen om onze versie uit te brengen. We kregen na een paar dagen al een reactie uit het kamp van The Rolling Stones met een felicitatie en goedkeuring.

Wat maakt Paint It Black zo speciaal dat het zo vaak wordt gecoverd?

Dat weet ik niet. In mijn geval is het gewoon een van mijn favoriete nummers van The Rolling Stones. Dat is ook de reden dat het op My Way staat en bijvoorbeeld niet Satisfaction, dat volgens mij veel populairder is om te coveren.

Hell Bent For Leather (Judas Priest) en No Class (Motörhead) zijn nummers die zijn uitgebracht in de periode dat Accept naam begon te maken in de metalscene. Hebben deze tracks het geluid van Accept enigszins beïnvloed en heb je ze daarom gecoverd?

Nee. No Class is simpelweg mijn favoriete Motörhead-song, net zoals Hell bent For Leather een van de betere Judas Priest-nummers is. Breaking The Law heb ik al eens onder handen genomen met Doro Pesch. Hell Bent For Leather is toch wat minder bekend en om die reden interessanter om te coveren. Daarom koos ik ook voor T.N.T. als AC-DC-cover en niet voor Highway To Hell.

Staan er bands en artiesten op My Way die jij goed kent en waarmee je een goede relatie hebt?

Jazeker. Dat geldt onder meer voor Uriah Heep, Scorpions, Motörhead en Dio, uiteraard toen hij nog leefde. Daarnaast zijn er acts die ik nooit heb ontmoet, zoals AC/DC en Billy Squier. We hebben weleens op hetzelfde affiche van een festival gestaan, maar van een ontmoeting is het niet gekomen.

Met welke band of artiest heb je voor het eerst kennis gemaakt?

Dat moet Judas Priest zijn geweest in 1981. Accept stond in het voorprogramma van de tournee van de band. Dus de bandleden van Judas Priest zijn de eerste artiesten waar ik veel mee ben omgegaan.

Hoe was het om een van je favoriete bands voor het eerst te ontmoeten?

Dat was erg bijzonder. Niet alleen voor mij, maar voor de hele band. Iedereen in Accept was een fan van Judas Priest. De bandleden bleken erg aardig te zijn. Accept werd erg goed behandeld. Voor hen waren we niet zomaar een of ander bandje uit Duitsland. We kregen advies en hebben uiteindelijk veel geleerd van Judas Priest. En mijn relatie met de band is nog altijd intact.

Klopt het dat The Sweet je favoriete band is?

Dat was vroeger het geval, maar ik luister er nog altijd graag naar. Ik was vooral liefhebber van de nummers die als b-kant op de singles stonden. Die waren altijd harder en meer rock-‘n-roll. Vandaar dat Hell Raiser de coverplaat heeft gehaald.

The Sweet-gitarist Andy Scott heeft je gefeliciteerd met je zeventigste verjaardag in één van de vele videoboodschappen op jouw Facebookpagina. Een felicitatie van jouw jeugdheld moet wel gaaf zijn geweest, toch?

Andy is een goede vriend van Stefan Kaufmann. Hij heeft dat dus voor mij geregeld. Uiteraard heb ik alle verjaardagswensen van vrienden en artiesten meegekregen. Van een aantal had ik het niet verwacht. Mick Box van Uriah Heep was zo’n verrassing. Onze bands hebben samen veel shows gedaan. De bandleden van Uriah Heep waren altijd in voor een praatje, maar Mick was altijd terughoudend. Ik had niet verwacht dat juist hij te porren was voor een videoboodschap.

Heeft hij jouw cover van Sympathy al gehoord?

Ja. Hij vindt 'm erg goed en was tevreden met het feit dat we dat nummer hebben gekozen. Sympathy is immers een van de minder bekende nummers van Uriah Heep. Het komt van het album Firefly en was het eerste van het tijdperk met de toen nieuwe zanger John Lawton.

We Will Rock You van Queen is haast onherkenbaar, maar het blijkt te gaan om de vlotte live-versie die op Live Killers staat.

Het toeval wilde dat Peter Kogg goede vrienden is met Queen-gitarist Brian May. We hebben onze versie opgestuurd om te vragen of we de rechten mogen hebben om het op My Way te zetten. “Wauw, eindelijk een cover van de versie op Live Killers”, aldus een verraste May. Ik kreeg ook nog eens de groeten van hem, dus dat was leuk om te horen allemaal.

Er komt dus geen tournee ter ondersteuning van My Way, maar ga je wel een paar tracks opnemen in de setlist van de komende U.D.O.-shows?

In principe niet, maar we gaan er wel een aantal oefenen tijdens de repetities. Dan kiezen we een track die het beste werkt voor ons. Wellicht gaan we die dan van stal halen tijdens de encore. Dat gaan we dan niet elk optreden doen, maar alleen als we in de stemming zijn. Dat zal dan steeds een verrassing zijn.

Ik dacht dat We Will Rock You standaard gespeeld zou gaan worden, aangezien de videoclip een grote hit is.

Haha, ja, dat is een grappige clip geworden. Normaal gesproken doe ik zoiets met alle bandleden erbij, maar de regisseur had andere plannen. Hij stelde voor om mij als schoonmaker te laten verschijnen. “Ik, een schoonmaker?”, haha. Later zou ik dan ook een barman en dj zijn. Het resultaat is een videoclip met veel humor. Je moet ook niet alles zo serieus nemen.

Dit jaar staat in het teken van U.D.O. en lijken alle uitgestelde optredens eindelijk doorgang te vinden. Je hebt ook nog een nieuwe plaat genoemd, dus daar ga je ook al mee aan de slag?

Eerst volgt een reeks optredens in Zuid-Amerika. Vanaf september is Europa aan de beurt. In oktober is er plots een gat ontstaan in het schema aangezien de concerten in Rusland niet meer door kunnen gaan. In 2023 is het de beurt aan de Verenigde Staten en Canada. In de tussentijd proberen we tijd te vinden om aan nieuwe nummers te werken. Vanwege het uitvallen van de Russische data zou dat wellicht eerder kunnen plaatsvinden. De volledige focus op een nieuw album wordt sowieso pas na alle optredens.

Jij treedt vaak op in Rusland. Heb jij contact met bekenden en krijg je veel mee van de huidige situatie?

Ik heb inderdaad veel vrienden in Rusland en ze zijn er zeker niet blij mee. Ze ervaren veel problemen, zoals de stijgende prijzen van eten. Soms komt er geen geld uit de geldautomaat. Ik begrijp dat er veel jongeren zijn die het land verlaten.

Mijn gitaarspeler Andrey Smirnov is Russisch, maar woont al acht jaar in Oekraïne. Zijn vrouw komt daarvandaan. Zijn gezin heeft een woning in het noordoosten van het land. Toen Rusland het land is binnengevallen, had hij twee keuzes: sterven of het land verlaten. Ze zijn dus in de auto gestapt en gevlucht naar Duitsland. De laatste vier weken waren ook voor mij een nachtmerrie. Godzijdank zijn ze dus veilig.