Leuk dat je na Stream Of Passion weer je eigen band hebt, waarin je wat nadrukkelijker je ei kwijt kunt.
Ja, het is een fijne samenwerking van Jord, Ruben en mij. Het resultaat is een perfecte combinatie van onze achtergronden en invloeden.
Hoe vond de samenwerking plaats? Vooral op afstand, neem ik aan.
Ja, want Ruben woont inmiddels in Noorwegen met zijn vriendin. Hij woonde eerder in Drachten en Jord woont ook in het noorden van het land. Ik woon echter in Eindhoven, dus we zagen elkaar vooral bij shows. Ik ben echter een keer helemaal naar Drachten gereden en die jongens een paar keer naar Eindhoven, bijvoorbeeld in combinatie met Dynamo Metalfest. We hebben voornamelijk online gewerkt. Zij zijn nog wel een aantal keer bij elkaar op bezoek geweest en dat is wel bepalend geweest voor de basis en de vraag hoe we dingen het beste konden uitwerken.
Ondanks dat er progressieve elementen in de muziek zitten, klinkt het toch weer anders dan Stream Of Passion.
Ja, dat komt omdat de basis van de muziek van Stream Of Passion vaak bij mij of Johan vandaan kwam en wij zijn geen technische gitaristen. Jord is dat natuurlijk wel, dus dat maakt de muziek van Dark Horse White Horse heel anders. Elk van ons drien heeft een heel eigen stijl, dus als je die drie bij elkaar brengt, krijg je iets heel unieks. Jord en Ruben kennen elkaar al sinds de middelbare school. Als er een idee van Jord komt en Ruben daar later zijn idee aan toevoegt, wordt het al iets. Voor mij was het een soort puzzel hoe ik mijn bijdrage daarin het best kon verwerken. Het is best een uitdaging om daar een lijn in te vinden, zeker omdat de muziek ook nog eens complex is, maar als dat eenmaal lukt, is dat wel gaaf.
Jord heeft een technische, groovy, moderne manier van spelen. Dat extremere hoor je ook op meerdere momenten terug in jouw zang.
Voor mij was het wel een kwestie van mezelf pushen om mee te gaan in de energie van de muziek. Het is soms een stuk harder, hoger en moeilijker dan ik gewend ben, maar ik hou wel van die uitdaging.
In Get Out zit zon knappe, uitdagende zanglijn. Aan de andere kant laat je juist op veel momenten je melodieuze stem gelden. Wat dat betreft laat je veel verschillende kanten van jezelf horen op de ep.
Ik wilde er helemaal voor gaan toen we aan deze band begonnen. Ik wilde heel graag laten horen wat ik allemaal in mijn mars had. Ik ben een groot fan van dynamiek en contrasten.
De basis is ontstaan doordat Jord en Ruben wat ideen uitwisselden en na afloop van een show van MaYaN, waarbij hij inviel, met jou daarover sprak.
Zij waren al bezig met het uitwerken van ideen. Ik was net uit VUUR gestapt. Na afloop van een MaYaN show gaf hij aan dat hij en Ruben wat ideen hadden en dat ik wellicht tijd zou hebben. Hij vroeg aan me of ik het leuk vond om met hen samen te werken. Hij liet meteen een aantal stukjes horen en die vond ik wel tof. Ik ben toen mijn partijen gaan schrijven en hebben de nummers verder doorgezet.
De basis van de band bestaat uit jou, Jord en Ruben. Jullie krijgen hulp van bassist Siebe, die je kent van de Metal Factory, en van Arin van Weesenbeek van MaYaN en Epica.
Siebe is bij ons afgestudeerd. Hij klopte al twee keer aan de deur, maar toen was hij te jong om tot de Metal Factory toegelaten te worden. We hadden al snel door dat het een bijzonder talent was. Hij is bovendien een superaardige jongen. Hij is enthousiast en heeft veel energie en een positieve uitstraling. Wat Arin betreft had hij gelukkig tijd en zin. We zijn blij dat een van de beste drummers hebben kunnen strikken. Het is afwachten hoe zij zitten met hun agendas, maar we willen graag samen blijven werken.
Vonden jullie het zo leuk om de ep te maken dat er een vervolg aan zit te komen?
Ik zou er graag verder mee willen. We zijn wel alle drie met van alles bezig, dus we moeten wel even kijken hoe, wat en wanneer, maar ik hoop dat er een vervolg komt. We hebben in ieder geval nog materiaal liggen dat nog uitgewerkt moet worden.
Gaan jullie ook live spelen als het ooit weer mag?
De komende tijd is het zaak en prioriteit om voldoende nummers voor een liveset in te studeren. Ik zou het heel leuk vinden. Het wordt wel flink oefenen, want het songmateriaal is best uitdagend.
Het is zeker complex, maar jouw zang is wat dat betreft het cement dat het geheel bij elkaar houdt.
Dat vind ik fijn om te horen, want dat is juist mijn bedoeling geweest. Het is bovendien een aspect dat me heel erg aanspreekt binnen muziek. Bands als Leprous kan ik daarom zeer waarderen. Die combineren complexiteit met melodieuze toegankelijkheid. Je hebt een ingang om binding te maken met de muziek en je hebt elementen die je na een aantal luisterbeurten nog kunt ontdekken.
Je hebt een rotperiode gehad vanwege het vertrek bij VUUR en ook nog eens de kanker die bij je werd geconstateerd, waarvan je gelukkig goed bent hersteld. Heb je die gebeurtenissen van je af kunnen schrijven?
Ik ben heel blij dat het weer goed is gekomen. Door de jaren heen ben ik opener en eerlijker geworden als het gaat om delen van informatie. Ik was daar wat terughoudender in, maar ik heb er nu minder problemen mee. De meeste teksten waren al geschreven voordat ik de diagnose kreeg. Nadat ik uit VUUR ben gestapt, had ik wel een heel moeilijke periode. Het was een grote klap, want ik had in eerste instantie plannen voor bijna anderhalf jaar, en dat viel opeens weg. Ik viel in een gat, dus ik vond het heel moeilijk om mijn weg te vinden. De teksten zijn daardoor best donker geworden. Het is nu raar om op terug te kijken, maar er waren momenten waarop ik me afvroeg of het allemaal nog wel zin had. Het was wel levensbedreigend. Er bleven maar vervelende dingen komen, dus het was heel zwaar. Veel van de frustratie en onzekerheid heb ik in de nummers kunnen stoppen. Op het moment dat je concreet bent in je teksten, maak je jezelf kwetsbaarder. Je hebt wel ballen nodig om dat te durven doen. Er is de laatste anderhalf jaar veel gebeurd, maar door jezelf kwetsbaar op te stellen, krijg je er veel voor terug. Het is moeilijk geweest, maar ik ben er een beter en blijer persoon van geworden. Er zijn soms grote klappen nodig om lessen te leren. Het is mooi om me ervan bewust te zijn dat ik er veel aan heb gehad. Ik maak me geen zorgen meer om dingen die niet de moeite waard zijn.
Er waren toch gelukkig de afgelopen jaren wel leuke dingen te melden. Zo speelde MaYaN een set met covers. Hoe was het om weer nummers van Stream Of Passion te laten horen vanaf het podium?
Superleuk, maar ook apart, omdat het met een andere bezetting was. We hebben tijdens de shows van Ayreon natuurlijk ook nog Out In The Real World gespeeld. Ook dat was apart. Je hebt te maken met een heel andere energie in zon nummer. Bij MaYaN wordt het opeens superhard. We hebben nummers uitgekozen die goed zouden passen in een set van MaYaN, dus we hebben heel bewust daarna gekeken. Het was leuk en maf zo met andere mensen om me heen. Bizar zelfs in het geval van Ayreon, want je staat in een volgepakt 013 met een heel enthousiast publiek. Het was een bijzonder moment, want het het is alsof je een van je kindjes presenteert.
Veel mensen zouden een renie van Stream Of Passion toejuichen. Een geschikt moment zou een jubileum van een album zijn.
Ik denk dat ik het ook leuk zou vinden. Ik heb het nog niet besproken met de jongens. Behalve Johan op de Metal Factory heb ik de anderen niet of niet vaak gesproken. Voor een show is wel veel werk, dus we moeten kijken wat er mogelijk is. Met de jaren komt er wellicht meer perspectief.
Hoe gaat het lessen geven op de Metal Factory momenteel in zijn werk?
We kunnen de zanglessen gelukkig in Dynamo aanbieden. Dat is wel fijn, want zeker met betrekking tot zang is het moeilijk om de les op afstand goed tot zijn recht te laten komen. Bovendien woont een aantal studenten in een appartementje, dus is het lastig om thuis de hele tijd te oefenen. We zijn uiteraard voorzichtig en hebben met maatregelen te maken. Zo hebben we een soort maskertjes op, maar we zijn blij dat we face to face les mogen geven.
Je post de laatste tijd aardig wat nummers, waarbij je zelf gitaar speelt. Je hebt zelf ook nog les, van Merel Bechtold om precies te zijn.
Dat klopt. Het is een van de goede dingen die uit de lockdown zijn voortgekomen. Ik heb mezelf het een en ander aangeleerd en ik kan nu redelijk spelen. Het gaat daarbij vooral om het begeleiden van mezelf, zodat ik wat eenvoudige dingen kan laten horen.
Wat mensen zich soms niet realiseren, is hoe moeilijk het qua cordinatie is om tegelijkertijd te zingen en gitaar te spelen.
Dat is inderdaad het moeilijkste. Het gaat gelukkig wel steeds beter, maar ik kon me zeker in het begin ergeren aan het feit dat ik weliswaar gitaar kon spelen, maar qua zang niet datgene bracht wat ik weet dat ik kan doen. Je moet je namelijk op twee dingen tegelijk concentreren, dus je moet een punt vinden waar het ene niet onder het andere gaat lijden. Je moet dusdanig veel oefenen, dat n van de twee een automatisme is, zodat je je op de andere kunt focussen. Het duurt dan ook een aantal takes voordat ik een versie te pakken heb waar een acceptabel aantal foutjes in zit om die te posten.
Daar komt je perfectionisme om de hoek kijken.
Ja, als ik een akkoord aansla op de gitaar en niet alle snaren goed doorklinken, hoor ik dat direct en vind ik het direct minder geslaagd. Je wordt door het perfectionisme echter wel beter. Ik merk dat ik nu meer kan en dat vind ik erg leuk.
Het is ook nog eens pure muziek.
Ja, het is 100% live, zonder clicktrack. Wellicht zeven takes, maar je hoort wel dat het echt is wat het is. Ik word wel eens beu van het gepolijste van de moderne muziek. Je weet niet meer wat echt is op die manier. Ik denk dat er in de metal op korte termijn niet echt veel zal veranderen. Waar ik tot voor kort niet bij stilgestaan heb, maar me realiseerde, is dat ik leerlingen op de Metal Factory heb die als ze iets zingen, zelf vinden dat ze er soms iets naast zitten, maar dat ik dan vindt dat het wel meevalt. Jonge mensen zijn wat dat betreft soms heel kieskeurig. Wat is menselijk om jezelf op te leggen? Het is niet de bedoeling om het zo zuiver als een computer te doen.
Hoe staat het met het vervolg van je solocarrire?
Daar komt zeker een vervolg aan. Ik weet al dat ik een album wil schrijven over alles wat ik de laatste tijd heb meegemaakt. Er zijn mensen die heel creatief worden van de lockdown. Ik daarentegen juist niet. Misschien ben ik er nog niet klaar voor om eraan te beginnen. Het zit al in mijn hoofd, maar het moet er nog uit. Ondanks dat ik vast zit aan een plek is de hele ervaring van de afgelopen jaren een reis geweest. Ik wilde een tijd lang de ziekte de aandacht niet geven. Die verdiende het niet dat ik erover zou schrijven. Later had ik er echter vrede mee, maar waren de gevoelens wellicht nog te hevig om ze eruit te gooien. Hoe meer afstand ik van de ervaring kan nemen, hoe meer het zich begint te kristalliseren. Het zou een soortgelijke vibe kunnen zijn als op mijn vorige soloplaten, maar wellicht ook iets experimenteels in een andere bezetting. Misschien iets breder, met meer ritmiek. Ik heb het ideale plaatje wel in mijn hoofd dat we met een groep in de studio live spelen. De studio is iets magisch, want dat is een heel gecontroleerde omgeving. Ik word in ieder geval blij om te spelen met een groep fantastische muzikanten.
