The Living Dead zou zomaar een nieuw conceptalbum kunnen zijn, maar dat is het volgens mij niet. Klopt dat?

Inderdaad, het zijn slechts een aantal songs die handelen over zombies. Steeds als we besluiten om geen conceptalbum te maken, zoek ik wel naar een overkoepelend thema als achtergrondverhaal. De keuze viel op het zombie-thema. Onze mascotte The Reaper kan immers wel wat broeders en zusters gebruiken, haha. Nummers zoals Fear Of The Living Dead, Blade Of The Immortal en When Death Passes By gaan over dit onderwerp.

Heb je nog wel geprobeerd om een verhaal rond The Living Dead te verzinnen, zodat alle nummers daar over gaan?

Nee, want eigenlijk ben ik niet zo'n fan van zombie-films. Ik heb niet eens een aflevering van de serie The Walking Dead gekeken. Ik heb het ook niet hoeven doen ter voorbereiding, want mijn fantasie is al goed genoeg. Het zombie-thema is vooral uitgekozen om de humoristische kant van Grave Digger naar voren te laten komen. Ik ben inmiddels 56 jaar en de rest van de band is ook rond die leeftijd. Wij zijn dus zelf 'The Living Dead', haha.

We spreken inmiddels van album nummer negentien en dan kan het lastig zijn om niet in de herhaling te vallen. Zorgt een thema ervoor dat het schrijven van nieuwe nummers makkelijker gaat, omdat je gedwongen wordt in een bepaalde sfeer te denken?

Het kan moeilijk zijn om steeds met iets nieuws op de proppen te komen. Onze vorige albums Return Of The Reaper (2014) en Healed By Metal (2017) lijken qua stijl wat op elkaar. Onze gitarist Axel Ritt stuurde me ditmaal gitaarriffs die wederom onmiskenbaar als Grave Digger klonken. Maar dit keer wilde ik het anders pakken en vroeg hem om 'outside the box' te denken. Dat deed hij en liet vervolgens alles horen wat in zijn hoofd zat zonder na te denken of het wel past bij de band. Daarnaast zijn de songs dit keer ontstaan vanuit de refreinen en niet, zoals gebruikelijk, vanuit de gitaarriffs.

Gaan jullie deze nieuwe werkwijze in de toekomst ook hanteren?

Dat weet ik eigenlijk nog niet. Wel kan ik melden dat we al veel idee�n hebben voor een volgend studioalbum. Ik weet zeker dat de fans wederom verrast gaan worden. Het thema heb ik al volledig uitgewerkt in mijn hoofd. Werken aan nieuwe muziek is nu eenmaal mijn passie. The Living Dead hebben we in juni afgemaakt, maar een maand later was ik alweer met de volgende bezig. En het thema is iets dat al jaren rondspookt door mijn hoofd. Mijn schrijverspartner Axel is ook enorm enthousiast geraakt en aan het einde van dit jaar worden ongetwijfeld de eerste songs geschreven.

Jullie zijn niet meer de jongsten en de tijd begint misschien wel te dringen. Is dat de reden dat je alweer zo snel aan de slag wilt gaan met nieuwe idee�n?

Het is niet zo dat we zo gedreven zijn omdat de dood steeds dichterbij komt, haha. We maken niet opeens haast omdat we nog maar tien jaar te gaan zouden hebben. In dit geval speelt ook mee dat het veertigjarig jubileum van Grave Digger eraan zit te komen. Een volgend album behoort bij de eerste voorbereidingen daarvan.

Op 56-jarige leeftijd ben je nog goed bij stem. Wat doe je allemaal om jouw stem in goede conditie te houden?

Ik rook niet en ben achttien jaar geleden gestopt met het drinken van alcohol. Dat zijn de twee belangrijkste zaken om je stem in vorm te houden. Daarnaast bezoek ik drie tot vijf keer per week de golfbaan.

Golfen is goed voor je stem?

Jazeker, want op de golfbaan wandel je gemiddeld tien kilometer. Ook is de sport een soort van meditatie. Ik doe het daarom heel graag.

De bekendste rockzanger die golft is natuurlijk Alice Cooper.

Ik heb eens tegen hem gespeeld. Dat was in 2006, toen hij op tournee was samen met Deep Purple. Het was in de buurt van Keulen waar ik hem ontmoette voor een potje golf. Ik heb niet gewonnen, want Alice is veel te goed. Hij speelt bijna elke dag golf. Niemand is zo verslaafd aan de sport als hij.

Is Alice Cooper een artiest waar je vroeger tegenop keek en als voorbeeld zag?

Niet per se, want ik kijk op tegen iedereen die kiest voor het artiestenbestaan. Het is een gave als je zoiets kunt doen. Je krijgt mijn respect als je het voor elkaar krijgt om er je bestaan van te maken, want ik weet hoe moeilijk dat is. Maar Alice is zeker een geweldige artiest en weet nog steeds een grootse show te geven, terwijl hij bijna 70 jaar is. Voor mensen zoals hij heb ik het grootste respect.

In het nieuwe nummer Blade Of The Immortal komt een gitaarpartij voor die rechtstreeks uit de Gary Moore-klassieker Over The Hills And Far Away lijkt te komen. Laat Moore nu net de favoriete gitarist zijn van Axel Ritt.

Die vergelijking is zeker geen toeval. Ook ik ben gek van Gary Moore �n zijn oude band Thin Lizzy. Toen Axel met de gitaarpartij kwam, vroeg hij zich wel af of we het wel konden maken om het te gebruiken. Ik had er geen enkel probleem mee, want het betreft een ode aan Gary Moore. De drumbeat van Over The Hills And Far Away hebben we meteen ook maar gebruikt. In mijn jonge jaren heb ik Thin Lizzy met bijna iedere gitarist zien optreden, dus ook met Gary Moore.

Het meest opvallende nummer van The Living Dead is Zombie Dance. Het is een opmerkelijk vrolijke track waarin wordt samengewerkt met polkametalband Russkaja.

Ik vond dat Grave Digger weer eens een party-song moest gaan schrijven. Axel was niet meteen te porren voor het idee. Toen ik opperde om polka te gebruiken, vond hij zelfs dat ik opgenomen moest worden in het ziekenhuis, haha. Maar zulke dingen kunnen prima wanneer je als band al 38 jaar bestaat. Ik realiseer me dat er 'true metal warriors' zullen zijn die het nummer gaan haten. Die willen altijd hetzelfde horen van Grave Digger.

Er is een videoclip gemaakt voor het nummer. Op YouTube heb je de reacties kunnen peilen. Is jouw voorspelling over de haters uitgekomen?

Een aantal fans vindt Zombie Dance inderdaad zwaar waardeloos. Ik gok dat ongeveer 20 procent van de reacties negatief zijn. De haters zijn zo 'true' dat ze dit nummer niet aankunnen. In 1986 kwam Judas Priest met Turbo Lover. Veel fans konden het nummer niet uitstaan, maar tegenwoordig is het een klassieker. Ik had hetzelfde met Jump van Van Halen. De keyboard-melodie vond ik vreselijk, maar al na een maand vond ik het juist ingenieus. Ik verwacht daarom wel dat de haters hun mening gaan herzien over Zombie Dance. Het lijkt me vooral uitermate geschikt om live te spelen.

Voor Axel is The Living Dead het vijfde Grave Digger-album. Gaat het nog steeds goed tussen de gitarist en de rest van de band?

Jazeker. Wat het schrijven van songs betreft, is hij mijn tweelingbroer. Per album komen we steeds dichterbij elkaar als schrijverspartner. Onze idee�n komen overeen en we hebben respect voor elkaar.

Ik vraag ernaar, omdat de vorige gitaristen van Grave Digger, Uwe Lulis en Manni Schmidt, na vijf � zes albums de band vaarwel moesten zeggen.

Nee hoor, Axel kan in dat opzicht rustig ademhalen. Het moet raar lopen als hij het niet volhoudt tot het einde van Grave Digger. Per album gaat het dus beter, terwijl het bij zijn voorgangers juist andersom was. De eerste albums waren goed, maar daarna ging het bergafwaarts. Met Manni maakten we The Grave Digger (2001) en Rheingold (2003). Het zijn voortreffelijke platen. Toen we eenmaal waren aanbeland bij het vijfde album Ballads Of A Hangman in 2009, kwamen de meeste gitaarriffs van Thilo Hermann, die we hadden aangesteld als tweede gitarist. Manni en Thilo konden het helaas niet met elkaar vinden, dus moest Thilo de band vroegtijdig verlaten. Achteraf had ik echter Thilo moeten houden, omdat hij de betere songwriter was. En uiteraard omdat Manni vlak na Thilo's vertrek Grave Digger de rug toekeerde.

Heb je nog contact met je oude gitaarspelers?

Uwe heb ik nooit meer gezien. Dat hoeft ook niet meer, want na zijn vertrek raakten we verwikkeld in een juridische strijd om de bandnaam. Hij wilde de naam Grave Digger voor zijn nieuwe band, maar uiteindelijk won ik die slag. Manni zie ik nog regelmatig. De lucht tussen ons is allang geklaard. Hij is zelfs van harte uitgenodigd op het podium als wij in 2020 ons veertigjarig jubileum gaan vieren.

Uwe speelt tegenwoordig slaggitaar bij Accept. Wat vind je daarvan?

Hij werkte als backliner voor gitarist en bandleider Wolf Hoffmann. Toen Herman Frank eruit werd getrapt, kon Uwe automatisch door als nieuwe gitarist. Hij is dan ook een goede gitaarspeler. Maar als een mens is hij een klootzak, haha.

Gitarist bij Accept lijkt mij een stap terug, want meer dan een paar solo's wordt je naast Wolf Hoffmann niet gegund.

Toevallig verafschuw ik Wolf net zoveel als Uwe. Dus die twee passen samen uitstekend in dezelfde band.

Sinds kort mag je ook Stefan Arnold als ex-bandlid beschouwen. De drummer heeft na 22 jaar de band in juni noodgedwongen moeten verlaten. Wat kun je vertellen over zijn vertrek?

Onze relatie kun je vergelijken met een huwelijk met alle ups en downs. Wij hebben al die jaren intensief samengewerkt. Onze relatie was als een emmer die steeds voller werd, tot in juni de laatste druppel viel die de emmer deed overlopen. Op geen enkele manier kon ik die emmer leegkrijgen. Met Stefan ging het om een lang proces, tot aan de opnames van het nieuwe album, toen er wederom problemen aan het licht kwamen. Ik heb Stefan moeten vertellen dat ik niet langer met hem in ��n band wil spelen. Er was geen andere uitweg meer.

Onze nieuwe drummer Marcus Kniep was al werkzaam voor Grave Digger als backliner en ook als keyboardspeler. Maar hij is bovenal een geweldige drummer en we zijn erg blij met hem. Trouwens, nog een reden dat we al zo snel aan het volgende album willen werken, is dat we met Marcus in de studio kunnen gaan werken.

De timing van de wisseling van de wacht op de drummerskruk lijkt me niet ideaal, zo vlak voor de release van The Living Dead, waar Stefan dus nog aan heeft meegewerkt.

Wanneer zou de timing wel goed zijn geweest? Vlak voor de opnames, of in de studio? Voor een tournee, of tussen de shows in? Ik wil maar zeggen: de timing is nooit goed als je afscheid neemt van een bandlid.

De eerste shows met de nieuwe drummer zijn inmiddels achter de rug. Hoe zijn die bevallen?

Zijn eerste show was spannend. Het was meteen op een groot podium op het Gefle Metal Festival in Zweden. Uiteindelijk ging dat prima, maar de tweede show op een festival in Servi� was helemaal geweldig. Als we straks tien optredens hebben gedaan met Marcus, weet ik zeker dat we iedereen omver gaan blazen.

Volgend jaar spelen jullie weer eens een headlineshow in Nederland, om precies te zijn in Baroeg in Rotterdam. Het is altijd lastig voor een traditionele heavymetalband zoals Grave Digger om in dit land publiek aan te trekken, maar volgens mij is Baroeg wel een geschikte zaal voor jullie.

Inderdaad, na vele jaren gaan we dat weer eens doen, haha. Ik weet dat het in Nederland iets moeilijker gaat dan elders in de wereld. Maar het optreden zien wij als iets positiefs en we gaan er met goede moed naar toe werken. Met Burning Witches hebben een bovendien goede support-act.