Op 30 juli is Leave A Scar uitgebracht. Wat zijn tot nu toe de reacties van de fans?
Op sociale media komen vooral positieve reacties voorbij. Het is heus niet zo dat ik negatievelingen blokkeer, of het moeten echt klootzakken zijn. Maar over het algemeen zijn de reacties geweldig. Bovendien zijn de recensies ontzettend goed.
Dat kan ik beamen, want het album krijgt van Metalfan.nl ook een dikke pluim. Ik haal er veel plezier uit. Mijn complimenten!
Dank je! Er is met veel enthousiasme door mij en de band aan de plaat gewerkt, dus dat is altijd goed. In 2019 had ik eigenlijk de beslissing voor mezelf gemaakt dat ik wel klaar was met muziek. Alleen mijn naasten wisten dat. Maar middenin de coronapandamie kwam de realisatie dat er weer gerockt moest worden. En ik had het vermoeden dat ik niet de enige was. Aangezien de wereld compleet op zijn kop stond, kwam vandaaruit de inspiratie om toch weer een nieuw album te maken.
In ons gesprek van vorig jaar vertelde je me dat we op zijn minst in 2022 nieuwe muziek konden verwachten. Nu blijkt dus dat je de muziekindustrie helemaal vaarwel had gezegd?
Klopt. Voor mijzelf had ik die keuze gemaakt. Maar toen kwam COVID-19 die mij ook nog eens kwam vertellen dat optreden en rocken er echt niet meer inzit. De rebel in mij kwam naar boven. Hoezo kan ik niet meer rocken? Dan is er nog de politieke situatie in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Daar moest iemand eens wat van zeggen. Het is altijd mijn taak geweest om te spreken voor degenen wiens stem is vergeten en om hen op te beuren. Neem de song Down But Never Out, over het feit dat COVID-19 een flinke impact heeft gehad op iedereen. Het nummer heet bewust niet Down. Ja, we zijn tijdelijk verlamd geraakt door de pandemie, maar we kunnen onszelf net zo makkelijk weer herpakken.
Jouw bandleden waren zeker verheugd met het nieuws dat je toch weer de studio wilde induiken. Muzikanten hebben het namelijk extra zwaar tijdens de pandemie.
Zeker weten. Er was een bepaald opnamebudget waardoor ze gewoon betaald hebben gekregen. Toch wisten ze al lange tijd dat ik uit de muziekindustrie was gestapt en hielden ze geen rekening meer met mij. Althans, dat was mijn veronderstelling. Uiteindelijk bleek dat niemand mij had geloofd! Mijn manager was nauwelijks verrast toen ik vertelde over mijn plannen voor een nieuwe plaat. Mijn vrouw evenmin. Gitarist Charlie Bellmore stuurde me vrijwel meteen een folder met honderden gitaarriffs die bestemd waren voor mijn solowerk. Ook hij nam mijn beslissing niet serieus, haha. Niemand vond het realistisch dat ik klaar was met muziek. En ze hadden allemaal gelijk.
Sinds het einde van Twisted Sister benadruk je keer op keer dat de band er ook echt mee is gestopt. Dat geloven je naasten nu zeker ook niet meer?
Aha, daar gaan we weer, haha. Er zullen altijd mensen zijn met die instelling. Toch weet ik zeker dat mijn vrouw, familie en vrienden mij wel degelijk geloven als ik zeg dat het Twisted Sister-tijdperk is afgesloten. Ik maak nog altijd muziek en gebruik nu mijn soloband als uitlaatklep. Ik weet zeker dat men deze stijl van muziek accepteert omdat die anders is dan die van Twisted Sister. Het publiek zou de band niet serieus hebben genomen als For The Love Of Metal was uitgekomen als een Twisted Sister-plaat.
Klassieke hardrockbands krijgen er altijd flink van langs als ze veranderen van stijl. Terwijl dat ook gebeurt als ze trouw blijven aan hun sound, dus doe je het nooit goed. Muzikaal kon ik met Twisted Sister dus nooit mijn vleugels uitslaan. Dat kan ik wel in mijn eentje. En werken met jonge muzikanten geeft me een flinke dosis energie. Het geheim van eeuwige jeugd voor oudere rockers zoals ik? Maak nieuwe en bevlogen muziek die extra heavy is. Ga niet opeens soft worden, maar doe juist het tegenovergestelde.
Ik ga helemaal met je mee, want dat geldt ook voor mijn muzieksmaak. Vroeger was het vooral heavy metal en hardrock wat de klok sloeg. Nu is de nieuwe Cannibal Corpse zelfs een serieuze kandidaat voor mijn album van het jaar.
Hoe oud ben je? 41? Dan ben je nog een kind, haha. Het is begrijpelijk dat het voor oudere mensen lastig is om verandering te accepteren. Het is belangrijk om te achterhalen waarom je kinderen een bepaalde vorm van metal beluisteren waar je zelf niks mee hebt. Zelf luisterde je immers ook naar muziek die jouw ouders weer niet mooi vonden. Het is logisch dat jongeren hun eigen sound zoeken. Als oudere muzikant is het zaak om daar voor open te staan.
Als radiopresentator kreeg ik begin jaren negentig een cd van Cannibal Corpse. Die gooide ik vervolgens in de prullenbak. Toen snapte ik niks van de muziek. Inmiddels is het kwartje ook bij mij gevallen en kan ik zelfs verstaan wat George Corpsegrinder Fisher allemaal zegt. Daarom heb ik hem gevraagd voor het nummer Time To Choose, omdat ik nu de meerwaarde van zijn prestaties zie. Alles heeft zijn plek in de metalscene en dat wil ik hiermee erkennen. De track is zowaar nog krachtiger geworden dankzij de bijdrage van The Neck.
Soms heb je gewoon behoefte aan wat anders, omdat je even genoeg hebt van het genre waar je normaal gesproken graag naar luistert.
Precies. Er is niks mis mee als je steevast naar hetzelfde luistert. Voor mij is dat anders. Ik krijg energie van nieuwe ideen en originele invalshoeken. Bands mogen van mij invloeden uit het verleden hebben, maar liever klinken ze niet als een oude lullenband. Volbeat is een goed voorbeeld van een hedendaagse formatie waar ik graag naar luister vanwege de juiste mix van invloeden. Monster Truck uit Canada is er nog zo n. Ondanks invloeden van Grand Funk Railroad, Lynyrd Skynyrd en Deep Purple, heeft de band een eigen geluid.
Voor het eerst in jaren ben je betrokken geweest bij het schrijfproces. Je bent verantwoordelijk voor bijna alle teksten van Leave A Scar. Ging dat als vanzelf, of moest je eerst weer even inkomen?
Ik moest weer even in mijn oude routine komen, maar daarna ging het weer zoals vanouds. Zo werk ik altijd vanuit een songtitel die mijn inspiratie moet geven. Sinds het begin van mijn carrire hield ik een lijst met titels bij. Vaak springt er iets uit wat op dat moment relevant is. Omdat ik 25 jaar geleden ben gestopt, is die lijst verdwenen. Waarschijnlijk zijn alle ideen toch alweer achterhaald. Tijdens de pandemie verzon ik als eerste de titel Ive Got To Rock (Again). Ik dacht, dat is mij op het lijf geschreven.
Later in het proces kwam producer Jamey Jasta met diverse suggesties. Waarom doe je niet iets met al die lastposten op social media? Jij slacht ze constant af. Dat is uiteindelijk Open Season geworden, de term die wordt gebruikt als het jachtseizoen is geopend. De titel Crying For Your Life kwam tot stand na de bestorming van het Capitool in Washington D.C. Er verschenen filmpjes van diverse bestormers die het vliegtuig niet in mochten. Daar gingen ze dan om huilen! Dat werd dus Crying For Your Life, omdat ze letterlijk zaten te janken alsof hen iets ergs in hun leven is aangedaan terwijl ze de dag ervoor een misdaad hadden begaan. Afijn, toen ik mijn nieuwe lijst met titels had, kon ik echt aan de slag.
In een Twitterbericht van jou kwam de term The Encore voorbij toen iemand sprak over de aantijgingen van seksuele intimidatie van de burgemeester van New York. Dat lijkt mij er ook eentje voor de lijst.
Haha, ja, dat is een goeie. In mijn Twitterbio staat de volgende tekst: We are not defined by the children we once were, but by the men and women we have become. Daar wil ik iedereen graag aan herrinneren. Het gaat over fouten die je in het verleden hebt gemaakt. Misstappen van vroeger zouden vergeven moeten worden, hoewel dat natuurlijk niet altijd kan. Het is zaak om ervan te leren en als persoon te groeien. Mijn vrouw vond me vroeger vaker wel dan niet een klootzak, maar tegenwoordig breng ik het er goed van af. Dat noemt ze The Encore, de toegift in mijn leven.
Je snijdt hoofdzakelijk serieuze onderwerpen aan. Zelfs een vrolijke rocker als Ive Got To Rock (Again) heeft een bloedserieuze boodschap. Heb je nooit eens behoefte om over iets luchtigs te schrijven?
In het verleden heb ik dat wel eens gedaan, zoals Be Chrool To Your Scuel. Twisted Sister werd vooral als band nooit serieus genomen, omdat we altijd van die grappige videoclips hadden. We werden haast gezien als een komedieband. Mijn performance was altijd bloedserieus en gefocust, maar tussen de nummers door maakten we grappen. En die balans in emotie is ook goed voor tijdens een show. Maar onze rare vorm van humor heeft wel in ons nadeel gewerkt, want in essentie was onze muziek bloedserieus.
Aan Leave A Scar is inderdaad niks grappigs te ontdekken. Ik was boos en alle opgekropte frustraties moesten eruit. En fans verwachten dat van mij. Ik kan mij uiten via dit platform en een groot publiek bereiken, waar vele anderen met dezelfde boosheid dat niet kunnen. Ik heb geaccepteerd dat ik degene ben die voor hen spreekt. Leave A Scar is dus serieus, maar tegelijkertijd moest er wel een positieve insteek zijn. Jij haalde eerder aan dat je er plezier uit haalt. Dat is precies de bedoeling. Welke tegenslagen de luisteraar ook heeft, je kan het aan! Fuck de rest! Niet bij de pakken neerzitten; dat is de boodschap.
Vorig jaar vertrouwde je me toe dat jij je zorgen maakte over je performance. Je presteert nog als een jonge hond, maar als zestiger doet alles zeer en je vreest ervoor dat je het publiek moet gaan teleurstellen. Inmiddels zit je eerste optreden in twee jaar erop, dus hoe ging het?
Nou, het ging in ieder geval beter dan ik dacht. Inmiddels weet je dat ik eigenlijk al met pensioen was gegaan. Daarom was ik minder strikt geworden wat betreft mijn eetgewoontes en lichaamsoefeningen. De sportscholen waren ook nog eens dicht. Het optreden in juli was in een volle zaal en opgenomen voor een livestream, die inmiddels bekeken kan worden. Sommige fans vinden dat ik beter dan ooit presteer. Zelf kijk ik terug en zie dat ik het nog altijd in me heb om te rocken. Toch zie ik het verschil met vroeger en valt het me toch wat tegen. Nu probeer ik het beste van mezelf te geven zover mogelijk is. In ieder geval sport ik weer fanatiek en is mijn eetpatroon weer op orde.
Op de setlijst prijkt een pak minder Twisted Sister-songs dan voorheen. Je hebt immers twee soloalbums gemaakt en genoeg eigen materiaal om uit te kiezen. Vind je dat een prettige ontwikkeling?
Elke artiest die een legendarische act heeft verlaten, wil niet voor altijd in de schaduw staan van zijn of haar oude band. Neem Dave Grohl, die met Foo Fighters graag zijn eigen muziek wilde maken in plaats van te teren op het oeuvre van Nirvana. Ozzy Osbourne heeft aan het begin van zijn solocarrire veel Black Sabbath-nummers gespeeld. Tegenwoordig is het beperkt tot Paranoid. Deze voorbeelden zijn zeldzaam, want veel fans van oude artiesten accepteren geen nieuw materiaal. Op Twitter kom ik inmiddels berichten tegen van mensen die klaar zijn voor een set met louter Dee Snider-songs. Het is duidelijk dat men mijn nieuwe koers heeft geaccepteerd en kan ik met een gerust hart een set samenstellen met minder Twisted Sister-nummers.
Het publiek moest het dus stellen met minder klassiekers en tracks van het recente Leave A Scar. Hoe werd daarop gereageerd?
Op dat moment was het album nog niet uit. Alleen Ive Got To Rock (Again) was uitgebracht als single. Het concert werd dus opgenomen voor de livestream. Ik vertelde het publiek dat het zich geen zorgen hoefde te maken als het nauwelijks reageert op een nieuwe track. We gebruiken dan wel de shots van tijdens Were Not Gonna Take It, haha. Maar het is gewoon pittig om reacties te krijgen op songs die de toeschouwer niet eerder heeft gehoord. En dat snap ik heel goed.
