Hey Scott, hoe gaat het ermee?

Met mij gaat het erg goed. Ik heb momenteel wat tijd vrij en die breng ik door met mijn familie. Dat is erg fijn! Ondertussen ben ik me ook weer langzaam gereed aan het maken om nieuwe muziek op te nemen. Waarschijnlijk komen we in januari of februari weer bij elkaar om te gaan werken aan een nieuwe plaat. Als het aan mij ligt al eerder, maar de anderen zijn natuurlijk nog druk bezig met hun projecten.

Oke, dus de plannen voor een nieuw album zijn al gemaakt?

Jazeker. We hebben al een heel schema uitgewerkt. Zoals het nu lijkt, komt de nieuwe plaat volgend jaar rond de herfst uit.

Hoe moeilijk is het tegenwoordig voor jullie om vooruit te plannen dan? Myles (Kennedy) is weer met Slash op pad en ook Mark (Tremonti) is nog druk aan het touren met zijn solo-band.

Het is wel een uitdaging om iedereen weer beschikbaar te krijgen, maar aan de andere kant valt het ook wel weer mee. We plannen altijd alles anderhalf jaar vooruit, dus zodoende krijgen we de planning altijd wel rond. Zo hadden Myles en Mark alle tijd voor hun andere projecten ruim van tevoren al ingecalculeerd. Daar zijn ook zoveel mensen bij betrokken dat je wel een goede planning moet hebben. Het is dus echt wel noodzakelijk om van te voren al te weten wat de plannen zijn voor over anderhalf tot twee jaar later.

Wat doe jij dan in die tussentijd dat Alter Bridge stilligt? Focus jij je dan weer op je andere band Projected?

Ik probeer altijd tijd vrij te maken voor Projected, maar toch schijnt het nooit echt te willen. Dat komt vooral doordat de andere leden ook in bands spelen en vaak op tour zijn. Zo speelt Erik (Friedman) in Tremonti en zitten John (Connolly) en Vinny (Hornsby) in Sevendust. Die groepen zijn vaak op pad en Alter Bridge ook, dus het is moeilijk om samen te komen. We zijn wel bezig met het plannen om iets samen te doen. Ook al is het maar een kleine tour van een paar weken, het is gewoon leuk om samen te zijn. Het is ook echt de bedoeling dat we meer muziek gaan uitbrengen de komende jaren. John is zelfs al bezig met nieuwe muziek. Ik kan in ieder geval niet wachten, het is erg gezellig onderling.

Moet ik Projected dan zien als een band die vooral is ontstaan voor het plezier, of heeft de groep ook echt de doelstelling om bekender te worden?

Als de band groot zou worden, zou ik dat helemaal geweldig vinden. Toch is het voor ons inderdaad meer een band die bedoeld is om samen te zijn en plezier te maken. Als de kans op een doorbraak zich zou aandienen, dan gaan we er ook echt wel voor, maar als dat niet gebeurt, is dat ook geen probleem. Ik ben vooral blij dat ik de kans heb om met vrienden op tournee te gaan en muziek te maken.

Oke, en dan terug naar Alter Bridge. Jullie hebben een live-registratie opgenomen in The Royal Albert Hall. Die concertzaal is waarschijnlijk ��n van de meest geliefde zalen over de hele wereld, bij zowel fans als muzikanten. Daarnaast speelde de band met een orkest bestaande uit twee�nvijftig musici. Hoe speciaal is zoiets?

Zoiets is niet te beschrijven in woorden. Het waren twee fantastische avonden, die ik nooit zal vergeten. Alleen om in die zaal te mogen spelen, is al geweldig. The Royal Albert Hal is een legendarische plek en daar heeft zich zoveel muzikale geschiedenis afgespeeld. Zo heeft Pink Floyd daar gestaan en ook The Beatles, om zo maar wat te noemen en nog veel meer legendarische groepen. En als je daar dan binnen staat, om je heen kijkt en die magistrale omgeving ziet, dan voel je je wel heel bijzonder. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het orkest, dat naast je zit en meespeelt. Toch zorgden al deze dingen ook wel voor spanning bij mij. Het gevoel bekroop me regelmatig dat we te veel hooi op onze vork hadden genomen door dit allemaal te doen. Die druk was echter zo verdwenen toen we eenmaal begonnen te spelen. Dan weet je dat alles goed zit en wordt je ook gerustgesteld als je in het publiek kijkt en weet dat je deze avond met je trouwe fans gaat beleven. Ik denk dat dit wel het hoogtepunt van mijn carri�re tot nu toe is.

Wie van jullie kwam dan met het idee voor zo'n show?

Dat was Tim Tournier, onze manager. Hij kwam met het idee nadat we een optreden hadden gegeven in de 02 Arena (Londen). Die show hebben we ook opgenomen, maar dan alleen audio. Hier waren geen beeldopnamen bij gemaakt. Toen we net klaar waren, kwam hij naar ons toe en stelde voor om in The Royal Albert Hall te gaan spelen en dan met een volledig orkest. De eerste vijf � tien seconden had iedereen zoiets van: "Je bent gek" en "Dat is wel heel spannend." Meteen daarna realiseerden we onszelf hoe gaaf dit zou zijn en gingen we akkoord.

En dan heb je het idee, maar hoe vind je het orkest?

Ja, dat was inderdaad ook onze volgende vraag. Maar we kregen al van verschillende mensen goede dingen te horen over The Parallax Orchestra. Dat orkest heeft kort geleden hetzelfde gedaan met Bring Me The Horizon. We zagen dat optreden en vonden het erg goed. Daarnaast is het ook leuk dat het orkest vrijwel alleen maar uit jonge, enthousiaste mensen bestaat. Vaak is het beeld van een orkest dat het bestaat uit oude muzikanten, maar The Parallax Orchestra is dus het tegenovergestelde. Allemaal jonge mensen die tevens houden van rock'n roll. Dus voor ons was de keuze snel gemaakt.

Hoe was het dan voor hen? Voor jullie is zo'n avond al speciaal, maar ik kan me voorstellen dat het voor hen ook spannend is om te werken met zo'n grote band.

Ze stonden allemaal erg open voor het idee om met ons te werken en leken het ook zeker met veel plezier te doen. Het zijn natuurlijk ook ervaren artiesten die al heel vaak op een podium hebben gestaan, waarvan sommigen ook al eerder in The Royal Albert Hall. Maar onderling konden we het ook goed vinden met elkaar. Het was gezellig en ze leken vooral erg op te gaan in de muziek. Dat was leuk om te zien, maar ik vind dat ook wel belangrijk. Je gaat zo'n groot project met elkaar aan, dan moet je de muziek ook leuk vinden. Anders werkt het niet.

Ja, normaal gesproken wel. Wij hadden echter maar twee dagen om te repeteren met het orkest en om ons voor te bereiden. Het orkest had echter veel meer tijd om zich voor te bereiden. Ik denk dat we iets van vijf maanden van tevoren de setlist aan hen hebben gegeven, zodat zij alle stukken konden arrangeren en uitwerken. Toen wij dat aan hen gegeven hadden, zijn ze meteen enthousiast begonnen en stuurden zij ook elke keer nieuwe idee�n naar ons. Dat was het leuke aan de samenwerking. Het fijne voor ons was dat ze maar om kleine aanpassingen van onze kant vroegen. Zodoende hoefden wij niet heel veel te oefenen of dingen te veranderen. Wij hebben ons goed voorbereid van tevoren en ook het orkest heeft zijn huiswerk beslist goed gedaan. Zo konden we het beste resultaat bereiken in die twee dagen dat we samen oefenden. Dat was natuurlijk ook nodig, want twee dagen is een extreem krappe tijd en eigenlijk onmogelijk. Toch is het ons gelukt en hopelijk spreekt het resultaat nu voor zichzelf.

Waren er dan ook songs waarvan meteen duidelijk was dat ze gespeeld moesten worden?

Ja, dat zeker. Vanaf het moment dat we wisten dat we met een orkest gingen spelen, gingen we natuurlijk meteen bedenken welke nummers we moesten doen. Een avond als deze schreeuwt eigenlijk om de wat speciale tracks met een episch en avontuurlijk karakter. Ik bedoel dan tracks van het kaliber als Fortress, Blackbird of Waters Rising. Vooral de lange nummers met veel tempowisselingen. We wisten dat die tracks uitstekend zouden klinken als er een orkest bij kwam. Words Darker Than Their Wings was het eerste nummer dat ik in de groep gooide. Dit ook omdat we deze track nog nooit eerder live gespeeld hebben. Dat zou voor de fans ook een grote verrassing zijn. Als je dan naar de setlist kijkt, dan zie je ook dat het zich grotendeels richt op deze epische tracks. Toch hebben we er ook voor gekozen om snellere en hardere tracks te spelen als Addicted To Pain en Ties That Bind. We zijn er dus echt voor gaan zitten om een zo gevarieerd mogelijke set te cre�ren met een aantal verrassingen en nummers die goed uit de verf zouden komen met een orkest, plus de tracks die het live altijd goed doen.

Op zich is het wel bijzonder dat jullie Words Darker Than Your Wings nog nooit eerder live hebben gespeeld. Zeker als je kijkt naar de reacties op internet. De mensen zijn lyrisch. Waarom heeft het zo lang geduurd?

Dat heeft allemaal te maken met de hoge noot aan het einde van het nummer die Myles moet zingen. Die noot is zo absurd hoog en verschrikkelijk moeilijk om te zingen, al heeft Myles het fantastisch gedaan die twee avonden. Het nummer staat op AB III (2010) en ik weet nog dat toen de plaat uit kwam we al discussie voerden over of we dat nummer live zouden gaan spelen. Het waren vooral wij die telkens opnieuw probeerden om Myles over te halen om het nummer te zingen, maar hij wilde het niet doen. Hij was bang dat het zingen van die hoge noot effect zou hebben op zijn stembanden. Zeker omdat hij het tijdens een tournee elke avond opnieuw zou moeten doen. We hebben toen gekeken naar andere opties, bijvoorbeeld dat hij het publiek dat stuk zou laten zingen of het gewoon iets aanpassen. Myles gaf echter aan, dat als hij het zelf niet zou kunnen doen, dat hij het dan liever helemaal niet wou doen. Zo werd dus besloten om Words Darker Than Their Wings niet live te spelen. Pas toen we hoorden dat we in The Royal Albert Hall zouden gaan spelen, kwam die discussie weer op gang. Omdat dit zo'n speciale avond was, hebben we besloten om het gewoon te gaan doen en het ging fantastisch. Na deze optredens is het nummer inmiddels al een aantal keren live gespeeld. Ik hoop ook van harte dat het een vaste waarde wordt tijdens onze optredens, maar als dat niet lukt, ben ik al heel erg blij dat we hem nu een aantal keer live hebben kunnen spelen. Gelukkig is het opgenomen en kunnen we het altijd terugluisteren en -zien.

Vorig jaar brachten jullie Live At The 02 Arena + Rarities uit en nog geen jaar later volgt alweer een live-release. Is dat niet wat veel in ��n jaar?

Tot voor de release van het optreden van de 02 Arena, was het laatste live-album dat we hadden uitgebracht Live At Wembley en dat kwam uit in 2012. Dus we hadden al vijf jaar op dat gebied niets uitgebracht. Van het optreden van de 02 Arena waren alleen audio-opnames gemaakt en geen videobeelden. Vervolgens kwam The Royal Albert Hall op ons pad en dat was zo'n bijzondere ervaring dat we die natuurlijk moesten vastleggen. Dit keer dus ook met alles erop en eraan.

We hebben dus nooit getwijfeld over dat het te snel zou zijn of iets dergelijks. We wilden het alleen maar goed vastleggen voor zowel de fans als onszelf. Eigenlijk zien we het ook als een verplichting aan de fans om zoveel mogelijk materiaal uit te brengen.

Oke, dan heb ik nog een laatste vraag over Creed. Hoe staat het daarmee? Het ging een tijdje niet lekker met Scott (Stapp), maar zover ik weet, gaat het weer goed met hem. Zit er nog een vervolg op Full Circle (2009) aan te komen?

Je zult mij nooit, nooit horen zeggen. Er is op dit moment in ieder geval geen sprake van en in de nabije toekomst ook niet. Dat komt omdat onze agenda's momenteel zo vol zitten dat er simpelweg geen tijd voor is. Doordat bijna iedereen naast Alter Bridge ook nog van alles doet, is het gewoon heel moeilijk om tijd voor Creed te maken. Ook Scott is druk momenteel. Hij heeft zijn eigen carri�re weer opgebouwd en hij lijkt gelukkig te zijn. We begonnen die re�nie destijds met de beste intenties en met de hoop dat de band die we ooit samen hadden weer terug zou komen. Creed viel ooit uit elkaar door een aantal oorzaken en diezelfde oorzaken begonnen tijdens de re�nie weer terug te komen. Al gauw merkten we dat we nog steeds niet op ��n lijn zaten met z'n allen en we kwamen erachter dat dit niet zou gaan werken. Creed viel dus weer uit elkaar en eigenlijk gebeurde dat om exact dezelfde redenen en op dezelfde manier als de eerste keer. Er is vervolgens heel veel gebeurd, zeker met Scott. Iedereen heeft waarschijnlijk wel de beelden van hem gezien op internet. Het ging echt niet goed met hem. Hij had echt hulp nodig en die heeft hij gelukkig gekregen. Nu gaat het goed met hem en ik ben daar blij om. We hebben nog steeds contact en we sturen elkaar regelmatig berichten over hoe het gaat. Dus als de kans zich weer voordoet om weer eens wat samen te doen, dan zeg ik absoluut geen nee. Of nog beter gezegd: eigenlijk ben ik er wel zeker van dat er ooit nog iets met Creed gaat gebeuren. Het is alleen de vraag wanneer.